Joh. 18:36

Uit een ANP-bericht:
Vice-premier Gerrit Zalm (VVD) en minister Karla Peijs van Verkeer (CDA) haalden vrijdag ook uit naar D66. Zo betitelde Peijs het optreden van de voormalige regeringspartner ‘als niet van deze wereld’.

Dit gevoegd bij de opmerkingen van Donner III over christelijke politiek is dit een nog definitievere bekentenis uit deze hoek dan de verspreking van Balkenende die tot de val van het kabinet heeft geleid.

En, CDA-ers, wat heeft u tegen "niet van deze wereld"?
Ik kijk er niet van op.

Stampende laarzen

Wonderlijk hoe het verhaal van de verraderlijke Joodse pers op kan duiken in kringen van Bush- en Israel-supporters. Normaalgesproken zou ik mijn handen er niet aan vuil maken, maar dit geval maakte deel uit van een opsomming die te opvallend was.

De Bushfascisten willen graag dat uitingen die anti-neocon heten "eigenlijk" antisemitisch zijn. De verhoudingen in de VS zijn nog altijd zo dat anti-liberal daar echt meer op neerkomt. En deze was wel heel duidelijk.
De man uit de sjtetl in de muizenval staat voor de New York Times. Dit blad is voor de Bushbrigade nog steeds niet volgzaam genoeg, ook al stond het met de arm gestrekt bij de Anschluss van Irak.

Gelukkig is het meest-VS-reetlikkende bewind sinds tijden in Nederland gestruikeld. Al hoeven we ons geen illusies te maken over de opvolging - tenzij de combinatie CDA-PvdA geen meerderheid zou krijgen, wat onwaarschijnlijk lijkt.

(Ik weet dat het inconsequent is dit ding af te beelden. Maar verwijzen naar de bron vind ik toch nog minder verkieslijk).

Welkom terug

De wilde kat (Felis silvestris silvestris) komt voor in de Ardennen en de Eifel. Het is voor een beetje zwervend dier makkelijk en voordehandliggend eens verderop te kijken. Menselijke landsgrenzen bestaan niet voor dieren of planten, de naar Duitse traditie neergeschoten Beierse beer getuigde daarvan.
Dus het bericht van de Zoogdiervereniging dat de wilde kat terug is in Nederland is geen verrassend nieuws meer. Verontrustend is het wel dat de groot uitgevallen cyperse kat(er) gemakkelijk voor een verwilderde minoes door kan gaan en neergeschoten kan worden.

Hoezeer ik ook tegen schieten en jagen ben, ik erger mij wel aan het rondlopen van verwilderde huiskatten in weilanden, bossen en waar ze ook opduiken. En soms zijn ze zelfs niet eens verwilderd, maar op stap van hun volle voederbak vandaan. Nu moet er zeker opgelet worden bij het afschieten van deze valsspelers.
Een tijdje terug meende ik in de avondschemering op een weiland een bunzing te zien. De contouren waren zo vaag dat anderen mij wijsmaakten dat het vast een kat was. Nu ja, ik heb in het echt zeker wel eens een bunzing gezien - wonderlijk genoeg op het marktterrein van het Buikslotermeerplein in Amsterdam-Noord).

Winnie de Poema was waarschijnlijk een Felis silvestris. Wat is er eigenlijk van het dier geworden?

In een boek over de geschiedenis van het Nederlandse polderland las ik dat tot in de Middeleeuwen elanden in de bossen van het huidige Nederland rondzwierven. Inmiddels zou de eland weer in aantocht zijn. Hoewel de wilde kat zeker geen slecht nieuws is, is dit wel spectaculairder. En verwarring is uitgesloten...

Nog pas gisteren

...maar toch weer veel te laat...

Checklist voor aan de borreltafel

Er zijn volop mensen te vinden die voor de doodstraf zijn - in Groot-Brittannië is er nog steeds een meerderheid voor te vinden, maar ook in Nederland.
Een klein vragenlijstje voor dezulken:

- Welke van de volgende genoemde personen zou u ter dood gebracht willen zien als het aan de orde is:

uw moeder

uw vader

uw zoon

uw dochter

uw broer

uw zuster

uw neef

uw nicht

enig ander familielid

uw buurman

uw buurvrouw

uw beste vriend(in)

uw eega

uzelf

- Als voorstander van de doodstraf zult u deze natuurlijk ook zelf uitvoeren. U gaat dit niet uitbesteden. U hoeft u niet eens voor te stellen dat u deze toepast op een van de bovengenoemden. Naar welke methode gaat uw voorkeur uit?

hoofd afhakken

doodschieten

elektrische stoel (schakelaar overhalen)

doodspuiten

ophangen

vergassen

vierendelen

levend begraven

levend verbranden

met steen om de nek verdrinken

koppelings van grote hoogte naar beneden gooien

doodsteken

kruisigen

zelf op te geven voorkeursmethode

Het is waarschijnlijk net als met oorlog en dienstplicht: we zijn er dol op, maar wel graag als een ander het doet en als het anderen treft.

Amerikaanse weg

Bij het surfen gevonden...

Common Ground

Het logo van Common ground, de hulporganisatie-van-onderop van en voor het rampgebied van Katrina van augustus verleden jaar.
Uit de hamer steekt een kruisje. Dat maakt het logo in meer dan een zin verwant aan dat van de Catholic Worker. Het zal een Wahlverwandtschaft zijn die in dit logo tot uitdrukking is gebracht.
Enfin, oordeel zelf:

Uw kracht ligt in organisatie

Vandaag bestaan de Industrial Workers of the World 101 jaar.

Heffen wij aan:

THERE IS POWER IN A UNION

Would you have freedom from wage slavery,
Then join in the grand Industrial band;
Would you from mis'ry and hunger be free,
Then come! Do your share, like a man.

Chorus
There is pow'r, there is pow'r
In a band of workingmen,
When they stand hand in hand,
That's a pow'r, that's a pow'r
That must rule in every land–
One Industrial Union Grand.

Would you have mansions of gold in the sky,
And live in a shack, way in the back?
Would you have wings up in heaven to fly,
And starve here with rags on your back?

If you've had "nuff" of "the blood of the lamb"
Then join in the grand Industrial band;
If, for a change, you would have eggs and ham,
Then come, do your share, like a man.

If you like sluggers to beat off your head,
Then don't organize, all unions despise,
if you want nothing before you are dead,
Shake hands with your boss and look wise.

Come, all ye workers, from every land,
Come, join in the grand Industrial band,
Then we our share of this earth shall demand.
Come on! Do your share, like a man.

Ik kan het niet laten het geheel andere lied onder de zelfde titel, van Billy Bragg, er achteraan te doen:

THERE IS POWER IN A UNION

There is power in a factory, power in the land
Power in the hands of a worker
But it all amounts to nothing if together we don't stand
There is power in a Union

Now the lessons of the past were all learned with workers' blood
The mistakes of the bosses we must pay for
From the cities and the farmlands to trenches full of mud
War has always been the bosses' way, sir

The Union forever defending our rights
Down with the blackleg, all workers unite
With our brothers and our sisters from many far off lands
There is power in a Union

Now I long for the morning that they realise
Brutality and unjust laws can not defeat us
But who'll defend the workers who cannot organise
When the bosses send their lackies out to cheat us?

Money speaks for money, the Devil for his own
Who comes to speak for the skin and the bone
What a comfort to the widow, a light to the child
There is power in a Union

The Union forever defending our rights
Down with the blackleg, all workers unite
With our brothers and our sisters from many far off lands
There is power in a Union.

Spektakel

Een op de acht tienermeisjes in het Verenigd Koninkrijk is zo ontevreden over haar lichaam dat ze zich op de een of andere manier lichamelijk geweld aandoet.
Tegelijkertijd denken ongeveer evenveel zoniet meer tieners van beide seksen dat zij maar op de sofa hoeven te zitten om ontdekt te worden en beroemd en rijk dankzij een of ander commercieel televisieporogramma dat gewijd is aan mensen die Niemand zijn.

George Monbiot biedt in een column een speciale blik op het begrip spektakelmaatschappij.
Naar zijn eigen normen produceert deze maatschappij meer gestoorden dan ooit. Tegelijkertijd is het niet meer gebruikelijk laat staan gewenst de maatschappelijke verhoudingen zelf gestoord te noemen - het verhaal van een waanzin verteld door een gek. Ik doe het toch maar weer even, in dankbare navolging van Jacques Ellul (de woorden zijn van Shakespeare).

De droogte komt er aan

Afgezien van het barbaarse Nederlands in de kop is dit nieuws over de privatisering van Schiphol op zich een teken van barbarendom. De PvdA en zelfs D66 waren tegen - blijkbaar was er een goed christen-democratisch contigent aan hoeraroepers m/v nodig om dit door te zetten. De opdracht van Schiphol is niet luchthaven zijn, maar om winst te maken. Zou dit winststreven afgesneden worden doordat gemeenten de verdere uitbreiding zullen tegenhouden? Daar zullen de christen-democraten ook wel weer een stokje voor steken.
Vergelijkbaar: Thames Water, het geprivatiseerde waterleidingbedrijf van Groot-Londen, heeft de prijzen drastisch verhoogd, dringt aan op beperking van gebruik en keert tegelijkertijd fors dividend uit. De taak van de (inmiddels Duitse) waterleidingmaatschappij is niet het leveren van water. De taak van de waterleidingmaatschappij is winst maken.
Dat dit voor de gemiddelde ideoloog vanzelf spreekt is deel van de catastrofe...

Het volkslied van Timorleste...

FOHO RAMELAU

Eh! Foho Ramelau, Foho Ramelau eh!
Sábé ás liu ó tutun, sábé bein liu ó lolon eh!

Tan sá timur ulun sudur uai-uain?
Tan sá timur oan ata uai-uain?

Tan sá timur oan hakruk bei-beik?
Tan sá timur oan atan bei-beik?

Loke matan loro foun to' o iha ó knuak
Loke matan loro foun iha ita rain.

Hader rai-hun mutin ona lá!
Hader loro foun sa' e ona lá!

Hader kaer rasik kuda talin eh!
Hader ukun rasik ita rain eh!

Treuren om Timorleste

Dertig jaar geleden zette ik mij met mede-sponti's (basisten, ook enkele uitgeproken anarchisten als ikzelf) in voor Oost-Timor, meer bepaald voor de bevrijdingsbeweging Fretilin. De betrokkenheid vloeide als het ware organisch voort uit die bij het Portugese revolutionaire proces. Dit was op 25 november 1975 in een staatsgreep tot staan gebracht, Oost-Timor volgde kort daarop nadat Ford en Kissinger even in Djakarta langs waren geweest om het groene licht voor de bezetting en de annexatie te geven. Ons jeugdige vertrouwen in de goede afloop voor de krachten die de toekomst hadden bleef nog even. Met een vriend die omstreeks dezelfde tijd jarig is organiseerde ik een verjaardags-benefietfeest voor Fretilin - het verliep wat chaotisch voor mij, maar het heeft het een en ander opgeleverd. Ons ongeregelde groepje moet zo vertrouwenwekkend zijn geweest dat "rooie" Piet Laros, zittend aan de bar van het politiek café onder het Utrechtse stadhuis, zijn portemonnee trok en ons honderd gulden gaf voor De Zaak. In 1976 nog een bedrag om u tegen te zeggen.

Tja, Fretilin, Timorleste, optimisme. Het werd een 23-jarige genocidale bezetting die eindigde in rampokken en interventie van buitenaf. Onafhankelijkheid voor Timorleste zat er niet in. Zit er niet in, zoals het er nu uitziet. Niet mijn interesse, wel mijn actieve betrokkenheid viel weg binnen een jaar na de genoemde fondsenwerving.

De zogenaamde onafhankelijkheid van Oost-Timor werd begeleid door een VN-overgangsbewind met sterk Australische kleur. Pas in 2005 gingen de VN-militairen weg. Een jaar later zijn ze terug - althans, heeft deze interventie iets met de VN te maken?

De premier, Mari Alkatiri, gold als sterk tegenstander van de uitverkoop van de olievelden in de Timorzee aan Australië. De roof van aardolie was al aan de gang. Op de een of andere manier werd premier Alkatiri langzamerhand afgeschilderd als communist, als vertegenwoordiger van een onhandelbare fractie binnen inmiddels regeringsparij Fretilin. Een goed revolutionair lijkt hij mij niet - toen zeshonderd militairen gingen muiten wist hij niets beters te bedenken dan hen te ontslaan. Het begin van nieuw rampokken en interventie, en het roepen om het hoofd van Alkatiri. Makkelijk, de Australiërs zijn terug en kunnen een geschikte regering installeren. De Portugese regering, die ook militairen heeft gestuurd, maakt hier bezwaar tegen. Hebben de Timorezen zelf nog iets te zeggen - tenzij ze demonstreren tegen Alkatiri?

Bij het begin van de ongeregeldheden werd gezegd dat deze een 'etnisch" karakter hadden. Verdeel en heers, oude truc. Wat betekent dit? Het werd niet nader uitgelegd. Volgens de regeringssite (!) van Oost-Timor bestaat de bevolking uit a. een oude "laag" van Austro-Aziaten, verwant aan de Veda in Sri Lanka; b. Melanesiërs; c. Proto-Maleiers; d. recente immigranten, onder wie veel Hakka-Chinezen. Na de bezetting door het Indonesische leger in december 1975 werd de jacht op Chinezen geopend; in persberichten werd er op gezinspeeld dat zij ook nu hun leven niet zeker zijn in Oost-Timor. Wat nou de eigenlijke etnische tegenstellingen zijn wordt nooit uitgelegd. Het is altijd makkelijk om daarmee aan te komen voor koloniaal ingestelde media. Zie ook: Irak, Joegoslavië.

Wat had Alkatiri moeten of kunnen doen met de muiters? Ze vroegen om opslag - het geld hiervoor kan natuurlijk niet uit de blauwe hemel komen. Maar het ontslaan van een gewapende macht van zeshonderd man is iets wat iemand die enig gevoel voor machtsverhoudingen heeft zeker niet moet doen. Alleen al hierom zal de positie van Alkatiri onhoudbaar zijn.

Hoe waarschijnlijk het verder ook is dat het racistische regime in Canberra tegen hem gecomplotteerd heeft om zogeheten regime change af te dwingen. John Pilger noemt het een vergeten coup.

Tijd om Foho Ramelau maar weer eens op te zetten en bedroefd te zijn.

Zeearenden

Voor het eerst sinds de Middeleeuwen broeden er zeearenden in Nederland - in het gebied van de Oostvaardersplassen. Aardig nieuws. Het wordt een beetje verstoord door berichten dat een windmolenpark voor de Noorse kust wel raad weet met zeearendskuikens.

Klassieke teksten

Een half jaar geleden ongeveer verdiepte ik mij voor De AS in dienstweigering rond Nieuw-Guinea, in de vroege jaren zestig. De bekendste weigeraar (de eerste) van uitzending naar de verre kolonie was Dries Brunia, de eerste uitgesproken anarchistische naoorlogse (vreemd woord in dit verband) dienstweigeraar.
Het blijkt dat de brochure die is uitgegeven naar aanleiding van zijn dienstweigering inmiddels op het Net staat. Evenals Vrede als daad van Bart de Ligt, Nieuwe geschiedenis van Giesen en veel meer. Als de klassieken van Echt Links op papier zijn weggemoffeld duiken ze zo dus in de openbaarheid op.
De site van het Anti-Militaristisch Bureau weet er meer van...

Onze God is een arbeider

Het Dienstweigeringsmanifest 1915 bleek nog niet op het Net te staan. Ik heb het gekopieerd uit mijn scriptie, zoals het hieronder staat.
Ik sta er niet voor in of u het openkrijgt, maar als het goed is staat mijn doctoraalscriptie over het christen-anarchisme bij dezen op het Net (pdf). Geschreven in de zomer van 1989, de laatste dagen van het reëel bestaande socialisme.
Het werd misschien tijd...

Tekst van het Dienstweigeringsmanifest 1915

Waarde Medeburgers!
Wij allen, wier namen staan onder deze verklaring, richten ons tot het Nederlandsche volk om te getuigen tegen den geest van oorlog en militairisme, die al meer en meer daarover vaardig wordt.
Wij verklaren hier openlijk dat wij ons met onze gansche ziel keeren tegen alles wat tot het militairisme behoort, ook in den vorm van een dusgenaamd volksleger. Voor zoovelen wij ooit tot gewapende landsverdediging verplicht gerekend zullen worden, hopen wij de kracht te bezitten om alle persoonlijke rechtstreeksche deelname te weigeren, de kracht om liever gevangenisstraf te ondergaan, ja zelfs gefusileerd te worden, dan ontrouw te plegen aan ons geweten, onze overtuiging, of wat wij de hoogste wetten van algemeene menschelijkheid achten.
Voor zoovelen wij - hetzij mannen, hetzij vrouwen - om onderscheidene redenen nimmer in de termen van militieplicht zouden vallen, schenken wij toch door deze onderteekening onzen zedelijken steun aan hen, die op bovengenoemden grond elke persoonlijke geweldsdaad in dienst van het militairisme weigeren, terwijl wij zouden wenschen, ten volle in hunne aansprakelijkheid te mogen en te kunnen deelen. Immers wij beschouwen dienstweigering als een der middelen, welker samenwerking het militairisme zal vernietigen, waarbij de persoonlijke dienstweigering groote, zedelijke waarde heeft, mede om tot massale dienstweigering te geraken.

Voor de stoere jongeling die alles al heeft

Uit 1999, maar nog steeds volop leverbaar, nu voor $35.-, 20 pond, 30 euro: Death Row Marv. Haal de schakelaar over en executeer hem, en hoor hem zeggen: "Kun je echt niet beter, mietje?"
Hoe glamourous de elektrische stoel is demonstreert hier Tiny Davis, de laatste man die electrocutie heeft mogen ondergaan in Florida.

Groene velden

Dolf Jansen introduceerde het via een wat wrakke bandopname bij RVZ. Daarna vond ik het op vinyl en kon er een betere opname voor algemeen gebruik ter beschikking komen. Het werd nog uitgebracht in een versie van The Men They Couldn't Hang indertijd ook.
De tekst is een beetje anders dan die van Eric Bogle, maar tenzij het afvuren van schoten bij het begraven een essentiële omissie vormt is er niet iets belangrijks veranderd.
Ik moet er eerlijk bij zeggen dat ik dit niet met droge ogen heb kunnen draaien, in de versie van The Fureys & Davey Arthur. En nog niet. En nog niet.

Of Eric Bogle in de buurt van de Somme zit of oostelijker in de richting van Lotharingen vertelt het lied niet.

THE GREEN FIELDS OF FRANCE

Well how do you do, young Willie McBride?
Do you mind if I sit here down by your graveside,
And rest for a while in the warm summer sun?
I've been walking all day, and I'm nearly done.
And I see by your gravestone you were only nineteen
When you joined the great fall-in in Nineteen-Sixteen.
Well I hoped you died quick, and I hoped you died clean,
Or young Willie McBride, was it slow and obscene?

Did they beat the drums slowly,
Did they play the fife lowly,
Did they sound the death march as they lowered you down?
Did the band play the Last Post and chorus,
Did the pipes play the Flowers of the forest?

And did you leave a wife or a sweetheart behind?
In some loyal heart, is your memory enshrined?
And though you died back in Nineteen-Sixteen,
To that faithful heart you're forever nineteen,
Or are you a stranger without even a name,
Forever enshrined behind some old glass pane,
In an old photograph torn, tattered and stained,
And faded to yellow in a brown leather frame

Did they beat the drums slowly,
Did they play the fife lowly,
Did they sound the death march as they lowered you down?
Did the band play the Last Post and chorus,
Did the pipes play the Flowers of the forest?

The sun's shining down on these green fields of France,
The warm wind blows gently 't makes the red poppies dance.
The trenches have vanished long under the plow,
There's no gas, no barbed wire; there's no gun firing now!
But here in this graveyard, that's still no mans land,
The countless white crosses in mute witness stand,
To man's blind indifference to his fellow man,
And a whole generation that was butchered and damned

Did they beat the drums slowly,
Did they play the fife lowly,
Did they sound the death march as they lowered you down?
Did the band play the Last Post and chorus,
Did the pipes play the Flowers of the forest?

And I can't help but wonder oh Willie McBride,
Now did all those that lie here know why they died,
Did you really believe them when they told you the cause,
Did you really believe that this war would end wars?
Well the suffering, the sorrow, the glory, the shame,
The killing and dying it was all done in vain.
Oh young Willie McBride, it all happened again,
And again and again and again and again!

Did they beat the drums slowly,
Did they play the fife lowly,
Did they sound the death march as they lowered you down?
Did the band play the Last Post and chorus,
Did the pipes play the Flowers of the forest? (refrein bis)

Ouds van het westelijk front

Een streek met typische grensbevolking - beetje dommig... Met duidelijk dédain schrijft Robert Graves over de streek waar de zwaarste veldslagen van de Eerste Wereldoorlog hebben plaatsgevonden. Wat hier negentig jaar geleden is gedaan is een sleutel voor het hedendaagse barbarendom dat nog steeds wordt uitgeleefd. Hoe staat het met de bibliotheek van Kandahar, de geboortestad van Roemi? Dat de Mesopotamische oudheden niet veilig zijn onder de Coalitie van Gewilligen is van begin af aan gebleken.


In een boekje met beelden van het front uit die tijd heb ik wel eens een quasi-laconieke foto gezien van het station van Abbegem (Abbeville). Alleen wat puin. Zoals links heeft het er uitgezien voor de barbarij toesloeg. Vergelijkbaar: de bibliotheek van Bethune - een zelfde soort puinhoop.



Dit is een foto van het station van Guillemont.







Of Combles-en-Barrois een Germaanse ("Nederlandse") naam heeft kan ik nu niet achterhalen. Hieronder wat de Beschaving er van achterliet in 1916.






(Dit ter ere van mijn lief, die het graf van een oudoom aan het Sommefront ontdekt heeft).

Handje helpen

Vermoedelijk weten degenen tegen wie het onderstaande citaat van Antiwar-columnist Doug Bandow er niet op te antwoorden. Het ziet er naar uit dat het parlement in de VS vergeven is van de halvegaren die zeker weten dat een bijzonder persoon, geheten God, iedere zandkorrel in een land dat Israel heet aan zijn uitverkoren volk heeft toegezegd. Er is destijds wel over de Lijst-Pim Fortuyn gezegd dat het een "gesticht" was. Maar vergeleken bij de Repudemocraten van de VS moet het enorm meevallen.

"It's one thing to claim, as does Pat Robertson, that "We believe God has a plan" for Israel. It's quite another to suggest that God can't implement his plan without the help of American politicians.

It is particularly strange to argue that God requires the assistance of the secular nation state of America to give the land back to the Jews. Imagine: the God of all creation, ruler of heaven and earth, who was before all and is beyond all, just hasn't been able to get it right. So the federal government needs to lend a hand."

Met je zee en je hemel zo blauw

Harry komt pas echt helemaal los als hij aan Indisch eten (terug)denkt. Heel hete kip... "Ajam roedjak?" veronderstel ik. "Nee, heel fijn gesneden - ajam paniki, dat is het." De gerechten als het ware proevend begint hij met zijn opmerkelijk Indisch accent de bereiding te beschrijven. Ik noem nog maar iets typisch-Indisch, sambal goreng boontjes. Zijn zuster Linda weet meer: dit was het laatste dat hun moeder gegeten heeft. Even terug naar de Oost - met de laatste maaltijd. Wonderlijk, het hierover te hebben in Carson City, Michigan, in een gevangenis.

Ik wil het er verder wel over hebben, maar nu niet! Nu de godvergeten hypocrisie van de orang-orang Belanda eens even over de hekel.

Ik heb het als boekhandelaar verbonden aan een reisbureau te vaak meegemaakt. Mensen gingen graag naar Indoneeeeesieje. Het waren altijd heel witte mensen. Ze gingen meestal naar Java. Bij dit reisbureau was Bali eigenlijk te ordinair.
"En de buitengewesten, ook interessant." Ze krompen ineen, want de term was toch ook niet onbekend. "Ja, we gaan ook naar Soelaweeesi." "Ik heb wel boeken over Celebes, hoor." Ze huiverden. "We gaan naar Soelaweeesi." "Dat zeg ik, Celebes."
Deze mensen noemden Java namelijk nooit Djowo, of voor mijn part Djawa. Maar Nieuw-Guinea, als dit al een bestemming was, dat mocht niet zo heten. Of Celebes. Of Borneo. Dat moest dan Kalimántan heten, alsof deze deskundigen het wel konden uitspreken. De Molukken was weer ander bier. Ik wilde wel adverteren met de kreet "Toean besar zijn voor een schijntje" (of "Karma op een koopje" voor de Indiagangers), de baos moest hier wel om grinniken maar adverteerde zo niet.

Wat brengt Nederlanders naar de gordel van smaragd als zij niet willen erkennen dat hier nogal wat Nederlandse sporen zijn nagelaten? Is dit gêne over het kolonialisme? Bij echte schaamte zou je er - als je er niets te zoeken hebt wegens je achtergrond - helemaal niet naar toe moeten gaan. Ook al ben je naar Nederlandse begrippen niet rijk, daar ben je dit wel - je bent wit en toerist en hebt er eigenlijk niets te zoeken. Behalve dan dat je het aan je lijstje exotische bestemmingen kunt toevoegen.

Dit soort hedendaagse kolonialen beheerst inmiddels het vertoog over voormalig Nederlands-Indië. Zij schrijven Bandung, Sukarno en Suharto, geheel tegen de gewoonte van de mensen in Bandoeng en de genoemde ex-presidenten in. Zich verdiepen in het Maleis althans Bahasa Indonesia, of het Javaans, of welke taal dan ook is niet nodig. We kunnen wel terecht met Engels. Zo gaan ze dan ook varen op Leek Toba. Zie, daar krimp ik nu van ineen.

Ter ere van Harry Bout hebben we wat van die malle mandjes gekocht in de supermarkt. Met ayam paniki (dan maar even niet vegetarisch) en sambal goreng buncis, want zo moet het hier gespeld worden. Hoewel de kok het androgyne moet uitstralen dat de witte bij de gekoloniseerde man graag ziet, worden de gerechten Indonesisch genoemd. Ajam paniki komt dan bijvoorbeeld van Sulawesi.

Merkwaardigerwijze hoor ik nooit Britten over Bharat praten. Waarschijnlijk valt dit zelfs mensen van Indiase achtergrond in het Verenigd Koninkrijk moeilijk, evenals Chenay, Mumbai en Varanasi niet vanzelf spreken. Sri Lanka is er wel doorgekomen, meen ik.

Mijn enige band met Indië is een foto van het graf van een oom die ik nooit gekend heb. Hij was daar als soldaat in 1945 of was het 46, en was binnen een paar dagen geveld door friendly fire, nou ja, om precies te zijn, overreden door een jeep. Een te armzalig verhaal om nou ook eens over een Indische connectie te beginnen, dunkt mij. Het gebrek aan eigenbelang ontslaat mij echter niet van de morele plicht tot inlevingsvermogen.

Als ik echt iets met Indië had zou ik mij bijna voortdurend verraden voelen door die kaaskoppen om mij heen die doen of er nooit iets aan de hand is geweest. Deze geïmmigreerde - grote - minderheid is zo goed als onzichtbaar en onhoorbaar geworden. Wellicht berusten de Indische mensen in het verraad - alsof "zij" verantwoordelijk waren voor het achteraf zo verachtelijke kolonialisme.

Mijn Noorse webcam

Snel van hier naar Håkonsgaten rennen na een schokkende ontmoeting aan dit meertje, een inham van de grote fjord. Nog een heel eind!
De camerainstelling garandeert haast dat er niets van belang te zien is, en dat is zo mooi aan deze bijzondere plek in Bergen, Noorwegen. Met dank aan Bergens Tidende.

Next...

Er was een tijd waarin Nederland ten minste drie deftige couranten had - met veel aandacht voor de beurs - dat hoorde bij deftigheid - en met deftige, weloverwogen, kortom liberale standpunten. Die deftigheid was een beetje saai: deftig was degelijk, en degelijk is saai.
Die couranten bestonden bij de gratie van een plaatselijke bourgeoisie of degenen die daar graag bij wilden horen. In Den Haag Het Vaderland, in Rotterdam de Nieuwe Rotterdamse Courant en in Amsterdam het Algemeen Handelsblad met als ondertitel Nieuwe Amsterdamse Courant. Alle drie golden zij tevens als landelijke courant.

Het deftige aan deze bourgeoisbladen was bijvoorbeeld dat zij niet, als De Volkskrant en De Tijd/Maasbode of Trouw, iets met een kerkelijke ("verzuilde") achtergond hadden. Ze waren liberaal, zonder per se bij de VVD te horen - die partij was lang niet altijd deftig genoeg. Liberalen staan boven de zuilen.

En toen hield de Nederlandse bourgeoisie zo ongeveer op deftig te zijn, en bourgeoisie te zijn. Het ondenkbare sloeg toe: die krante motte wel rendabel weze, en dat wazze ze niet. Nieuwe Rot en Handelsblad werden in elkaar geschoven als een vlotter ogende minder deftige krant, en het fusieproduct had nog sukses ook. Het Vaderland ging langzaam en zachtjes jankend ten onder, evenals de Haagse Courant die misschien zijn plaats had kunnen innemen.

Maar ook NRC-Handelsblad kon nog steeds niet ontkomen aan de roep van saai en deftig, al was het lang niet meer wat het geweest was. Met oud-redacteuren als Hofland en Heldring als columnist was er nog steeds die verwijzing naar andere tijden, toen er nog degelijk nieuws en deftige standpunten tussen de beursberichten stonden. NRC-Handelsblad moet vlot worden, een buiging naar de jongeren maken, op tabloidformaat verschijnen - makkelijk leesbaar in de trein, vlotte titel - nrc.next.

Deftigheid en liberalisme zijn op een dood spoor en treinen naar het einde. Ik weet ook wel dat de NRC tijdens de Duitse bezetting goed in de fout is gegaan, maar in tegenstelling tot De Telegraaf werd dit de courant later nooit volop nagedragen. Hoezeer dit liberalisme zijn einde bereikt heeft bemerkte ik zojuist op schokkende wijze (het blijft schrikken, hoor).

Justin Raimondo heeft een verwijzing naar een video waarin een VS-marinier op elektrische gitaar de lol van het doodschieten van hadji's (=Arabieren) bezingt - te beginnen met een klein meisje natuurlijk. De video waarnaar Raimondo verwijst heeft een url die ik niet kan kopiëren. Hier staat een minder goed te volgen kopie, waarnaar ook op de onvolprezen Vrije verwezen wordt.

Om deze uiterst banaliteit van het kwaad goed in beeld te hebben zocht ik een videoversie op het net waarnaar ik kon verwijzen. Zo kwam ik bij Bushfasciste Michelle Malkin terecht. Zo'n type dat zeker weet dat de moordpartij in Haditha in scène is gezet door de liberals, en dat de VS-moslims zo'n onschuldig soldatenliedje uitmelken voor propagandadoeleinden voor hun jihad. Wat zo iemand tot een apart soort fascistje maakt, net als haar vele soortgenoten op het net en in het Bushregime, is dat deze mensen nooit voor hun misdaden staan. Nooit wordt de Endlösung van het moslimprobleem openlijk aanbevolen, al is de toon steeds zo dat dit eigenlijk is wat zij willen. Het zijn fascisten maar miezerige die doen alsof zij eigenlijk democraten en humanisten zijn. Dat er gradaties in fascisme te onderscheiden zouden zijn... Ik zou er geen woord aan (hebben) willen vuilmaken, als niet...

Met tegenzin klik ik de site aan. Daar verschiet een snelle advertentie. Supra-subliminaal zou ik haar willen noemen, want zij toont zich alleen heel even, maar net genoeg, bij het openen van de url. Daar staat de naam van het vlaggeschip van de Perscombinatie, thans in handen van een concern waarvan ik de naam niet eens wil kennen. Voordat de smoel van Michelle Malkin in beeld komt worden wij (in Nederland) getracteerd op een seconde... nrc.next.

Eindpunt. Jedem das Seine.

De Jan de Witt van heden

Vooruit, nog eentje dan, van De Telegraaf van gisteren:

Premier Jan Peter Balkenende voorspelt dat Nederland wereldkampioen wordt en in de finale definitief afscheid wordt genomen van het 1974-trauma: Nederland verslaat onze oosterburen in de finale.
Dat zei de minister-president maandagmiddag in een uitzending van jongerenradiostation FunX. "Nederland wint in de finale van Duitsland. De tijd voor correctie is aangebroken na de verloren finale van 1974", aldus Balkenende.

De tijd voor correctie.
En als het Nederlandse elftal in de kwartfinale of misschien toch nog in de halve finale naar huis wordt gestuurd weet het woedende volk wat het te doen staat.
Het Binnenhof wordt bestormd, Jan-Peter wordt in zijn werkkamer betrapt op werken en wordt zonder pardon buiten het raam van het middeleeuwse gebouwtje opgehangen aan zijn eigen colbertje. Eindelijk correctie, eindelijk de volkswil. Dat zal hem leren.

Maar er moet toch een andere manier zijn om van deze genante vertoning af te komen (het kabinet bedoel ik).

Natuur: pure overlast

Nog een nieuwsbericht:

"Het pittoreske Almere kampt momenteel met een ernstige pluisjesplaag. Vooral in de wijken Stedenwijk en Kruidenwijk ondervinden de bewoners zeer veel hinder van de populierenpluis.

De pluisjes komen en masse van de bomen af en verzieken alles met hun hinderlijke gedrag. Ze vullen alle gaten op en irriteren de huid. De pluisjes zijn bovendien brandgevaarlijk en kunnen heel gemeen schelden.

Er wordt zoveel mogelijk met water gesproeid en de veegteams zijn dag en nacht in touw om de straten van Almere pluisvrij te houden. De gemeente adviseert bewoners om de pluizen in de tuin vooral goed nat te houden."

Natuur mijnheer - het is één groot complot tegen de eerlijke hardwerkende burger.

Overlast en klachten

Niet de hitte geeft overlast, stel je voor dat het iets met klimaatverandering dankzij mijn autootje te maken zou hebben.
Nee, de ramen staan wijd open en er komt het een en ander binnenvliegen.
ANP-bericht van gisteren 13 juni:

Het Limburgse netwerk vleermuisklachten verwacht de komende dagen veel klachten te krijgen over vleermuizen. Door het warme weer komen de beestjes uit hun schuilplaatsen tevoorschijn en komen ze nog wel eens terecht in woon- of slaapkamers met openstaande ramen, liet het netwerk dinsdag weten.
Elk Limburgs gemeentehuis heeft een meldpunt voor overlast door vleermuizen. De meldpunten sturen indien nodig snel en kostenloos een 'vleermuiswerker' om de beschermde dieren te vangen. De provincie Limburg financiert dat project. Sinds 1999 is ruim achthonderd keer een beroep gedaan op het netwerk.

Vleermuizen kunnen soms jarenlang in de spouwmuur van een woning verblijven zonder te worden opgemerkt. De insecteneters maken geen nesten en knagen ook niet aan houtwerk, maar genieten er van de beschutting, rust en warmte.

De steppe bloeit

Een weide die deel uitmaakt van het nollenlandschap tussen Egmond en Bakkum - een steppelandschap, en in bloei - en hoe! De foto is van 8 juni jongstleden: dagkoekoeksbloem, ratelaar, rode klaver, schapezuring, scherpe boterbloem en veel meer dan hier te ontwaren valt. Je mag er nu niet lopen omdat het terrein als vogelbroedgebied beschermd wordt. Buiten de broedtijd lopen er koeien of paarden die het ook minder aangenaam wandelgebied maken. Zij houden de kruiden van de bonte wei kort. Ik heb nog geen orchidee gezien in het gezelschap, of walstrobremraap - misschien is het een slecht jaar, of ze moeten nog komen.
Als dit geen lofzang is, wat dan wel? De steppe bloeit.

Vernietig de studenten

Uit een stuk in The Independent, over de taak die de Britse bezettingstroepen in Afghanistan wacht:
British forces will first seek to establish a safe zone in Helmand and destroy any Taliban within that.

Juist omdat de schrijver wel degelijk kritisch is over deze "taak" valt het gemak waarmee over het verwoesten van mensen wordt gesproken extra op. De Nederlandse militairen in die buurt houden zich ook al onledig met het verwoesten van taliban heb ik begrepen (voor de zekerheid nog maar eens: dit is een geiraniseerde vorm van een Arabisch woord, dat simpelweg "studenten" betekent). Je kunt wel ongeveer raden hoe subtiel en met onderscheid des persoons dit plaatsvindt. En dan nog: de taliban worden hier niet als eventueel te berechten criminelen, maar als te liquideren vijand afgeschilderd. Duidelijker kon niet onderstreept worden dat het hier om een koloniaal avontuur gaat.

Iets dergelijks kan gezegd worden over de liquidatie van Al-Zarqawi. Iets om over te juichen? (Afgezien van het punt dat hij door de VS zelf is uitgevonden)? Wordt hier Beschaving en Recht verdedigd en verspreid? De vraag lijkt niet eens gesteld te mogen worden, zo ver heen is deze orde al.

De toekaumende taid van laifen en daud

HET LIED VAN DE OPSTANDING

De steppe zal bloeien.
De steppe zal lachen en juichen.
De rotsen die staan
vanaf de dagen der schepping,
staan vol water, maar dicht,
de rotsen gaan open.
Het water zal stromen.
het water zal tintelen, stralen,
dorstigen komen en drinken,
de steppe zal drinken.
De steppe zal bloeien.
De steppe zal lachen en juichen.

De ballingen keren.
Zij keren met blinkende schoven.
Die gingen in rouw
tot aan de einden der aarde,
één voor één, en voorgoed,
die keren in stoeten.
Als beken vol water,
als beken vol toesnellend water,
schietend omlaag van de bergen,
als lachen en juichen.
Die zaaiden in tranen,
die keren met lachen en juichen.

De dode zal leven.
De dode zal horen: nu leven.
Ten einde gegaan
en onder stenen bedolven:
dode, dode, sta op,
het licht van de morgen.
Een hand zal ons wenken,
een stem zal ons roepen: Ik open
hemel en aarde en afgrond
en wij zullen horen
en wij zullen opstaan
en lachen en juichen en leven.


Het meestgeliefde geestelijke lied volgens de NCRV. Ik heb niet zo'n behoefte mij te verdiepen in de mogelijke betrouwbaarheid van de steekproef.
Men wordt geacht zich bezorgd en boos of verdrietig op te stellen over het feit dat dit vers niet (meer) in diocesaan goedgekeurde bundels staat. Het vervelende is dat dit conciliaire vers niet verbannen wordt om zijn poëtische onwaarde, maar vanwege de persoon van de dichter.

Enkele dieptepunten uit het geheel:

De steppe zal bloeien.

Meteen mis. De steppe bloeit. Ieder jaar. Niet in een vage werkelijkheid als Hongarije of Rusland, al ligt dat nu ook weer niet zo ver van de streken waar dit gezongen wordt - weilanden zijn zogeheten cultuursteppen. En zelfs als zij met turbogras zijn ingezaaid bloeien ze. Heusjes. De volgende regel

De steppe zal lachen en juichen

verwijst naar rivieren die juichend klappen in de handen, dat is dan wel weer aardig. Maar de psalmist weet er iets mooi duisters van te maken. Volgens mij is dit geschreven door iemand die gegrepen is door Disneys De woestijn leeft. En dat doet-ie. Nu al. - O nee, ga mij niet vertellen dat dit een vrije bewerking van psalm 98 is...

Enfin, voor de zekerheid: wie of wat zijn die rotsen die er vanaf de schepping staan? En hebben ze plotseling een volle blaas of zo?

Zij keren met blinkende schoven.

Is dit een soortement verwijzing naar Roland Holst (Adriaan, wel te verstaan)? Wie zijn die ballingen, wie heeft hen verbannen waarheen - naar de uiteinden der aarde? Waar zijn die?
Sinkels klinken sikkels blinken. Schoven die blinken?

De dode zal leven.
De dode zal horen: nu leven.

Er zit misschien een mooie gedachte achter dit couplet, maar deze wordt door de onbeholpenheid van de dichter krachtig om zeep geholpen. Is het tweede "leven" hier een infinitief die deel uitmaakt van een futurum? Ik zou denken van niet. Is het het zelfstandig naamwoord? Of toch een infinitief die een gebiedende wijs uitdrukt? De onbeholpen duisterheid van deze regels zullen "de mensen" dan wel juist mooi en diepzinnig vinden. Ik vermoed alleen dat er niets achter zit verder.
Mooi en diepzinnig als een hit van Celine Dion of Robbie Williams, ook beregeliefd bij de hoi polloi. Helaas zal de kerk van Rome er niet veel beters voor in de plaats stellen, dat weet je dan ook wel weer vantevoren.

Even onthecht aan de actualiteit: tuinsteden

Als je Port Sunlight bezoekt kun je gemakkelijk over het hoofd zien dat het ontwerp van deze model-tuinstad afkomstig is van een religieus-anarchist, Ebenezer Howard. Hij verwachtte dat de tuinstad die hij ontwierp een bijdrage tot vrede en dieper geloof zou zijn. Als principieel geweldloos denker wees hij ook de klassenstrijd af. Waarschijnlijk ging het daar mis, want deze wordt niet gepredikt, en zeker niet vanaf de onderkant. Hij wordt dagelijks gevoerd, van bovenaf.
Toch is bijvoorbeeld Port Sunlight een beeld van een iets betere wereld, dat zie je er wel aan af. De zeepfabriek is allang weg.

Hier enkele grepen uit Howards To-morrow.

Leidseplein 8 juni 2006, 17.30u

Een mooie dag in juni... Amsterdam heeft verschillende "gelegenheidslijnen" gehad - een slachthuis/vrijbanklijn; de kortstondige lijn T die theaters met elkaar moest verbinden; de vooroorlogse stadionlijnen 6 en 23 waren na de oorlog alleen in gebruik voor sportevenementen; en nu is al een tijdje RAI-lijn 11 in gebruik, alleen in dienst bij belangrijke bijeenkomsten of beurzen. De route gaat als lijn 5 tot de Roelof Hartstraat, als lijn 3 tot de Van Woustraat en dan als lijn 4 naar Station RAI. De lijn is nog een tijd gereden door historisch materieel, nu wordt hij als serieus onderdeel van de lijnvoering opgevat (op sommige halten staat zelfs dat hij daar stopt).


Net op het Leidseplein aangekomen en raak: een blokkendoos van de centrumkant....







... en een van de zuidkant...

















..en een niet eens zo slecht bezette combino....













filmkast...

(foto's opklikbaar).

Toch de twee jaar van Attenborough?

Als dit klopt kunnen de twee jaar van David Attenborough waarin het economische stelsel op zijn kop gezet moet worden toch uitkomen. Maar zoals het 't kapitalisme betaamt zal het niet rustig gaan en zeker niet gewenst zijn voor de meeste betrokkenen.
Japanse en Chinese banken zijn inmiddels opgehouden dollars in te kopen en gooien deze juist "op de markt". Britse en Caribische (? - zeker de Kaaiman Archipel en dergelijke) banken kopen ze massaal op. Wat zit hier achter? De schrijver van het genoemde stuk vermoedt dat de regering-Bush zelf haar eigen schulden terugkoopt om de val van de dollar te dempen. Dit kan niet lang voortduren.
En intussen stoppen Iran, Venezuela en Rusland met het accepteren van dollars voor hun olie. Deze landen zijn samen goed voor meer dan een kwart van de olieproductie. Afgezien van de voortdurend vijandige houding van Washington, die als het ware om tegenactie vraagt, is ook de aanvechtbare waarde van de dollar die ongebreideld bijgedrukt kan worden een reden om er van af te stappen. Deze olielanden willen harde valuta. Euro's, roebels zelfs.
Whitney denkt dat er een nieuwe - voor de afwisseling eens bekwaam geachte - minister van financiën is aangesteld om te redden wat te redden valt. Dat zou niet eens zo veel kunnen zijn. En de val krijgt zijn eigen dynamiek die steeds versneld gaat. Weinigen zullen een veiligheidsgordel blijken te hebben. Weer eens een ander beeld van apokalypse.

En de Geest waaide

In Nederland is er al sinds mensenheugenis de Pinkstermobilisatie of de Pinksterlanddagen in Appelscha, het anarchistische treffen in Nederland bij uitstek. De eerste moeten nog gehouden zijn in Soest, op een terrein van christen-anarchisten. Ik weet sinds 1970, het eerste jaar dat voor mij in aanmerking kwam, toch steeds iets anders te doen met die dagen. (Van 1971 herinner ik mij dat ik broodnodig Guérin moest gaan lezen op eigen Amsterdams balkon). Met uitzondering van 1988, toen ik er ook een stuk voor La Ligna over heb geschreven - Rob van Limburg vond het verslag poepoe nounou, dat zal het ook wel geweest zijn, het waren wel de tijden van dieptepunt bij uitstek van het Nederlandse anarchisme - is het voor mij traditie dat ik niet ga. Dit jaar was er een heel bijzondere uitvlucht: het eerste treffen sinds lang onder de banier van het christen-anarchisme in Groot-Brittanië.

Men kon er bijna niet over uit dat ik helemaal uit Nederland was gekomen voor deze conferentie. (Er was enige samenhang met het uurtje bij BBC Leeds in het programma Down in the grooves waarover ik eerder heb bericht). Toch was er ook iemand uit Tsjechië, enkele Australiërs, en er waren Schotten.
Voor mij was het zeker de eerste bijeenkomst van en over christen-anarchisme die ik ooit heb meegemaakt (als ik eigen voordrachten buiten beschouwing laat, ook die bij de Catholic Worker). Het zal niet lukken het weekeinde in een stukje te vangen, dat kan ook niet de bedoeling zijn en het hoeft hier ook juist niet.

Ik telde omstreeks 35 aanwezigen. dat is een aantal dat zeker niet tegenvalt. Wat mij (en niet alleen mij) opviel en niet aangenaam trof was dat verscheidene vrouwen bij de voorstelronde zeiden dat zij waren gekomen als "de vrouw van". Zij bedoelden het niet eens zo, maar in zo'n publiek rondje zeiden zij dit. Helaas is dergelijke zelf-wegcijfering nog steeds typisch vrouwelijk. Het de-vrouw-van-zijn was een van de oorzaken van het mislukken van de kolonie in Blaricum, ruim een eeuw geleden.

De bijeenkomst werd gehouden in de All Hallows Church in Leeds, in de Hyde Park-buurt , waar verwaarloosde huizen en verwaarloosde tuinen getuigen dat er een gemengde bevolking van studenten en mensen aan de onderkant van de samenleving woont. Dit komt waarschijnlijk ook tot uiting in de samenstelling van de congregatie. De kerk bevindt zich op een heuvel die een adembenemend uitzicht bood (voor iemand uit het laagland is zoiets altijd en overal spectaculair).

Laat ik om te beginnen iets over de eredienst zeggen. Vrijdagavond 2 juni bestond deze uit een leidingloze eucharistieviering. Een deel van de viering bestond uit het kiezen van een steen als symbool van wat het hart bezwaart en deze op het altaar deponeren. Stenen zijn een wijdverbreid en waarschijnlijk overoud middel bij eredienst: de interpretatie van de naam van de Griekse god Hermes (in samenhang met hermax, steenhoop) gaat hier van uit. Bij de islamitische bedevaart en de lamaïstische uitdrijving van het kwaad spelen zij ook een rol. Het aansteken van kaarsen (waxinelichtjes) op het altaar kwam hierna.
Het brood fermenteerde sterk na - precies tegenstrijdig aan de eis van ongedesemd brood van de Pasen (of moest bij het Laatste Avondmaal juist het laatste gegiste brood opgegeten worden?). De wijn was druivensap waaraan water werd toegevoegd - non-alcoholisch dus in de geest van in ieder geval de Nederlandse christen-anarchisten.

Hoe de vespers van Pinksteren verlopen zouden zijn als er niet een dronken buurtbewoner naar binnen was gelopen om grotendeels onverstaanbare woorden te roepen zou ik niet weten. Het viel mij weer op dat nogal wat vrouwen hiervoor op de loop gingen. De man werd langzamerhand gekalmeerd (hij kreeg thee aangeboden).

Hij liep ook naar binnen bij de eucharistie van Pinksteren. Hier werd zijn optreden in banen geleid en hij kreeg tenslotte een begeleide aftocht naar buiten voor de meditatie van gastpredikant Keith Hebden. Hoewel ik moet bekennen wel te hechten aan een traditionele vorm van eredienst kan ik ook stellen dat vorm en inhoud hier met elkaar in overeenstemming waren en dat de verstoring werd opgelost als zijnde geen verstoring. (Hoe de verontruste vrouwen er over denken laat zich raden).
Wordt vervolgd.

Toeteren voor vrede

Iedere eerste maandagmiddag van de maand staat een gideonsbende in Grand Rapids, Michigan, op het kruispunt te demonstreren voor de vrede. Er wordt genoeg op de claxon gedrukt in deze Republikeinse omgeving, maar toch ook weer lang niet door iedereen. Om mij in de gelegenheid te stellen de foto's te maken reed onze bestuurster een extra blokje om. Dat nam haar zo in beslag dat ze vergat te toeteren - zei zij. Ze was Republikeinse.

Het feest van de gemeentelijke democratie

Het vorige stukje zou de indruk kunnen wekken dat het er maar treurig voor staat met de democratie, bijvoorbeeld in Amsterdam. Niets is minder waar - ik ben zeer optimistisch gestemd over hoe goed het zou kunnen gaan als de clubs die de macht verdelen definitief zijn ingestort. Partijen zijn banenmachines, heet het al een tijdje.
Non sunt minimi qui serviunt civitatem, zegt een figuur uit Pieter Bas [is dit wel van een klassieke schrijver, of zo maar een zin in het Latijn?]. Zegt u dat wel. Maar het zijn wel bijna de geringsten tegenwoordig die de gemeenschap per saldo ook niet eens dienen.

Hoewel ook in de tijd van de aanleg van de metro door de Nieuwmarktbuurt tegenover het onbenul van de beslissers de kennis van zaken van de tegenstanders stond. Het onbenul had de knuppels, het traangas en de tanks, en die zijn ingezet. Het belangijkste verschil is dat de volksvertegenwoordigers inmiddels nog onbenulliger zijn geworden.

De comissievergadering met inspraak zou om 13.00 uur beginnen. Zonder dat dit was aangekondigd verder was de zitting besloten verklaard tot 15.00 uur. De Noord-Zuidlijn verdraagt nu eemaal geen daglicht. Het stelde mij in de gelegenheid kennis te maken met Jan Hageman, gedreven kenner en actievoerder met betrekking tot het openbaar vervoer in Amsterdam, speciaal de tram. Hij is technisch tekenaar geweest bij rijtuigmaatschappij Allan. Langzaam daagt het mij waarvan ik zijn naam ken. Hij heeft onvermoeibaar bij de haltes van lijn 2 geteld hoeveel mensen waar uit- en instapten. De gemeente wilde lijn 2 namelijk opheffen - we spreken nu over de vroege jaren zestig - want dit was een parallellijn met lijn 16, dan liep men maar een eindje verder naar die lijn. Hageman kon met cijfers onderbouwen hoe goed bezet lijn 2 was - hetgeen overigens voor iedereen die kon zien wel vast te stellen zou zijn geweest, maar gemeentebestuurderen besturen nu eenmaal vanaf hun bureau, niet vanaf zoiets ordinairs als de straat waar de tram rijdt.
Het hele onzinnige plan "Lijnen van Morgen", waarbij een groot deel van de Amsterdamse tramlijnen zou worden opgeheven, ging van tafel, en lijn 17 herrees zelfs glorieus.
Maar ja, bureaucraten in dienst van olie- en autokapitaal die over het openbaar vervoer waken hebben een lange adem. Hageman is er van overtuigd dat de onmogelijke combino's inderdaad besteld zijn om de tram in diskrediet te brengen [verantwoordelijke: Ter Horst, thans burgemeester van Nijmegen] - een gedachte die de laatste tijd daagde bij mij. En Lijnen van (of was het voor?) Morgen wordt in feite alsnog uitgevoerd, nu dankzij de aanleg van de Noord-Zuidlijn.
Zelfs de drukste Amsterdamse tramlijn van nu, lijn 5, is niet veilig, omdat deze "tijdelijk" opgeheven zal gaan worden vanwege werkzaamheden bij Station Zuid (toch al zeer vreemd). Iets wat tijdelijk opgeheven kan worden kan ook helemaal weg.

Een half jaar lang is de Roetersstraat onbegaanbaar geweest, omdat de brug over de Nieuwe Prinsengracht geschikt gemaakt moest worden voor combino's. Lijn 6 bediende Artis, verscheidene bejaardentehuizen en twee ziekenhuizen. Een tram met een lage instapvloer voor kinderwagens en rollators was gewenst - dus een combino. De werkzaamheden zijn voltooid, en lijn 6 wordt prompt opgeheven vanwege een Programma van Eisen dat vaststelt dat de lijn onrendabel is. Op de Overtoom wordt gemord. Hageman vertelt mij dat daar al gemord werd nadat lijn 6 in 1958 helemaal was opgeheven. Herrema kan niet beloven dat de lijn al in de winter terug is - maar hij klinkt alsof hij het gemor wel begrijpt. Het zal niet uitmaken, want de zeggenschap over de lijnvoering is onttrokken aan de gemeenteraad. "Een democratisch zwart gat," noemt hij het eerlijk.

De halve-ringlijn om de stad over de snelweg, lijn 29, is om redenen die niemand kan uitleggen opgeheven. Het ROAA vindt dat er wel overgestapt kan worden. "Tot twee weken geleden was ik binnen een half uur op mijn werk. Nu doe ik er anderhalf uur over. Waarom?" vraagt een inspreker. Er komt geen antwoord. Omdat hij wel kan overstappen. Ook kan niemand uitleggen waarom buslijn 21 na meer dan een halve eeuw uit de binnenstad verbannen is. In Geuzenveld moet dezer dagen op de bushokjes geplakt zijn met afiches: "Wat zijn die haltes leeg." Op een verbinding met de Haarlemmerbuurt zit men daar niet te wachten. Dat men, nu lijn 39 ook zo nodig opgeheven moest worden, voor verbindingen binnen Noord over het Centraal Staion moet reizen (een zone exra - vangen!) - het ROAA zal monter zeggen dat er maar overgestapt moet worden.

Het hoeracollege van PvdA en GroenLInks belooft fijnmazig openbaar vervoer. Sociaal-democraten zijn altijd sterk in beloven geweest. Een vrouw namens de gezamenlijke ouderenorganisaties herinnert PvdA-wethouder Herrema aan de belofte van zijn partij dat mensen boven de 65 gratis openbaar vervoer zouden krijgen. VVD-bal: moeten de rijken dan ook maar gratis reizen? Mevrouw: de bureaucratie die bij een inkomenstoets hoort kost meer dan het ooit zou kunnen opleveren. Herrema zit er bij alsof het niet over hem gaat. De PvdA heeft zijn belofte na de verkiezingen uiteraard ingetrokken. De stemmen van de oudjes waren binnen.

De winnaar was natuurlijk: lijn 6 wordt niet rendabel genoemd. Kunt u mij een tram- of buslijn noemen die wel rendabel is? Er kwam geen antwoord. Wellicht zou het voor lijn 5 kunnen gelden, als je zo wilt redeneren, maar ook de drukste lijn van Amsterdam, zoals gezegd, is zijn leven niet zeker.

Ik vraag mij af of er presentiegeld verbonden was aan deze commissievergadering: het voltallige gezelschap van D66 was er. Een partij waar de baanperspectieven somberder bij worden.

Een middagje inspreken

Inspraak - bestaat het woord nog - in de zin van mensen die iets over of tegen Het Beleid hebben te zeggen? Ik mocht er gisteren 7 juni getuige van zijn bij de commissie voor onder andere vervoer van de centrale gemeenteraad van Amsterdam. Leerzaam, zeker voor een politicoloog, maar ook topsport - ernstig vermoeiend. Niet de inspraak, maar de zo openlijk tentoongespreide onwetendheid en incompetentie van de zogeheten volksvertegenwoordigers v/m.

In de eerste plaats zijn er de hoerafiguren van PvdA en GroenLinks. Deze partijen hadden net zo goed buiksprekers of robots kunnen neerzetten, want - het is ook bekend van Kamerdebatten - het kwijlend bewonderen van de pg's die de Regeringsmacht hebben ontslaat hen van iedere schijn van plicht te doen alsof zij weten waarover het gaat of waarover zij het hebben. En ja, dan is er de Wethouder. Zo iemand wordt tegenwoordig van buitenaf ingehuurd. Dit vergroot de Bestuurskracht. Tot voor kort was een lid van het dagelijks bestuur ener gemeente zelf raadslid. In het kader van het Dualisme is deze eis afgeschaft. Leidt het tot grotere competentie? De komst van Kamerlid Meraike Fos naar Amsterdam beloofde al niet veel goeds. Voor vervoerszaken is helemaal uit Harns Tjeerd Herrema ingehuurd. De club van Troelstra zet vooral in Amsterdam graag Friezen in.

De streekbuslijnen zijn van de Middenweg in de Watergraafsmeer afgehaald in het kader van de verbetering van het openbaar vervoer en de bevordering van de fijnmazigheid. Inspreekster: waarom is de busverbinding tussen Watergraafsmeer - Diemen - Duivendrecht vervallen?
VVD-bal van de gemeenteraad: kunt u niet met lijn 9?
Inspreekster: die lijn is al overbelast en zorgt niet voor deze dwarsverbinding.
Vraag aan de wethouder: zijn er eigenlijk extra wagens ingezet op lijn 9 nu de bussen - de laatste opvolgers van de GTM die hier bijna een eeuw heeft gereden, maar dit zeg ik maar even - verdwenen zijn? Herrema kijkt hulpeloos rond. "Ik weet het niet". De wethouder openbaar vervoer is niet op de hoogte. Hebben ze wel een lijn 9 in Harns?

PvdA-hoeraroepster: "Ik ben wel nieuw, maar ik begrijp het niet (meesterljke formulering, mevrouw!). Dit is de gemeenteraad van Amsterdam, en deze mevrouw heeft het over Diemen en Duivendrecht."

Het komt er op neer dat heer Herrema er natuurlijk vooral zit om heer Herrema te wezen. Om redenen die niemand zal kunnen of willen uitleggen zijn de beslissingen over het openbaar vervoer in Amsterdam uitbesteed aan het Regionaal Overleg Agglomeratie Amsterdam, de stadsprovincie die bij referendum is afgewezen. Daarnaast is het GVB zodanig verzelfstandigd dat het kan besluiten lijnen op te heffen (ook dit is bij referendum overtuigend afgewezen). Deze pijnlijke waarheden laten de uit Harns ingevoerde Herrema al helemaal als spek-en-bonen PvdA-hoerafiguur zitten. Alles wat de radicaal verslechterde lijnvoering van het openbaar vervoer in Amsterdam betreft is een zaak van een ongewenst en niet-gekozen orgaan of een verzelfstandigde gemeentelijke instelling die bedrijfje speelt. Herrema zit er om te verkondigen dat de Noord-Zuidlijn die wij allemaal zo graag willen (ook al is ook deze bij referendum afgewezen) niet te duur wordt. Hoera, de begrotingsoverschrijding bedraagt slechts vier miljoen euro. Er wordt terugverdiend dankzij de aan de stations gekoppelde parkeergarages (die ook bij referendum zijn afgewezen). Op een overigens ook niet al te kritisch SP-lid na juichen alle raadsleden. Hoera!
Tja, de enige partij die er toe deed in de Amsterdamse gemeenteraad is weggevaagd ter wille van nog meer PvdA-hoerafiguren (waar GroenLinks als bijwagen natuurlijk bij hoort).

Een maatschappelijke ordening die wegkruimelt voor je ogen - een ontluisterend gezicht. Maar verder ook te vermoeiend om beangstigend te zijn.
Hoewel het CDA ook zo goed als weggevaagd is zat oud-wethouder Maij, jaja, de dochter van, als het vrolijke lachebekje van het corps "gewoon" de vergadering voor.

Illustratie: de haven van Harns. Ze hebben er ook een standbeeld van de plaatselijke held Hans Brinkers - typisch Fryske naam tenslotte.

In het hol van de noordelijke leeuw

Omdat ik toch in Leeds zou zijn - waarover spoedig veel meer - had ik afgesproken met James Addyman dat ik zou langskomen in de studio van BBC Leeds. Hij was op de oudejaarsavondmatinee in Vaaghuyzen en waardeerde wat hij hoorde (toen ik op zijn site keek zag ik dat er enige overeenkomst was in muzikale oriëntatie, zachtgezegd).
En dus was ik zondag in de studio. Omdat de Dutch DJ geen apparatuur bij de hand had kon hij ook geen koffertje met 45-toerenplaatjes meenemen. Dus was hij aangewezen op wat hij toevallig in anderhalve dag bij elkaargesprokkeld had (wat trouwens de bodem van de schatkist blootgelegd heeft, maar dit geheel terzijde).

Het had natuurlijk northern soul moeten worden, maar ik zoek toch vooral het liefst wat ik toch al zocht. Dit leverde vondsten op die mij vanaf nu ontslaan van de vaak moeilijke plicht de bakken van Andy Williams of Neil Sedaka na te lopen. De singles Wrong for each other, Ain't it true en The world through a tear bleken niet veel te kosten (op een bepaald moment wordt het Britse pond gevoelsmatig een euro, en deze is op zijn beurt allang een gulden geworden - pas bij het giroafschrift blijkt de barre werkelijkheid; alleen bij de VS-dollar is de drogredenering tegenwoordig niet per se onvoordelig).
De Exciters en Bobby Darin waren ook met meer dan een 45 vertegenwoordigd. Ik heb Jim kunnen overtuigen dat Bobby Darin soul heeft, aan de hand van diens wereldse Wait by the water (Capitol, 1964) - zou mooi zijn geweest die bij de Jesusradicals te draaien.
Bij Neil Sedaka drong het tot mij door dat ik eigenlijk bij de vijand zat. De meeste muziek die ik verzamel ken ik van zeezenders. The world through a tear had ik sinds de plaat uit was niet meer gehoord - 1965 dus. Ik moest uit de kast komen over mijn leeftijd, en over de concurrentie, die terwille van de BBC tenslotte via wetgeving om zeep is geholpen. Een schokkende ontdekking in zo'n studio. "We kunnen grootmoedig zijn, vooral nu het geen concurrentie meer is," zei Jim, zonder knipoog.
Ben benieuwd of of wanneer het uitgezonden zal worden... tot en met 22 juni is hij volgeboekt (Chris Clark komt langs, of is dus al langs geweest - dat mag ik toch niet missen).
Qua soul of R&B: Smiling faces sometimes van The Temptations, iets van The Exciters, Slim Harpo, Allen Toussaint, Chuck Jackson, Walter Jackson, Marlina Mars en op een onnoemelijk label dan eindelijk op krakerig vinyl Open the door to your heart van Darrell Banks. Nu ik het lijstje achteraf overzie valt het eigenlijk wel mee - ik dacht dat er betrekkelijk weinig zwarte muziek was langsgekomen. Vreemd hoe men een situatie verkeerd kan beoordelen.

De blik op de andere wereld

Het verontrustendst aan de serie Climate chaos van de BBC, met David Attenborough, vind ik niet eens zozeer de inhoud. We weten het al, al een tijdje zelfs, en wat zal er aan gedaan worden? Dan werpt David Attenborough zijn gezag in de strijd, en vermeldt Panorama het complot van het Bushregime om alle onderzoeken op het gebied van het door mensen bewerkstelligde broeikaseffect te laten afdoen als junk science - en dan?
Wat mij doet schrikken is de blik van Sir David. Hij is tachtig, duidelijk snel vermoeid. Zijn blik gaat over de kijker heen, naar de andere wereld voorbij de dood, zijn eigen dood. Zelfs in het logo dat ik hier reproduceer is dit te merken.
Hij zegt dat het geheel mis zal gaan als er niet binnen twee jaar ingrijpende maatregelen worden genomen. Hij kan weten dat deze niet genomen zullen worden. Een totale groene revolutie binnen twee jaar? Zoveel optimisme kan zelfs ik niet opbrengen.
Hij kijkt ons aan met de blik op die andere wereld en roept op tot een andere wereld hier en nu.
Kiezen voor de Mammon is kiezen tegen het leven. Dit is duidelijker dan ooit. Twee jaar...?

666 zijn twee trams - een bijwagen en een achtasser

Toen de visionair van Patmos zijn openbaring uitsprak of opschreef werden in die buurt cijfers nogal anders geschreven dan de huidige zogenaamde Arabische cijfers die nu in het grootste deel van de wereld gangbaar zijn. De jaartelling op Patmos zal gebaseerd zijn geweest op olympiaden, misschien op ab urbe condita, of welke dan ook, maar nu juist niet "de christelijke", die veel later is uitgevonden.
Het zal niemand die dit wil dwarszitten flauwekul te verkondigen over de zesde juni 2006. Hoe serieus is deze site? Je weet het niet. Via de site die deze bloeddorstige mieuze stuntel als antichrist aanbeveelt kom je vanzelf op de site Bush Is Lord, waarvan de illustratie. Dat hier serieus het acroniem BIL gehanteerd wordt zal hen niet deren - ze spreken nu eenmaal geen woord buiten hun eigen taaltje.