Even de kansel op

Uit de brief gedateerd 7 augustus 2006 van het moderamen van de PKN aan de kerkenraden (hun spelling) en predikanten:

"Voor onze Protestantse Kerk is er nog een ander punt van groot belang. In onze kerkorde hebben wij onze onopgeefbare verbondenheid met het volk Israël uitgesproken. Wij vereenzelvigen volk en land niet zonder meer, maar beseffen dat voor het joodse volk de staat Israël deel is van de Joodse identiteit. De onopgeefbare verbondenheid met het volk Israël is geen keuze die we ook anders kunnen maken, maar een gegeven. Zonder deze verbondenheid is de kerk geen kerk. Tegelijkertijd leren wij uit de aan Israël geopenbaarde Wet en Profeten, dat de levende God opkomt voor het recht van de verdrukten en vervolgden. Ook dat is voor de kerk niet een keuze die ook anders uit kan vallen, maar een gegeven. Zonder Israël én zonder het diaconaat kan de kerk niet over zichzelf spreken.
In de gegeven situatie kan het een verzoeking worden om van dit gegeven toch een keuzemodel te maken en het ene ten koste van het andere te verabsoluteren. Daarbij wordt aan de kerk soms een gebrek aan duidelijkheid in de ene of de andere richting verweten. Het eigene van onze kerk is echter gelegen in het vasthouden aan dit gegeven, ook waar het hartverscheurend wordt. Het kiezen voor een eenzijdig politiek standpunt wijzen wij duidelijk af.

Wij hopen op een zo spoedig mogelijk einde van de vijandelijkheden en roepen alle betrokken groeperingen en regeringen op een rechtvaardige vrede te bewerkstelligen."

Laffe lauwheid en braafheid - het met-ons-kunt-u-alle-kanten-op-maar-waarom-zou-het-u-ook-eigenljk-nog-interesseren van een genootschap dat onderscheid maakt tussen joods volk en Joodse identiteit (die laatste is dus wel een hoofdletter waard) en tussen de Protestantse Kerk en de kerk (dit blijkt evenwel deze zelfde PKN te zijn).

Van Degene op wie dit genootschap zich wel zal beroepen, ook al komt dit in de naam niet to uitdrukking, moest er nogal wat verbondenheid opgegeven worden. Waar blijft dit geneuzel in het licht van Lucas 18:22? Of Matt. 10:37? Maar ja, de PKN ziet tenslotte ook niet zoveel in het opgeven van aardse rijkdommen om Christus te volgen, en zal ook licht ontsteld denkend aan het Gezin terugdeinzen voor die andere opdracht.

Op het gevaar af een Zware predikant te lijken stel ik - nu alleen maar even - deze twee verzen tegen de onopgeefbare verbondenheid van de PKN met Israël. Dat deze uitgesproken verbondenheid alleen al door de woordkeuze leidt tot identificatie met een kernmacht waarvan het streven naar vrede niet direct is opgevallen de afgelopen zestig jaar - niet zo gek voor een staat, zeker niet voor een pas gevestigde -, het was voor iedereen te voorzien behalve voor de bedenkers van deze kerkorde. Een kerkorde die zich met een staat verbindt, om het even welke, wordt vanzelf een kerkwanorde. Hetgeen iets anders is dan anarchie in de positieve betekenis.

Nou, vooruit, nog een passus, Rom. 2:10,11:
Maar heerlijkheid, en eer, en vrede een iegelijk, die het goede werkt, eerst den Jood, en ook den Griek. Want er is geen aanneming des persoons bij God.

Zo zij het.