Negen uur lang bezoek in een gevangenis in de VS, Carson City Michigan. Ik ben het afgelopen jaar direct getuige geweest hoe de campagne voor Harry Bout, de langstzittende Nederlandse gevangene in het buitenland, en in het algemeen overigens, ontwikkeld werd. Tot op het punt waarop de kern van de steungroep voor Harry Bout uitgeleide gedaan werd door een filmploeg van SBS6, afgelopen donderdagochtend.
Harry is een zeer Indisch aandoende man met zachte stem (wat er ook bij hoort) die voortdurend zijn woede uitdraagt over het onrecht dat hem is en wordt aangedaan. Als het Nederlandse ministerie van buitenlandse zaken niets of zo goed als niets voor hem wil doen kan dit onmogelijk gerechtvaardigd worden met het verhaal dat hij geen binding heeft met Nederland. In de eerste plaats - en tamelijk verrassend voor iemand die op zijn tweede geëmigreerd is - spreekt hij Nederlands. Zijn Amerikaans-Engels heeft een sterk Indisch-Nederlandse kleur, ik zou het zelfs een fors accent willen noemen...
Ten tweede: hij doet regelmatig mee aan Nederlandse verkiezingen. Hij heeft tijdenlang GroenLinks gestemd, maar deze partij heeft het geheel laten afweten in zijn zaak, dus die stem zijn ze kwijt. En verdiend. Maar iemand die in zijn VS-cel regelmatig verkiezingsbiljetten krijgt geen echte Nederlander noemen is uiteraard volstrekt ongeloofwaardig.
Harry gaf een glasheldere omschrijving van wat hij anarchisme ziet en waarom hij dit streven geheel onderschrijft. Een bekering die geheel in deze omgeving heeft plaatsgevonden. Het maakt niet uit voor de mate waarin hier en in aanpalende gewesten voor zijn zaak gewerkt wordt maar het is een aardige bijkomstigheid.
Bij het afscheid moest hij een beetje huilen. Ik geloof dat ik de enige in het gezelschap was die dit ook deed - de andere drie aanwezigen waren vrouwen. Uitleg en verder verhaal volgen nog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten