Next...

Er was een tijd waarin Nederland ten minste drie deftige couranten had - met veel aandacht voor de beurs - dat hoorde bij deftigheid - en met deftige, weloverwogen, kortom liberale standpunten. Die deftigheid was een beetje saai: deftig was degelijk, en degelijk is saai.
Die couranten bestonden bij de gratie van een plaatselijke bourgeoisie of degenen die daar graag bij wilden horen. In Den Haag Het Vaderland, in Rotterdam de Nieuwe Rotterdamse Courant en in Amsterdam het Algemeen Handelsblad met als ondertitel Nieuwe Amsterdamse Courant. Alle drie golden zij tevens als landelijke courant.

Het deftige aan deze bourgeoisbladen was bijvoorbeeld dat zij niet, als De Volkskrant en De Tijd/Maasbode of Trouw, iets met een kerkelijke ("verzuilde") achtergond hadden. Ze waren liberaal, zonder per se bij de VVD te horen - die partij was lang niet altijd deftig genoeg. Liberalen staan boven de zuilen.

En toen hield de Nederlandse bourgeoisie zo ongeveer op deftig te zijn, en bourgeoisie te zijn. Het ondenkbare sloeg toe: die krante motte wel rendabel weze, en dat wazze ze niet. Nieuwe Rot en Handelsblad werden in elkaar geschoven als een vlotter ogende minder deftige krant, en het fusieproduct had nog sukses ook. Het Vaderland ging langzaam en zachtjes jankend ten onder, evenals de Haagse Courant die misschien zijn plaats had kunnen innemen.

Maar ook NRC-Handelsblad kon nog steeds niet ontkomen aan de roep van saai en deftig, al was het lang niet meer wat het geweest was. Met oud-redacteuren als Hofland en Heldring als columnist was er nog steeds die verwijzing naar andere tijden, toen er nog degelijk nieuws en deftige standpunten tussen de beursberichten stonden. NRC-Handelsblad moet vlot worden, een buiging naar de jongeren maken, op tabloidformaat verschijnen - makkelijk leesbaar in de trein, vlotte titel - nrc.next.

Deftigheid en liberalisme zijn op een dood spoor en treinen naar het einde. Ik weet ook wel dat de NRC tijdens de Duitse bezetting goed in de fout is gegaan, maar in tegenstelling tot De Telegraaf werd dit de courant later nooit volop nagedragen. Hoezeer dit liberalisme zijn einde bereikt heeft bemerkte ik zojuist op schokkende wijze (het blijft schrikken, hoor).

Justin Raimondo heeft een verwijzing naar een video waarin een VS-marinier op elektrische gitaar de lol van het doodschieten van hadji's (=Arabieren) bezingt - te beginnen met een klein meisje natuurlijk. De video waarnaar Raimondo verwijst heeft een url die ik niet kan kopiëren. Hier staat een minder goed te volgen kopie, waarnaar ook op de onvolprezen Vrije verwezen wordt.

Om deze uiterst banaliteit van het kwaad goed in beeld te hebben zocht ik een videoversie op het net waarnaar ik kon verwijzen. Zo kwam ik bij Bushfasciste Michelle Malkin terecht. Zo'n type dat zeker weet dat de moordpartij in Haditha in scène is gezet door de liberals, en dat de VS-moslims zo'n onschuldig soldatenliedje uitmelken voor propagandadoeleinden voor hun jihad. Wat zo iemand tot een apart soort fascistje maakt, net als haar vele soortgenoten op het net en in het Bushregime, is dat deze mensen nooit voor hun misdaden staan. Nooit wordt de Endlösung van het moslimprobleem openlijk aanbevolen, al is de toon steeds zo dat dit eigenlijk is wat zij willen. Het zijn fascisten maar miezerige die doen alsof zij eigenlijk democraten en humanisten zijn. Dat er gradaties in fascisme te onderscheiden zouden zijn... Ik zou er geen woord aan (hebben) willen vuilmaken, als niet...

Met tegenzin klik ik de site aan. Daar verschiet een snelle advertentie. Supra-subliminaal zou ik haar willen noemen, want zij toont zich alleen heel even, maar net genoeg, bij het openen van de url. Daar staat de naam van het vlaggeschip van de Perscombinatie, thans in handen van een concern waarvan ik de naam niet eens wil kennen. Voordat de smoel van Michelle Malkin in beeld komt worden wij (in Nederland) getracteerd op een seconde... nrc.next.

Eindpunt. Jedem das Seine.