20 februari, 2006

Liberaal of radicaal?


Liberaal - dat is in de huidige discussie rond de VVD Hans Wiegel of Kamerlid Arno Visser (wie? die heeft zich knap stil gehouden tot nu toe!). Radicaal, dat zijn de Hirsi Ali's, Van Baalens en blijkbaar ook fractievoorzier Van Aartsen. Die zijn uit op confrontatie met "de islam". Heel moedig van deze mensen.
Mevrouw Ali doet al heel merkwaardig aan. Geeft ongevraagd toe dat ze op valse gronden een verblijfsvergunning heeft gekregen - en dus ook het Nederlanderschap - maar brult de hele wereld bijeen onder het motto van de te beschermen Nederlandsche Waarden. Hier hoort het recht op beledigen bij. Zij rekent op links fatsoen, en misschien op rechts fatsoen, voorzover er ruimte ter rechterzijde van haar is - maar racisten hebben geen redeneringen nodig. Vrijheid van belediging? Van Baalen was al centrum-democraat, en de voormalige minister van buitenlandse zaken is opportunistisch. Het gezelschap glijdt snel weg.

En de kwalificaties missen iedere historisch achtergrond. Radicaal, dat was de aanduiding van de voorlopers van de vrijzinnig-democraten, de verlichte liberalen van de vorige eeuwwisseling. Inderdaad, een stroming die nu voor extreem-links communistisch zou worden uitgemaakt of iets dergelijks. Maar per ongeluk verlang ik terug naar beschaafd liberalisme dat niet bestaat uit brullende borreltafelmiddenstanders of de proletarische achterhoede. Ach, patricisch Nederland - waar bent u?

Zo'n vijfentwintig jaar geleden stelden Henk Pardoel (die eigenlijk een drievoudige naam heeft die ik niet zal noemen) en ik voor de microfoon het droomkabinet van Echte Liberalen in Nederland samen - niet de nachtmerrie van Paars, maar een op vrijheidsrechten gericht kabinet zonder dat eeuwige CDA. Het is er niet van gekomen. Pardoel vond dat Wiegel in dit verband zeker niet over het hoofd gezien mocht worden. Wat een tijden dat ik dit alsnog moet beamen.

Geen opmerkingen: