Alleen als je de gelijkgeschakelde media gelooft kan het je ontgaan dat dit dagen van revolutie zijn. Latijns-Amerika, alles vooralsnog langs lijnen van verkiezingen, maar in Ecuador en Bolivia zijn nogal wat regeringen weggejaagd de laatste jaren - en niet door het leger. Mei 1968 is wel degelijk opgevolgd door maart 2006 in Frankrijk, het zal door de fossielen van de heersende klasse nog wel een tijd ontkend worden. En dan zijn er de Filippijnen, Thailand en Nepal - en de meeste van deze is Nepal. Er is meer dan twee weken een algemene staking aan de gang, tweehonderdduizend mensen probeerden het koninklijk paleis te bestormen gisteren. De koning biedt te weinig te laat aan - de democratische beweging wil nu een republiek. (Over de maoisten zwijg ik dan nog maar). Ik hoor op een journaal dat de International Community, een van de aanduidingen voor het Bushregime, het aanbod van de koning verwelkomt. Je zou denken dat de mening van de Nepalezen toch het belangrijkst zal zijn, en dat het een kwestie van dagen is eerder dan weken voordat de koning het veld ruimt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten