Jodenmanussie werd het terrein genoemd - de Joodse begraafplaats aan het eind van de Indische Buurt, ter weerszijden van de ingang van het Zuiderzeepark (dat nu toch echt officieel Flevopark moet heten).
In 1975 fietste ik met een vriend in de buurt, en een jongen die er rondliep en waar we even mee aan de praat raakten zei dat er ringslangen zaten. Maar dat moesten we maar geheim houden. Ik heb ze zelf nooit gezien. Hierboven het slootje waar wij gingen vissen op... ja waarop eigenlijk? Op beestjes die we in een aquarium hielden in het clublokaal van de DVK, Dieren Vrienden Klub - of het echt diervriendelijk was durf ik niet te zeggen. Rugzwemmertjes sprongen er nog wel eens uit en bleven dood op de grond. Muggenlarven die uitkwamen waren niet welkom. De salamanderlarfjes gingen binnen een minuut dood. Enfin, vissen met een netje in een goedbewaard geheim - in de winter open en bloot en tegenwoordig een sloot achter een pannekoekenhuis. Een erkenning dat dit Natuur is volgens de maatstaf van Ivo de Wijs...
Op Jodenmanussie lopen al vele jaren fazanten rond. De fazant in de schaduw van de bomen heeft toch een schutkleur...
Om regelmatige ontwijding tegen te gaan is er nu weer een hek met slot aangebracht. Een tijd lang kon men de begraafplaats oplopen. Iemand heeft er in ieder geval een vast wel gepikte brommer achtergelaten - hoe lang geleden al niet?
Het park is al weer decennia een eindpunt van tramlijnen - thans lijnen 7 en 14, de lijnen 3 en 10 hebben er ook een eindpunt gehad intussen. Achter de bomen een niet-defecte combino.
En pakweg twintig jaar geleden zag je in de stad veel minder meerkoeten. Maar toegegeven, dit is de stad niet. Niet schuw, wel afwachtend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten