Het was pionierswerk op radiogebied: nachtradio met gesproken woord en surrealistische grappenmakerijen. Oorspronkelijk was het een programma van Joost de Draaier en Henk van Dorp (Bongaarts), Help, er zit een olifant in de tram. Techniek: Adje Bouman. Regelmatige bijdragen kwamen van Ronald van Pareren (Nieuwsbrief uit het zuiden), Ad van Schaik en in vermomming Henk Terlingen (met wie Bongaarts "te ver gaande" programma's had gemaakt bij de Katholieke Radio Omroep met helden als Hullekie Dullekie en Harrie de Harige Aap). De Olifant, met onder andere zijn Oengaaaaa-wedstrijd was ruim drie jaar lang reden om 's nachts naar Veronica te luisteren, tot na de bomaanslag toe.
Radio in de nacht was voor Nederland helemaal nieuw, laat staan met interviews, nieuws (de nieuwslezer aan boord las een bulletin voor halverwege) en "betere" popmuziek. De Olifant was de pleister op de wonde die het verdwijnen van Caroline achterliet. Henk van Dorp was voor mij zelfs reden naar een sportprogramma te luisteren: Sportief zijn, beter worden, zondagmidag een uur. Een hele prestatie, al zeg ik het zelf. Henk van Dorp is - met Joost de Draaier - ongeveer de enige Nederlandse radiodeejay die ik het navolgen waard vind: technicus Kees begreep meteen wat ik bedoelde toen ik eens naar de studio van Unique kwam met een draaitrommeltje waar een wat exotisch muziekje uit kwam: handelsmerk van de Olifant in de begintijd.
En toen was er medepresentator Frits Barend, eerst alleen bij de sport, toen (Joost de Draaier was - terecht- boos vertrokken bj Veronica) ook bij de Olifant. En Barend en Van Dorp is het gebleven, tot vandaag. Van Dorp gaat met pensioen, Barend blijft nog even, bij het bij voorbaat gezonken schip Talpa. "Maar hij mag mij altijd bellen." Die kenden we al.
Ik weet nog niet of ik naar hun laatste programma ga kijken, al was het maar om te kijken of ze weer afscheid nemen met Love van John Lennon. Dat ze al radiopioniers waren wordt eenvoudigweg onder het tapijt geveegd in dit interview. En in de praktijk.
"De heren hebben ook hun hypotheek om op te letten," zei Ad van Schaik een tijd geleden toen ik de Olifant met hem besprak en vergeleek met hun toenmalige bezigheden. Hij was zich nog wel zeer bewust van het pionierswerk dat dit programma inhield en keek er met genoegen op terug. De Olfant hoorde bij de wereld van Hitweek en andere lichte opstandigheid van die zo gemakkeljk gemythologiseerde jaren zestig. Met het verdwijnen van Barend en Van Dorp begon de periode van irrelevantie van Veronica, waar maar geen echt einde aan lijkt te mogen komen. Talpa wordt zonder hen nog irrelevanter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten