Augustus is de maand met de minste vogelzang - dit zou zelfs zo zijn als het niet tevens de maand met de meeste regenval sinds mensenheugenis geweest zou zijn. Het is stil, en de regen rekent af met het dagjesmensentoerisme.
Ook de regenwolken leveren mooie landschappen (luchtschappen?) op. De hoos die de aanleiding tot de foto is, is helaas niet terug te zien. Niettemin: een duindiorama met blik op de oostelijke hemel.
De altijdgroene hulst geldt van oudsher als een heilige plant. De paar struiken die ik de afgelopen jaren in het duin heb waargenomen waren helaas kort daarna verdwenen: waarschijnlijk gevandaliseerd voor een kerststukje. Wilde hulst is een zeldzaamheid aan het worden. Ik houd mijn hart vast voor deze, die je toch al geen struik kunt noemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten