Terugfietsend van het foto's maken op en rond de Amstelveenseweg schoot mij de vraag te binnen: heeft een tramlijn een ziel? Dit in de orttiaanse betekenis: een richting- en doelgevend beginsel dat het individuele bestaan transcendeert.
Juist bij de Amsterdamse tramlijn 6 kan deze vraag opkomen. Tussen 1958 en 1977 bestond de lijn niet, maar het beginsel, de ziel dus, was er blijkbaar wel. Er was een Werkgroep Openbaar Vervoer in de Agglomeratie Amsterdam voor nodig en goed lobbywerk, maar de herrijzenis kwam. De naam van P.H. Kiers is onlosmakelijk verbonden aan deze herrijzenis. Hij woonde ook in de buurt van het zuidelijke eindpunt.
Het heeft nogal wat voeten in de aarde gehad. Het idee vanuit kringen van het GVB was bij het ingebruiknemen van de metrolijn Bijlmer-Weesperplein, dat er een versterkingslijn Plantage Parklaan - Dijkgraafplein zou komen, lijn 11. Hoewel in een deel van dit traject de historische tramlijn 11 weer tot leven zou komen, was het uiteindelijke resultaat, Plantage Parklaan - Stadionplein onder lijnnummer 6, bijna een ware herrijzenis. Vooral in de tijd toen lijn 6 via het Oosterpark naar het Station Muiderpoort was verlegd. Zo had het moeten blijven, met de bijbehorende verlenging naar het VU-ziekenhuis. Het heeft niet mogen blijven omdat er steeds geknoeid moest worden met het traject: de verknoping met lijn 10, de teruglegging naar de Plantage Parklaan en op een gegeven ogenblik een verdwijning van Overtoom en Amstelveensweg. Men zou zweren dat er een complot gaande was. En in feite is dit ook het geval gebleken. Net als bij de verlegging naar het Centraal Station over Marnixstraat en Rozengracht is er op toegezien dat de dienstregeling niet rationeel was afgestemd op andere lijnen op een deel van hetzelfde traject. Convooirijden met lijn 16, of lijn 1. Een paar seconden na lijn 17 vertrekken vanaf het Centraal Station, zodat er zo goed als niemand in lijn 6 zat. En dan motiveert het GVB de opheffing met onrendabelheid, slechte bezetting en te weinig rijden. Alsof men het er zelf niet naar gemaakt heeft. En alsof er niet een behoefte zou kunnen zijn in de oostelijke binnenstad en Oost aan een verbinding met het VU-ziekenhuis en andere bestemmingen op de route.
De ziel wordt op 28 mei van het concrete bestaan losgekoppeld. Het ordenend beginsel blijft. Sinds Amsterdam de openbaarvervoersvoorziening tussen Stadionbuurt en Oost heeft gehad - of de lijn nu 19 heette of 6 - bestaat dit beginsel voort. Het is niet ongedaan te maken, op straffe van beschadiging van het weefsel van de stad zelf. Dit zal de bestuurderen niet kunnen schelen. Maar ik ben opgelucht dat het niet zonder protest voorbij zal gaan en wie weet overleeft de ziel van lijn 6 de incompetentie van een corrupt stadsbestuur alsnog.
Voor wie dit esoterisch voorkomt - zo is het niet bedoeld, ik kom er op terug.
Het ligt ook nog wat emotioneel. Laat ik zeggen - een deel van mijn ziel bevindt zich nog steeds in Oost.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten