Louis Baehler vond het een zegen dat er zoveel tegenstrijdigs staat in de bijbel - dit betekent dat er nooit een (alleenzaligmakende) leer opgelegd kan worden. Een mooie opvatting, die evenwel uitgaat van de mogelijkheid van onbevangen en vrijmoedige gedachtenwisseling. Inquisities en brandstapels horen er niet bij.
Tot de traditie rond de profeet Mohammed hoort de uitspraak: "Verschil van mening in de gemeenschap (ummah) is een blijk van goddelijke genade." Het idee van Baehler wordt hier al aangekondigd.
Toen ik onder leiding van Leo Biegel - geharnast bestrijder van eurocentrisme - het zogenaamde Midden-Oosten begon te bestuderen was het gangbare verhaal van de ongelovigen die de moslims en de islam tot object verklaarden, dat deze godsdienst door zijn karakter van overgave (de betekenis tenslotte van islam) tot fatalisme en "dus" tot nietsdoen leidde. Vandaar dat "ze" allemaal in onderontwikkelde streken woonden. Het koloniale praatje is in die toch niet zo lange tijd veranderd in: "ze" zijn activistische antidemocraten. En daarom wordt het niets met "ze". Want alleen democratie leidt tot ontwikkeling.
Hoe onsamenhangend-onzinnig ook, er zit beweging in de ideologie van het kapitalisme. Niet ten goede, maar dat mochten we ook eigenlijk niet verwachten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten