In dit stukje uit nota bene Natural History wordt over de Ainu al in de verleden tijd gesproken. Het dateert van 1966.
Zes mei jongstleden is Shigeru Kayano, het eerste en enige Japanse Ainu-parlementslid overleden. Hij verhaalt hoe hij gediscrimineerd werd door zijn collega's in het parlement. Het racisme in Japan is niet mals, vermeldt ook bijvoorbeeld de Minority Rights Group in het rapport Japan's Minorities.
Een inkijkje in de Ainu-taal die even geïsoleerd is als bijvoorbeeld het Baskisch (geen familie te vinden dus) in het Esperanto.
Het onontbeerlijke Ethnologue vermeldt dat er nog vijftien mensen zijn die Ainu spreken, in Japan. Over Rusland worden in het geheel geen cijfers gegeven - Wikipedia stelt dat er in het geheel geen Ainu meer gesproken wordt (de laatste Ainu-sprekende op Sachalin is in 1994 overleden) maar schat wel het totaal aantal sprekers in Japan aanzienlijk hoger: ongeveer duizend. Maar wellicht gaat het hier om aangeleerde of tweede taal.
Zoals bij veel volkeren in de (sub-)Arctische wereld is de naam van het volk identiek aan de aanduiding voor "mens". Dat een geheel volk voor onze ogen kan verdwijnen en tot het eind er op volgt gediscrimineerd wordt is iets wat mij buitengewoon droevig stemt. Inderdaad, de Ainu is de mens.
Bezoek het Ainu-museum.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten