Het moet de tijd van het jaar zijn geweest waarin het omstreeks half vijf 's middags donker is, najaar. Om half vijf precies klonken de pingelende geluiden van Radio Moskou luid door Caroline heen. Wat overbleef was een geknepen vervormd geluid waar vaak de aankondigingen verloren gingen - zeker als het om muziek ging die je nog niet kende, en tenslotte luisterde je daar voor.
In de fading hoor ik Errol Bruce stamelen B-b-baby I need your loving. Het was een moedwillige stameling. Het intro sleept je meteen naar waar het om gaat en dan komt de onontkoombare stem van Levi Stubbs: "Baby I need your loving". Ik ben zo alleen, ik kan niet voort zonder je.
Dat ik zelf alleen was staat vast. Ik had alleen niemand om een dergelijke smeekbede toe te richten. Was ook nog wel wat jong. Levi deed het voor mij en bereikte mij, ondanks de storing van Moskou.
Bij David Shaw in zijn boek met herinneringen aan het Wigan Casino kwam ik een beschrijving tegen over wat soul dan eigenlijk is, hoe hij de betekenis ontdekte. Inderdaad, geraakt worden in iets waarvan nogal wat mensen vinden dat het niet bestaat.
Shaw ging al bijna twee jaar naar Wigan toen hij een concert van de Four Tops in Wolverhampton meemaakte. De meeste aanwezigen waren in net pak. Hij was al klaar om door te reizen naar Wigan.
Dan kondigen de Tops Ask the lonely aan, en Shaw ondervindt wat soul is. De zaal valt weg en hij merkt dat op het einde van het nummer de tranen hem over de wangen lopen. Hij schaamt zich niet.
Ik weet uitstekend dat het geen sentimentaliteit is. Maar wie niet op deze manier geraakt is zal dit gemakkelijk denken. Het zij zo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten