Ik lag zeker in mijn bed zo omtrent kwart na tien
Ik heb veel slaap van nood' dus hou ik het om die tijd gezien
Ik las vast nog wel een boek, de nieuwste Anja Meulenbelt
of iets vanuit die hoek...
Maar nee - het werd Vrouwenkoor de Sirenen, met Pot-Pourri.
Ik moet toegeven dat ik een bovengemiddelde afkeer heb gehad van begin af aan van De schaamte voorbij.
In de eerste plaats kan de schrijfster niet schrijven. Zelden een bezwaar, zeker dezer dagen, maar toch een gebrek. In de tweede plaats had zij een achterban die het schrijfsel als autobiografie las en er van smulde, en het blijkbaar een teken van vrouwelijk schrijftalent vond - niet gehinderd door enige kennis van de Nederlandse literatuur dus. In de derde plaats was de schrijfster maar van een ding bezeten (eigenlijk van twee, maar dat tweede was een afgeleide van het eerste) - en wel van Anja Meulenbelt. En in de vierde plaats ontwaarde ik een waas van filosemitisme, en daar moet men altijd waakzaam bij zijn.
De tijd heeft mij alleen maar gelijk gegeven. Maar Anja Meulenbelt komt uit de kast, in de rubriek De Tien Geboden, in Trouw van 8 april. Zij is bekeerd, zij is geroepen. Rooms-katholiek, wekelijks naar de kerk. Kan het bij geen enkele mis droog houden. Over de streep gehaald door gottverhüte Huub Oosterhuis, die zegt dat zij "de geruchten over God heeft weggewerkt."
Zie, dat vind ik - komende van twee mensen die ik eerlijk gezegd niet helemaal vertrouw - toch een mooie uitdrukking.
(Misschien maak ik die bewerking van dat nummer van Blancmange [haha] nog wel eens af).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten