Omdat ik toch in Leeds zou zijn - waarover spoedig veel meer - had ik afgesproken met James Addyman dat ik zou langskomen in de studio van BBC Leeds. Hij was op de oudejaarsavondmatinee in Vaaghuyzen en waardeerde wat hij hoorde (toen ik op zijn site keek zag ik dat er enige overeenkomst was in muzikale oriëntatie, zachtgezegd).
En dus was ik zondag in de studio. Omdat de Dutch DJ geen apparatuur bij de hand had kon hij ook geen koffertje met 45-toerenplaatjes meenemen. Dus was hij aangewezen op wat hij toevallig in anderhalve dag bij elkaargesprokkeld had (wat trouwens de bodem van de schatkist blootgelegd heeft, maar dit geheel terzijde).
Het had natuurlijk northern soul moeten worden, maar ik zoek toch vooral het liefst wat ik toch al zocht. Dit leverde vondsten op die mij vanaf nu ontslaan van de vaak moeilijke plicht de bakken van Andy Williams of Neil Sedaka na te lopen. De singles Wrong for each other, Ain't it true en The world through a tear bleken niet veel te kosten (op een bepaald moment wordt het Britse pond gevoelsmatig een euro, en deze is op zijn beurt allang een gulden geworden - pas bij het giroafschrift blijkt de barre werkelijkheid; alleen bij de VS-dollar is de drogredenering tegenwoordig niet per se onvoordelig).
De Exciters en Bobby Darin waren ook met meer dan een 45 vertegenwoordigd. Ik heb Jim kunnen overtuigen dat Bobby Darin soul heeft, aan de hand van diens wereldse Wait by the water (Capitol, 1964) - zou mooi zijn geweest die bij de Jesusradicals te draaien.
Bij Neil Sedaka drong het tot mij door dat ik eigenlijk bij de vijand zat. De meeste muziek die ik verzamel ken ik van zeezenders. The world through a tear had ik sinds de plaat uit was niet meer gehoord - 1965 dus. Ik moest uit de kast komen over mijn leeftijd, en over de concurrentie, die terwille van de BBC tenslotte via wetgeving om zeep is geholpen. Een schokkende ontdekking in zo'n studio. "We kunnen grootmoedig zijn, vooral nu het geen concurrentie meer is," zei Jim, zonder knipoog.
Ben benieuwd of of wanneer het uitgezonden zal worden... tot en met 22 juni is hij volgeboekt (Chris Clark komt langs, of is dus al langs geweest - dat mag ik toch niet missen).
Qua soul of R&B: Smiling faces sometimes van The Temptations, iets van The Exciters, Slim Harpo, Allen Toussaint, Chuck Jackson, Walter Jackson, Marlina Mars en op een onnoemelijk label dan eindelijk op krakerig vinyl Open the door to your heart van Darrell Banks. Nu ik het lijstje achteraf overzie valt het eigenlijk wel mee - ik dacht dat er betrekkelijk weinig zwarte muziek was langsgekomen. Vreemd hoe men een situatie verkeerd kan beoordelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten