27 februari, 2006
Beschermd en toch vervolgd
Uit BN/De Stem van meer dan twee jaar geleden:
ZUNDERT/WAPSE - Vogelopvangcentra, natuurwerkgroepen en andere vogelbeschermers in West-Brabant en Zeeland melden een hausse aan vergiftigde en doodgeschoten roofvogels. De vogelbeschermers hebben de sterke indruk dat het steeds om dezelfde roofvogelhaters gaat.
Het blijkt dat allerlei mensen ondanks de beschermde status van alles roof- of stootvogels inNederland er werk van maken de vogels tevergiftigen, nesten leeg te halen of vogels dood te schieten. Nadat jarnelang de stand va nde meeste soorten zich aan het herstellen was - van de buizerd lijkt mij deze spectaculair hersteld - wordt nu de alarmklok geluid. Al speelt de kwestie al verscheidene jaren.
Misschien moet toch eens de jacht op jagers geopend worden.
26 februari, 2006
In het Bosplan
Een zonnige zondag - maar winters koud. In het Bosplan, zoals ik het als Amsterdammer belief te blijven noemen, is het bijna zo druk als in de Kalverstraat. Of als in het Vondelpark. Eigenlijk is 2005-2006 een heel gewone winter. Behalve dan dat het een zeer droge (geweest) is. Ik heb nog geen sporen van vroegtijdige lente gemerkt. Dit kalenderjaar hebben de temperaturen nog geen dubbele cijfers Celsius bereikt.
Sneeuwklokjes in het Bosplan.
Winterakonieten die zich ontvouwen tussen de klimop in het Vondelpark.
Eenzame winterakoniet tussen kiemplantjes en schuchtere punten van meer akonieten. Ze zijn bepaald niet vroeg dit jaar, evenmin als de sneeuwklokjes.
Op de Amstelveenseweg staan altijd de vroegste krokussen van Amsterdam. Hoewel er veel groen is verdwenen voor allerlei bouwwerkzaamheden stonden er toch nog wat. En op het spoor van de museumtramlijn werkwagens die doen vermoeden dat er dit jaar toch weer gereden zal worden.
Sneeuwklokjes in het Bosplan.
Winterakonieten die zich ontvouwen tussen de klimop in het Vondelpark.
Eenzame winterakoniet tussen kiemplantjes en schuchtere punten van meer akonieten. Ze zijn bepaald niet vroeg dit jaar, evenmin als de sneeuwklokjes.
Op de Amstelveenseweg staan altijd de vroegste krokussen van Amsterdam. Hoewel er veel groen is verdwenen voor allerlei bouwwerkzaamheden stonden er toch nog wat. En op het spoor van de museumtramlijn werkwagens die doen vermoeden dat er dit jaar toch weer gereden zal worden.
Een winters bezoek aan Jodenmanussie en omgeving
Jodenmanussie werd het terrein genoemd - de Joodse begraafplaats aan het eind van de Indische Buurt, ter weerszijden van de ingang van het Zuiderzeepark (dat nu toch echt officieel Flevopark moet heten).
In 1975 fietste ik met een vriend in de buurt, en een jongen die er rondliep en waar we even mee aan de praat raakten zei dat er ringslangen zaten. Maar dat moesten we maar geheim houden. Ik heb ze zelf nooit gezien. Hierboven het slootje waar wij gingen vissen op... ja waarop eigenlijk? Op beestjes die we in een aquarium hielden in het clublokaal van de DVK, Dieren Vrienden Klub - of het echt diervriendelijk was durf ik niet te zeggen. Rugzwemmertjes sprongen er nog wel eens uit en bleven dood op de grond. Muggenlarven die uitkwamen waren niet welkom. De salamanderlarfjes gingen binnen een minuut dood. Enfin, vissen met een netje in een goedbewaard geheim - in de winter open en bloot en tegenwoordig een sloot achter een pannekoekenhuis. Een erkenning dat dit Natuur is volgens de maatstaf van Ivo de Wijs...
Op Jodenmanussie lopen al vele jaren fazanten rond. De fazant in de schaduw van de bomen heeft toch een schutkleur...
Om regelmatige ontwijding tegen te gaan is er nu weer een hek met slot aangebracht. Een tijd lang kon men de begraafplaats oplopen. Iemand heeft er in ieder geval een vast wel gepikte brommer achtergelaten - hoe lang geleden al niet?
Het park is al weer decennia een eindpunt van tramlijnen - thans lijnen 7 en 14, de lijnen 3 en 10 hebben er ook een eindpunt gehad intussen. Achter de bomen een niet-defecte combino.
En pakweg twintig jaar geleden zag je in de stad veel minder meerkoeten. Maar toegegeven, dit is de stad niet. Niet schuw, wel afwachtend.
Te laat voor school
Het werd mij te verstaan gegeven dat het ten opzichte van de Wilhelminaschool, waar ik het kleuteronderwijs heb mogen volgen, nogal een stapje terug was - dat gaf de jonge burger moed. Op de WIlhelminaschool was de directie er trots op dat iedereen naar voortgezet, liefst middelbaar onderwijs ging. Van de JP Coenschool was ik tot in de jaren tachtig een van de zeer weinigen die middelbaar onderwijs gevolgd hadden en de enige (!) die een academische graad had behaald. [Zie toevoeging onderaan]. Kom mij niet aanzeuren over zwarte achterstandsscholen.
Maar ja, de slachter van Banda geeft nog steeds zijn naam aan een zogenaamde multiculturele basisacademie, elders in de straat. Hier wordt waarlijk nog steeds iets groots verricht. Op de website die er bij het schrijven nog was zagen de kinderen toch wat witjes... (Is hij daarom verwijderd, denkt hij vilein).
In het oude gebouw van mijn school - nooit geweten dat het oorspronkelijk een ULO was - zitten nu antikraakachtige eenheden, ateliers waarschijnlijk.
Je moest in de pauze op straat spelen. Dat kon toen nog. De arbeidersklasse ging op de fiets, met de tram of met de benenwagen. Een auto in de straat - daar werd nog dagen over nagepraat.
Ik lijk wel een ouwe zak. Jarig geweest gisteren, en ja, het getal bevalt niet.
ADDENDUM/CORRIGENDUM:
Rondstruinen op reüniesites - zo noemen we ze dan maar - heeft mij geleerd dat nota bene niemand minder dan de promotor van Amanda Kluveld, Arnold Labrie, ach wat is de wereld klein, op deze school gezeten heeft. Tenzij er naamgenoten zijn. Een middelbare-schoolklasgenote van mij, Nanon Labrie, is nog onderwijzeres geweest (althans leerkracht) op deze school, zodat de JP Coen nog bijna een familieonderneming lijkt.
Ik heb het zwarte karakter avant-la-lettre van de school genoemd in een harde en uit het hart gegrepen reactie op een dwaallicht van GroenLinks, Astrid Roemer, die alleen mensen met kleuren kon zien en geen mensen van bepaalde klasse. Het was in het kortstondige Forum, en eindredacteur Bram Hoeksema was mij er dankbaar voor. Hij is, las ik in zijn memoires, in de Maduratraat opgegroeid - misschien heeft hij mij dit destijds verteld.
Maar het klopte dus niet - dat van die academische kwalificatie. Een jaar of 25, 30 geleden kwam ik op een feestje iemand tegen - niet in Amsterdam - die ook op de JP Coen had gezeten - een bijzondere ontmoeting dus. Hij was er van overtuigd dat juist hij de enige was die ooit gestudeerd had vanaf deze school - maar hij had het niet afgemaakt. Ik zou het wel doen. Maar wie weet of Arnold Labrie eerder is geweest - en wie dan verder?
(bijgewerkt maart 2007).
Zwerfmatrassen opnieuw beschouwd
In 1994, bij de Bilwettournee door Nederland, debuteerde ik als Spreker In Het Openbaar in Krommenie met een voordracht over volksfeesten en spoken. Lex Wouterloot, door de wol geverfd als Bilwetlid en sprekerd, hield onder andere een Lezing Met Lichtbeelden over het fenomeen Zwerfmatras in Amsterdam.
Dezer dagen is het weer druk op straat. Er zijn blijkbaar daltijden en piektijden met matrassen op straat. Twee tweepersoonsmatrassen bij de ingang van het Zuiderzeepark, bijvoorbeeld. De vage, met herfstblaadjes erop, in een tunnel, zou als nachtverblijf voor een doosloze dakloze kunnen dienen.
Ik bied de fenomenen zo maar aan...
Je hebt vrijheid van meningsuiting en je hebt vrijheid van meningsuiting
Ken Livingstone kende ik in de eerste plaats van de Livingstone rap! van Attila the Stockbroker: He's the socialist with the mostialist, Ken Livingstone Ken Livingstone!
Lekkere opener van de week, maandag vroeg op de middag op de 95,5.
Als burgemeester van Londen? Hij is in ieder geval gekozen, met een overtuigende meerderheid. New Labour wou hem eerst niet hebben, in 2004 weer wel. Hij is nog een tijdje anarchist geweest voordat hij bij Labour terechtkwam. Veel van wat hij zegt verraadt deze vroege vorming nog wel. In 1987 verscheen van zijn hand een boek getiteld If voting changed anything they'd abolish it.
Een jaar geleden was hij op een feestje ter gelegenheid van de twintigste verjaardag als Lagerhuislid van het eerste Lagerhuislid dat er openlijk voor uitkwam gay te zijn. Op het einde van het feestje kwam er een verslaggever van het Londense sufferdje de Evening Standard op hem af. Je kunt zonder de opname te horen wel nagaan dat Red Ken door zijn remmen is gegaan dankzij alcoholische versnaperingen. Hij is nu als antisemiet die zijn ambt in opspraak brengt voor een maand geschorst als burgemeester. Livingstone vermoedt dat hij volgens halacha zelf Joods is, maar het kan hem niets schelen. En het ging om het papieren vod dat voor krant doorgaat en de inktkoelie die hem in dronken staat wilde doorzeuren over zijn homovrienden en - vriendinnen..
Wie schorst Wilders nu eens, of Hirsi Ali en nog zo wat mensen? Het maakt blijkbaar niet uit dat die types gekozen zijn, dat is Livingstone ook.
Het interview dat natuurlijk helemaal geen interview was:
Finegold: Mr Livingstone, Evening Standard. How did tonight go?
Livingstone: How awful for you. Have you thought of having treatment?
Finegold: How did tonight go?
Mr Livingstone: Have you thought of having treatment?
Finegold: Was it a good party? What does it mean for you?
Mr Livingstone: What did you do before? Were you a German war criminal?
Finegold: No, I'm Jewish, I wasn't a German war criminal and I'm actually quite offended by that. So, how did tonight go?
Mr Livingstone: Arr right, well you might be [Jewish], but actually you are just like a concentration camp guard, you are just doing it because you are paid to, aren't you?
Finegold: Great, I have you on record for that. So, how was tonight?
Mr Livingstone: It's nothing to do with you because your paper is a load of scumbags and reactionary bigots.
Finegold: I'm a journalist and I'm doing my job. I'm only asking for a comment.
Mr Livingstone: Well, work for a paper that doesn't have a record of supporting fascism.
Mr Livingstone then walked off.
25 februari, 2006
Beverstaart ottergelijk
Castorocauda lutrasimilis, potjeslatijn dat vertaald de titel van dit stukje oplevert. Fossielen die eergisteren gevonden althans bekendgemaakt zijn in China wijzen op een tamelijk groot zwemmend zoogdier. De gedachte was tot nu toe dat de zoogdieren zich schuilhielden voor de schrikhagedissen, zo'n 160 miljoen jaar geleden, en dat het nachtdieren waren ter grootte van een flinke rat. Beverstaartje, wiens levenswiijze zou lijken op die van de otter of de mierenegel, haalt het idee overhoop. Waarmee het beeld van het schichtige zoogdier een romantisch verhaal, een projectie van menselijke angsten op de evolutie lijkt te zijn geworden.
Colin Turnbull verwachtte dat als ze nu eens goed gingen graven in China misschien ook daar een vroege vorm van Homo te vinden zou zijn. Er valt nog veel te spitten.
Dispensatie
Het dispensationalisme blijkt een stroming waar een redelijk denkend mens, gelovig of niet, niets mee te maken zou moeten hebben. Volwassen mensen die historische realiteit toeschrijven aan de bijbelse figuren Adam, Noach of Mozes zouden door niemand serieus genoemn behoren te worden. Maar ja, we hebben het over de Verenigde Staten... Vrees met grote vreze voor dit gespuis.
24 februari, 2006
Achtergelaten
Voert de regering van de VS een rationeel buitenlands beleid? Hoezeer je het er ook mee oneens bent, je zou denken dat dit wel zo zou moeten zijn. Maar weinig verraadt er echte rationaliteit aan.
Hebben de dispensationalisten (moet ik eerlijk gezegd nog opzoeken..) de regering gekaapt? In ieder geval staat hier eindelijk eens waarom die christentypes geen enkele aandacht besteden aan het feit dat in het Midden-Oosten de oudste christelijke gemeenschappen ter wereld wonen, en dat deze door het VS-oorlogsbeleid alleen maar in gevaar worden gebracht. De apocalyptici negeren hen moedwillig. Aan beide zijden wordt de equivalentie Arabier=moslim voor waar aangenomen. Verontrustend.
23 februari, 2006
22 februari, 2006
De kwartels zijn wij
Een keer slechts heb ik er in het wild gezien: ze renden over hooiland in West-Friesland, ik had het idee dat zij zich in het hooi wilden verschuilen. In Portugal kun je ze levend in kooien te koop aangeboden zien en gelden ze als lekkernij. Ik ga mij - of liever: de vogeltjes - er niet aan wagen.
Zo te zien lopen ze liever of beter dan dat ze vliegen. Het zijn de enige inheemse hoenderachtigen die trekken. Hoe kun je een rechtopstaande man in zijn gezicht en borst schieten als je op een kwartel richt die hoogstwaarschijnlijk niet opvliegt?
Het onvolprezen TomDispatch weet het antwoord, en maakt een allegorie van Cheneys jachtpartij.
Hij besteedt niet veel aandacht aan de vermoede dronkenschap van het type. Ik word op dit punt steeds tolstojaanser. Alle gekkenpraat van Bush, Cheney, Rumsfeld, leden van de Balkenbende, moeten wel onder invloed worden verkocht. Zie Donner, De Geus, Balkenende zelf - gereformeerde drankhoofden die waarschijnlijk zelden of nooit meer nuchter zijn en in de realiteit van hun dronkenmansgezwets gaan geloven. Met dodelijke afloop - voor de anderen natuurlijk. En voor de kwartels.
Industrie als kerntaak?
In Groningen Stad hing (hangt?) in de herfst een lucht die doet denken aan gekookte spinazie, of het luchtje dat je vrijkrijgt als je de spaghetti afgiet op het gras, als kampeerder. De lucht hield verband met de suikerbietencampagne en de verwerking.
En aan de weg van Amsterdam naar Haarlem was de monumentale suikerfabriek in Halfweg te zien. Ik heb niet zo goed opgelet de laatste tijd, maar de zoekmachine levert het resultaat op dat hier een Project Ontwikkeld wordt dat Sugar City wordt genoemd. Haarlemmerliede doet het niet voor minder. En dat er een megabioscoop wordt gebouwd "op de plaats van de suikerfabriek" - zo kun je niet naar de film in Halfweg en zo komt Jan en Alleman er naar toe. Wat een treurigheid.
Maar goed - de eigenlijke aanleiding: het bericht dat CSM "zijn laatste suikerfabriek in de etalage zet". CSM - Centrale Suiker Maatschappij - maar naar het bericht vermeldt is suikerfabricage geen kerntaak van dit concern. Daar kijk je toch even van op. Maar ook weer niet al te zeer: de VNU, Verenigde Nederlandse Uitgeverijen, heeft al zijn uitgeverijen weggedaan. DSM - dat moet haast voor Duts Steet Maains hebben gestaan, voorheen de Staatsmijnen - laat geen steenkool meer delven. Heel logisch allemaal.
De centralisatie van de suikerproductie in Nederland wordt nog als voorbeeld aangehaald door Lenin in zijn Imperialisme (het zal eens niet online te vinden zijn...; verwijzing betekent niet: instemming, voor de zekerheid). In welk stadium van het kapitalisme we inmiddels zijn beland - het productieloze productiestelsel? In Nederland in ieder geval wel.
Vreden op tafel - voor de liefste
De man die een soort catechisatie gaf heette Prins. Hij had plakplaatjes met bijbelse taferelen waarop stond dat ze niet voor de verkoop bestemd waren. Voor je goede fatsoen moest je hem een dubbeltje geven voor zo'n plaatje. Een kwartje was beter, en met een stuiver nam hij geen genoegen. Toen ik hem er eens stoutmoedig op wees dat ze niet voor de verkoop bestemd waren gaf hij ten antwoord: "Ik verkoop ze jullie ook niet, ik ruil ze - voor geld." Daar hadden we vooralsnog niet op terug. Althans, ik deed er het zwijgen toe. Maar het wantrouwen was nu wederzijds.
De man was een griezel die ons jonkies lastig viel met de Zwarte Ruiter des Doods die rondwaarde om ons te halen. En als de Joden Christus erkend hadden als de Messias was het einde der tijden daar. Hoe kwam een openbare school eigenlijk aan zo'n type, bedenk ik terwijl ik het tik.
Keek hij mij nu vorsend aan toen hij betoogde dat jongens die iets tegen de politie hadden en die een agent niet recht in het gezicht konden kijken iets achter de elleboog hadden en op zouden groeien voor galg en rad? Mensen recht aankijken - daar ben ik in het algemeen te verlegen voor - alleen op heel verliefde ogenblikken lukt het - maar ik kan mij niet herinneren ooit verliefd te zijn geweest op een politieagente. Dus nee - alleen al om die reden kijk ik een smeris niet recht aan. Waarom zou ik? En heb ik het dus achter de elleboog. Ja hoor mijnheer Prins, ik ben opgegroeid voor galg en rad. (Al nam ik zijn praatje cum grano salis omdat ik niet tevreden was met zijn "ruilen voor geld").
We hadden het op de band staan - een samenzang van de Bende van Vier achter Radio Kemphaan, het openingslied van wat de eerste uitzending zou worden - die uitgezonden is op 1 april 1979. Tekstvarianten waren: "..want hij staat ons altijd bij met naald en draad" en "hij slaat de dames graag al op heur naad". Met zijn vieren kun je leuk variëren door elkaar heen. Er is geen liefde verloren tussen politie en mij, al ben ik genuanceerder geworden...
De echte tekst van dit prachtlied dat naar ik meen de VARA-luisteraartjes tot de Orde moest roepen:
De politie is m'n beste kameraad
De politie weet op alle dingen raad
Als je naar de overkant moet of je weet de weg niet meer
De politie brengt je over en hij regelt 't verkeer
De politie is m'n beste kameraad
Want hij staat je altijd bij met raad en daad
Daarom groet ik de politie, als ik 'm tegenkom op straat
De politie is m'n beste kameraad
De politie is m'n beste kameraad
De politie weet op alle dingen raad
Als je hond is weggelopen of je bent iets anders kwijt
De politie gaat dan zoeken en die vindt 't haast altijd
De politie is m'n beste kameraad
Want hij staat je altijd bij met raad en daad
Daarom groet ik de politie, als ik 'm tegenkom op straat
De politie is m'n beste kameraad
De politie is m'n beste kameraad
De politie weet op alle dingen raad
Als je lastig wordt gevallen of je bent in groot gevaar
Bel of roep maar de politie, die staat altijd voor je klaar
De politie is m'n beste kameraad
Want hij staat je altijd bij met raad en daad
Daarom groet ik de politie, als ik 'm tegenkom op straat
De politie is m'n beste kameraad
21 februari, 2006
Bush-Clinton-Clinton-Bush-Bush-Clinton
Een mooi citaat dat aansluit bij de oproep van mijnheer Zalm vooral geen te hoge gemeentebelasting te betalen (opmerkelijk, maar ..eh... is deze mijnheer niet minister van financiën en dus niet direct een type om op te roepen tot burgerlijke ongehoorzaamheid? - niet alleen zijn het knoeipotten en brekebenen in Den Haag, ze zijn inmiddels ook gewoon krankzinnig aan het worden, maar goed...:
"In reviewing the history of the English government, its wars and its taxes, a bystander, not blinded by prejudice nor warped by interest, would declare that taxes were not raised to carry on wars, but that wars were raised to carry on taxes."
- Thomas Paine, Rights of Man.
In verband met de vestiging van gezag , dat vrijwel altijd koloniaal gezag is, ben ik het inderdaad tegengekomen dezer dagen: de macht belastingen op te leggen is de macht tot moorden. En Zalm zou natuurlijk zijn scheur alleen al dicht moeten houden zolang zijn Balkenbende Nederlandse militairen stuurt naar Irak en Afghanistan.
Beleven we de eindtijd van een Rijk? Alan Bock meent de tekenen te zien. Het is verleidelijk er uti te citeren, maar een verwijzijng is altijd beter. Een: de denkbare reeks presidentstermijnen 1988-2012: Bush-Clinton-Clinton-Bush-Bush-Clinton. Daarbij vergeleken zijn de Caligula's, Caracalla's en anderen hoogvliegers.
20 februari, 2006
Buslijn 17 in Amsterdam
Van 1956 tot 1962 was de Amsterdamse tramlijn 17 een buslijn. De gemeenteraad had hier in zijn eindeloze wijsheid toe besloten - de tram had zijn tijd gehad, de bus kon zo lekker opschieten. Tegelijkertijd moest iedereen langzamerhand ook een eigen autootje hebben. Er werd dus steen en been geklaagd.
Na zes jaar kwam lijn 17 glorieus terug, en tweevoudig: als sneltram naar Osdorp, en als spitslijn 27 op zijn oude traject.
In december 2005 en januari 2006 werd Amsterdam niettemin weer even getrakteerd op een buslijn 17 tussen Elandsgracht/Marnixstraat en Surinameplein wegens werkzaamheden bij de Postjesweg. Jammer dat de eindbestemmingen niet op de film staan.
Bij het NZH-busstation...
Eindhalte Elandsgracht.
Als het tijdelijk is mag van een tramlijn best even een buslijn gemaakt worden. En andersom (maar dit komt eigenlijk niet meer voor - een vooroorlogse tramlijn 15 Surinameplein-Mercatorplein, voorzover ik weet).
Buslijn 17 met op de achtergrond tramlijn 17 die is omgeleid over de Overtoom.
Deze foto hoort niet bij de bovenstaande reeks omdat zij niet uit het holst van de winter kan dateren. Een lijn 17 in 2005 die het oude eindpunt filmt...
Liberaal of radicaal?
Liberaal - dat is in de huidige discussie rond de VVD Hans Wiegel of Kamerlid Arno Visser (wie? die heeft zich knap stil gehouden tot nu toe!). Radicaal, dat zijn de Hirsi Ali's, Van Baalens en blijkbaar ook fractievoorzier Van Aartsen. Die zijn uit op confrontatie met "de islam". Heel moedig van deze mensen.
Mevrouw Ali doet al heel merkwaardig aan. Geeft ongevraagd toe dat ze op valse gronden een verblijfsvergunning heeft gekregen - en dus ook het Nederlanderschap - maar brult de hele wereld bijeen onder het motto van de te beschermen Nederlandsche Waarden. Hier hoort het recht op beledigen bij. Zij rekent op links fatsoen, en misschien op rechts fatsoen, voorzover er ruimte ter rechterzijde van haar is - maar racisten hebben geen redeneringen nodig. Vrijheid van belediging? Van Baalen was al centrum-democraat, en de voormalige minister van buitenlandse zaken is opportunistisch. Het gezelschap glijdt snel weg.
En de kwalificaties missen iedere historisch achtergrond. Radicaal, dat was de aanduiding van de voorlopers van de vrijzinnig-democraten, de verlichte liberalen van de vorige eeuwwisseling. Inderdaad, een stroming die nu voor extreem-links communistisch zou worden uitgemaakt of iets dergelijks. Maar per ongeluk verlang ik terug naar beschaafd liberalisme dat niet bestaat uit brullende borreltafelmiddenstanders of de proletarische achterhoede. Ach, patricisch Nederland - waar bent u?
Zo'n vijfentwintig jaar geleden stelden Henk Pardoel (die eigenlijk een drievoudige naam heeft die ik niet zal noemen) en ik voor de microfoon het droomkabinet van Echte Liberalen in Nederland samen - niet de nachtmerrie van Paars, maar een op vrijheidsrechten gericht kabinet zonder dat eeuwige CDA. Het is er niet van gekomen. Pardoel vond dat Wiegel in dit verband zeker niet over het hoofd gezien mocht worden. Wat een tijden dat ik dit alsnog moet beamen.
17 februari, 2006
Zo van het eigen volk
De onderstaande tekst stond in mijn eerste leerboek sociologie, Eli Chinoy's Society. Na enige verdere studie op allerlei terreinen kom je er achter dat niet alle herkomstvermeldingen kloppen - het decimale stelsel bijvoorbeeld is zeker niet Grieks. Maar de bedoeling is duidelijk.
"There can be no question about the average American's Americanism or his desire to preserve this precious heritage at all costs. Nevertheless, some insidious foreign ideas have already wormed their way into his civilization without his realizing what was going on. Thus, dawn finds the unsuspecting patriot garbed in pajamas, a garment of East Indian origin; and lying in a bed built on a pattern which originated in either Persia or Asia Minor. He is muffled to the ears in un-American materials: cotton, first domesticated in India; linen, domesticated in the Middle East; wool from an animal native to Asia Minor; or silk whose uses were first discovered by the Chinese.
On awakening he glances at the clock, a medieval European invention, rises in haste, and goes to the bathroom. Here, if he stops to think about it, he must feel himself in the presence of a great American institution; he will have heard stories of both the quality and frequency of foreign plumbing and will know that in no other country does the average man or woman perform their ablutions in the midst of such splendor. But the insidious foreign influences pursue him even here. Glass was invented by the ancient Egyptians, the use of glazed tiles for floors and walls in the Middle East, porcelain in China, and the art of enameling on metal by Mediterranean artisans of the Bronze Age. Even his bathtub and toilet are but slightly modified copies of Roman originals. The only purely American contribution to the ensemble is the steam radiator, against which our patriot very briefly and unintentionally places his posterior.
Returning to the bedroom, the unconscious victim of un-American practices removes his clothes from a chair, invented in the Near East, and proceeds to dress. He puts on close-fitting tailored garments whose form derives from the skin clothing of the ancient nomads of the Asiatic steppes and fastens them with buttons whose prototypes appeared in Europe at the close of the Stone Age. He puts on his feet stiff coverings made from hide prepared by a process invented in ancient Egypt and cut to a pattern which can be traced back to ancient Greece and makes sure they are properly polished, also a Greek idea. Lastly, he ties about his neck a strip of bright-colored cloth, which is a vestigial survival of the shoulder shawls worn by seventeenth-century Croats. He gives himself a final appraisal in the mirror, an old Mediterranean invention and goes downstairs to breakfast.
Here a whole new series of foreign things confront him. His food and drink are placed before him in pottery vessels, the popular name of which - china - is sufficient evidence of their origin. His fork is a medieval Italian invention and his spoon a copy of a Roman original. He will usually begin his meal with coffee, an Abyssinian plant first discovered by Arabs. The American is quite likely to need it to dispel the morning after affects of over-indulgence in fermented drinks, invented in the Near East; or distilled ones, invented by the alchemists of medieval Europe.
If our patriot is old-fashioned enough to adhere to the so-called American breakfast, his coffee will be accompanied by an orange, or orange juice, domesticated in the Mediterranean region, a cantaloupe domesticated in Persia, or grapes domesticated in Asia Minor. From this he will go on to waffles, a Scandinavian invention, with plenty of butter, originally a Near-Eastern cosmetic.
Breakfast over, he sprints for his train - the train, not the sprinting, being an English invention. At the station, he pauses for a moment to buy a newspaper, paying for it with coins invented in ancient Lydia. Once on the train he settles back to inhale the fumes of a cigarette invented in Mexico, or a cigar invented in Brazil. Meanwhile, he reads the news of the day, imprinted in characters invented by the ancient Semites by a process invented in Germany upon a material invented in China. As he scans the latest editorial pointing out the dire results to our institutions of accepting foreign ideas, he will not fail to thank a Hebrew God in an Indo-European language that he is one hundred percent (decimal system invented by the Greeks) American (from Americus Vespucci, Italian geographer)."
by noted anthropologist Ralph Linton
The American Century vol. 40, 1937
Variant die bij de huidige crisis hoort- rondzendmail:
Joe Smith started the day early having set his alarm
clock (MADE IN JAPAN) for 6am. While his coffeepot
(MADE IN CHINA) was perking, he shaved with his
electric razor (MADE IN HONG KONG). He put on a dress
shirt (MADE IN SRI LANKA), designer jeans (MADE IN
SINGAPORE) and tennis shoes (MADE IN KOREA). After
cooking his breakfast in his new electric skillet
(MADE IN INDIA) he sat down with his calculator (MADE
IN MEXICO) to see how much he could spend today. After
setting his watch (MADE IN TAIWAN) to the radio (MADE
IN INDIA) he got in his car (MADE IN GERMANY) filled
it with GAS from Saudi Arabia and continued his search
for a good paying AMERICAN JOB. At the end of yet
another discouraging and fruitless day checking his
Computer (Made In Malaysia), Joe decided to relax for
a while. He put on his sandals (MADE IN BRAZIL) poured
himself a glass of wine (MADE IN FRANCE) and turned on
his TV (MADE IN INDONESIA), and then wondered why he
can't find a good paying job in.AMERICA......
"There can be no question about the average American's Americanism or his desire to preserve this precious heritage at all costs. Nevertheless, some insidious foreign ideas have already wormed their way into his civilization without his realizing what was going on. Thus, dawn finds the unsuspecting patriot garbed in pajamas, a garment of East Indian origin; and lying in a bed built on a pattern which originated in either Persia or Asia Minor. He is muffled to the ears in un-American materials: cotton, first domesticated in India; linen, domesticated in the Middle East; wool from an animal native to Asia Minor; or silk whose uses were first discovered by the Chinese.
On awakening he glances at the clock, a medieval European invention, rises in haste, and goes to the bathroom. Here, if he stops to think about it, he must feel himself in the presence of a great American institution; he will have heard stories of both the quality and frequency of foreign plumbing and will know that in no other country does the average man or woman perform their ablutions in the midst of such splendor. But the insidious foreign influences pursue him even here. Glass was invented by the ancient Egyptians, the use of glazed tiles for floors and walls in the Middle East, porcelain in China, and the art of enameling on metal by Mediterranean artisans of the Bronze Age. Even his bathtub and toilet are but slightly modified copies of Roman originals. The only purely American contribution to the ensemble is the steam radiator, against which our patriot very briefly and unintentionally places his posterior.
Returning to the bedroom, the unconscious victim of un-American practices removes his clothes from a chair, invented in the Near East, and proceeds to dress. He puts on close-fitting tailored garments whose form derives from the skin clothing of the ancient nomads of the Asiatic steppes and fastens them with buttons whose prototypes appeared in Europe at the close of the Stone Age. He puts on his feet stiff coverings made from hide prepared by a process invented in ancient Egypt and cut to a pattern which can be traced back to ancient Greece and makes sure they are properly polished, also a Greek idea. Lastly, he ties about his neck a strip of bright-colored cloth, which is a vestigial survival of the shoulder shawls worn by seventeenth-century Croats. He gives himself a final appraisal in the mirror, an old Mediterranean invention and goes downstairs to breakfast.
Here a whole new series of foreign things confront him. His food and drink are placed before him in pottery vessels, the popular name of which - china - is sufficient evidence of their origin. His fork is a medieval Italian invention and his spoon a copy of a Roman original. He will usually begin his meal with coffee, an Abyssinian plant first discovered by Arabs. The American is quite likely to need it to dispel the morning after affects of over-indulgence in fermented drinks, invented in the Near East; or distilled ones, invented by the alchemists of medieval Europe.
If our patriot is old-fashioned enough to adhere to the so-called American breakfast, his coffee will be accompanied by an orange, or orange juice, domesticated in the Mediterranean region, a cantaloupe domesticated in Persia, or grapes domesticated in Asia Minor. From this he will go on to waffles, a Scandinavian invention, with plenty of butter, originally a Near-Eastern cosmetic.
Breakfast over, he sprints for his train - the train, not the sprinting, being an English invention. At the station, he pauses for a moment to buy a newspaper, paying for it with coins invented in ancient Lydia. Once on the train he settles back to inhale the fumes of a cigarette invented in Mexico, or a cigar invented in Brazil. Meanwhile, he reads the news of the day, imprinted in characters invented by the ancient Semites by a process invented in Germany upon a material invented in China. As he scans the latest editorial pointing out the dire results to our institutions of accepting foreign ideas, he will not fail to thank a Hebrew God in an Indo-European language that he is one hundred percent (decimal system invented by the Greeks) American (from Americus Vespucci, Italian geographer)."
by noted anthropologist Ralph Linton
The American Century vol. 40, 1937
Variant die bij de huidige crisis hoort- rondzendmail:
Joe Smith started the day early having set his alarm
clock (MADE IN JAPAN) for 6am. While his coffeepot
(MADE IN CHINA) was perking, he shaved with his
electric razor (MADE IN HONG KONG). He put on a dress
shirt (MADE IN SRI LANKA), designer jeans (MADE IN
SINGAPORE) and tennis shoes (MADE IN KOREA). After
cooking his breakfast in his new electric skillet
(MADE IN INDIA) he sat down with his calculator (MADE
IN MEXICO) to see how much he could spend today. After
setting his watch (MADE IN TAIWAN) to the radio (MADE
IN INDIA) he got in his car (MADE IN GERMANY) filled
it with GAS from Saudi Arabia and continued his search
for a good paying AMERICAN JOB. At the end of yet
another discouraging and fruitless day checking his
Computer (Made In Malaysia), Joe decided to relax for
a while. He put on his sandals (MADE IN BRAZIL) poured
himself a glass of wine (MADE IN FRANCE) and turned on
his TV (MADE IN INDONESIA), and then wondered why he
can't find a good paying job in.AMERICA......
Kapitalisme als godsdienst
Van EXIT!, het nieuwe honk van Robert Kurz geplukt:
Im Kapitalismus ist eine Religion zu erblicken, d.h. der Kapitalismus dient essentiell der Befriedigung derselben Sorgen, Qualen, Unruhen, auf die ehemals die so genannten Religionen Antwort gaben. Der Nachweis dieser religiösen Struktur des Kapitalismus, nicht nur, wie Max Weber meint, als eines religiös bedingten Gebildes, sondern als einer essentiell religiösen Erscheinung, würde heute noch auf den Abweg einer maszlosen Universalpolemik führen. [...]. Später wird dies jedoch überblickt werden.
Walter Benjamin (1921)
Im Kapitalismus ist eine Religion zu erblicken, d.h. der Kapitalismus dient essentiell der Befriedigung derselben Sorgen, Qualen, Unruhen, auf die ehemals die so genannten Religionen Antwort gaben. Der Nachweis dieser religiösen Struktur des Kapitalismus, nicht nur, wie Max Weber meint, als eines religiös bedingten Gebildes, sondern als einer essentiell religiösen Erscheinung, würde heute noch auf den Abweg einer maszlosen Universalpolemik führen. [...]. Später wird dies jedoch überblickt werden.
Walter Benjamin (1921)
Labels:
Godsdienst,
Kapitaal,
Robert Kurz,
Walter Benjamin
16 februari, 2006
Op de wc
Tien jaar geleden overleed Jules de Corte. Hij heeft veel moois geschreven en gezongen - deze heb ik nog niet zo lang geleden eindelijk bemachtigd. Treurnis met ingehouden stem - nedersoul!
HET FEEST DAT NOOIT GEVIERD WERD
Hoewel hij aan de stad het land had
Bewoonde hij een fluttig flatje
In het drukke hart van Hollands randstad
Ter wille van een vaste baan
Een raam waardoor hij op de kerk keek
Zijn altijd eendere sigaretje
De vijfenveertiguurse werkweek
Gaven hem grond om op te staan
Hij had een vrouw en een teevee
Die vielen allebei nog wel eens tegen
Die vielen allebei nog wel eens mee
En zomers was er dan de regen
En met de rest was hij best tevree
Omdat er op zijn balkon geen wild zat
Verschafte hij zichzelf de weelde
Twee parkietjes en een schildpad
Het stelde verder niet veel voor
Een tafel en een paar fauteuiltjes
Een orgel waar hij nooit op speelde
Het was allemaal niet veel beschuitjes
Maar het kon er toch nog wel mee door
Geen echt plezier, geen echt chagrijn
Geen echte vrede en geen echte ruzie
En in het leven aan een vaste lijn
En 's winters was er de illusie
Van het zal nou wel gauw wat warmer zijn
Een man die nooit iets avontuurde
Die 's avonds dutte of de krant las
Die elke droom het bos in stuurde
Tot hij geen enkele droom meer had
Passief in elke situatie
Net levend of hij een soort plant was
Zijn dorst naar honger en sensatie
Die stilde hij met het ochtendblad
Hij had een vrouw en een teevee
Op tijd te werken en op tijd te eten
Het viel niet tegen en het viel niet mee
En toen de maat was volgemeten
Is hij gestorven op de wc
Zwarte revolutie
16 februari 2006, de dag waarop de Haitiaanse zwarte revolutie geslaagd is - onder omstandigheden van bezetting en economische gijzeling. Authentieker dan al die CIA-rellen in Oosteuropese landen waar verkiezingen naar de hand van Washington gezet moesten worden. Want Washington had hier niet veel te kiezen.
Toch - l'espoir is gered.
Branta vogelvrij
Nog twee diersoorten die in Nederland vrij geschoten kunnen worden vanf 1 april: de Canadese gans en de vos. De argumenten om de vos vogelvrij te verklaren - afkomstig van agrarisch kapitalist Veerman - zijn flinterdun: het belang van de grutto en andere weidevogels. Alsof deze niet in gevaar worden gebracht door overbemaling enerzijds en verdwijnen van echte weidegronden.
En wat de Candese gans betreft: als de heren net zulke goede jagers zijn als de vice-president van de Verenigde Staten (en net zo dol op drank) dan zou ik niet weten hoe zij de zogenaamde exoot de Canadese gans kunnen onderscheiden van zijn neefje de brandgans (hieronder). In het vrije veld, zonder kijker? En zelfs dan...
Net als de vos zou de Canadese gans wel eens een refugium kunnen hebben in de duinstreek - en niet te vergeten het konijn, dat ook vogelvrij blijft.
Niet zonder zijn hemelse vader
Terwijl ik dit tik zingt er een merel buiten. Vroeger hoefde je maar je raam open te doen in stad of dorp om de huismus te horen zingen. Klik nu maar op deze site om die zang nog te horen. Ik heb er ook het fotootje van geleend.
In Amsterdam weet ik twee refugia met veel bosjes waar er nog rondhippen. Een bij Kaap Reiger, hoek Zwanenburgwal/Raamgracht - zo genoemd omdat er vaak een reiger op de hoek zit die de kaap vormt. Bosjes en struiken aldaar herbergen nog mussen. Een ander lijkt er wel om aangelegd: de Groenmarktkade, bij een woonboot, waar ook vogelhuisjes zijn. En in het Centraal Station kun je ze nog zien.
De verklaring voor het snelle verdwijnen van de huismus (en eigenlijk ook de ringmus) die op de aangegeven site wordt genoemd is het verdwijnen van insecten, die als voedsel voor de jongen en dienen. De ramp is dus in feite veel groter dan alleen het gemis van het vertrouwde vogeltje.
Huis van de braven, land van het gratis
De Bondgenoten tegen het Islamitische Kwaad zijn zo hoog verheven in moreel opzicht dat drie schandaaltoestanden in een week vooral als PR disaster worden benoemd: de Deense tekeningen, de video van godbetert The News of the World en de video's en foto's van het Australische SBS.
Op klein niveau: iets over de zaak Harry Bout (zie ook de links). U kunt op de illustratie klikken om deze te vergroten, maar ik wil ook zo de laatste zin wel weergeven in het Nederlands: de verdachte is er niet ingeslaagd aan te tonen dat zijn belangen zijn geschaad doordat de autoriteiten hem niet op zijn rechten als Nederlander hebben gewezen om in contact te treden met het consulaat.
Dus: wij zijn nalatig geweest, maar de verdachte is daardoor niet in zijn belangen geschaad. Hij zit tenslotte alleen maar 21 jaar vast voor iets wat hij niet gedaan heeft.
15 februari, 2006
Jacht op scholieren namens de integratieminister
Taida Pasic werd door de NAVO uit haar huis gebombardeerd. Wrang eigenlijk dat haar ouders naar Nederland gevlucht zijn. Maar dat deden ze, en uiteraard moeten ze terug en zijn ze terug. Hun dochter wilde haar middelbare school evenwel in Nederland afmaken. Dit was niet naar de zin van minister Verdonk. Deze dame dingt naar het lijsttrekkerschap van de VVD - flink de xenofobe kaart spelen als dekmantel voor alle echt belangrijke plannen in het verlengde van de oorlog tegen de armen elders en hier.
Aantjes vindt dat de lasterlijke praatjes van Verdonk nu maar eens reden moeten zijn om af te treden. Onbegrijpelijk dat hij niet inziet dat er hogere belangen zijn dan een meisje dat haar school wil afmaken en dit niet mag van de minister die haar laat opsluiten. Een minister die zich openbaar uitspreekt over de kwestie die nog sub judice is. En die bolle praatjes verkoopt over het meisje dat zij een fraudeur noemt. Waarom zou Verdonk daar nu plotseling over moeten opstappen terwijl zij de brand op Schiphol die elf mensen het leven heeft gekost wel heeft overleefd (zij wel)?
Inmiddels hebben we hier nog twee scholieren die opgesloten zitten namens mevrouw Verdonk in Soesterberg.
En het gaat toch ook niet alleen om Verdonk. ¡�Que se vayan todos! - ook uit Nederland... Dan bedoel ik uiteraard het regime.
Gazons of woongebied
Cindy Sheehan laat zich niet verkiesbaar stellen voor het Congres in de VS. Jammer - misschien zou het ook een verschil hebben gemaakt voor de Winnemem Wintu, een oorspronkelijk Californisch volk waarvan gronden onder water gezet dreigen te worden door een dam.
"De mensen in Zuid-Californië hebben een goddelijk recht hun gazons te kunnen besproeien," zegt de huidige vertegenwoordigster van het gebied. "De mensen"... net als mevroi Verdonk - die vindt dat "mensen" niet tegen buitenlands op straat kunnen.
De website van de Mensen van de Middelste Rivier.
14 februari, 2006
Heen en terug
Komaan, twee foto's die voor lichte vrolijkheid zorgen in sombere dagen. De bovenstaande is afkomstig van de SP Zeist, bij het vluchtelingenopsluitcentrum Soesterberg. Spreekt voor zich. (klik op foto)
Deze is uit Los Angeles. Er wordt nu op aangedrongen de tram terug te brengen in deze stad. Laat maar rijden....
Stoer ten onder
Als Amsterdammer ken ik de Jordaan niet goed, ik weet het altijd klaar te spelen te verdwalen in de merkwaardige opbouw van dwarsstraten. En zo kwam ik gisteren volstrekt onverwacht maar met genoegen in de straat waar onder andere stripwinkel Kapitein Rob gevestigd is. Grote plakkaten op de ruit: Opheffingsuitverkoop. Wat nu? Ik kom er niet vaak, maar dit is een van die winkels die er gewoon horen te zijn, in de Amsterdamse binnenstad. Maar het is echt waar - de zaak stopt, de kosten stijgen en de omzet niet. De van bovenaf opgelegde Vrije Markt, die steeds verkocht wordt onder het praatje van de Keuze die de Consument daardoor krijgt, zorgt voor verdere verschraling. Liefdevol gedreven gespecialiseerde winkels wijken voor het Dure Segment of de ketens die je toch al overal vindt.
De man achter de kassa maakt mij extra verontrust: hij is van mening dat het bewind in Den Haag moedwillig armoede bevordert - bijvoorbeeld, zoals in het geval van Kapitein Rob, steeds maar weer huren op te drijven voor ruimtes, die als je ze goed bekijkt, krottig zijn.
Waar ik altijd naar uitkijk, nu ik weet hoe het zit door Marten Toonders autobiografie, het vroege werk van/over Eric de Noorman, had Rob niet. Het wordt hier wel te koop aangeboden in heruitgave, zonder dat mijn lichtpijlachtige kameraad Waling Dijkstra genoemd wordt, de schrijver van de vroege delen. Niet meer via Kapitein Rob te bestellen. (Misschien zelfs wel helemaal niet in de winkel).
13 februari, 2006
Choezestan/Arabistan
De Iraanse regering beschuldigt de Britse geheime dienst van het opstoken van etnische onrust in Choezestan. Er is niet veel reden dit niet te geloven. Tenslotte zijn er twee geheime agenten verkleed als "Arabieren" aangehouden door de Iraakse politie in Basra, waarna de kazerne in puin geschoten werd om de agenten vrij te krijgen. Zij hadden explosieven bij zich en gingen ongetwijfeld 'iets' doen in Basra. Waarom dan niet in Ahwaz, bijvoorbeeld? Maar er is wel iets te provoceren in Choezestan. Het gebied is ondanks de oliewinning arm, het Arabisch wordt als taal onderdrukt ter wille van het Perzisch (Farsi). Is dit voldoende om een opstand los te maken?
John Pilger meent dat de VS en het Verenigd Koninkrijk klaarstaan het gebied te annexeren. Het lijkt mij onwaarschijnlijk dat beide koloniale mogendheden er in zullen slagen met militaire middelen het Arabischtalige gedeelte (tevens het olierijkste) van Iran tot een onafhankelijke neo-kolonie te maken.
Saddam Hoessein had als Arabisch nationalist nog de illusie dat de Arabieren in Iran zijn leger met open armen zouden ontvangen. Dit deden zij niet - ze vochten net als de andere mensen in Iran tegen de aggressor. Als er al loyaliteit was, dan eerder als sjiieten met het nieuwe bewind, destijds in 1980. Ook al noem je Choezestan Arabistan, dit wil nog niet zeggen dat de inwoners graag bij Irak willen horen. Dit zal nu niet anders zijn dan zo'n kwarteeuw geleden.
Anglo-Amerikaans avonturisme kan zich nog richten op organisaties die bijvoorbeeld een federale staatsvorm van Iran voorstaan. Er is in de eerste jarne na de revolutie van 1979 meer sprake van geweest, en het is niet doorgezet. Het Perzische centralisme overwon. Toch worden "minderheden" in Iran als zodanig erkend, hun bestaan wordt niet, zoals bijvoorbeeld in Turkije, rondweg ontkend. Er zijn door Ethnologue.com in totaal 77 verschillende volksgroepen geteld, sommige samenvallend met hun godsdienst, zoals de Mandee�rs. De meeste worden wel erkend door het bewind, maar er wordt geen onderwijs in de "minderheidstalen" toegestaan - en voor de sprekers van Turkse, Semitische of Dravidische talen is het Farsi een volstrekt vreemde taal, wat warschijnlijk ook geldt voor de verwante "Arische" talen. (Tenslotte betekent Iran Land der Ari�rs, een term die in principe niet belast is met het Europese misbruik van het woord)...
Er zal best een ruime meerderheid in Iran te vinden zijn die het huidige bewind liever kwijt dan rijk is. De beste manier om de rangen achter de regering te laten sluiten is dreigen of aanvallen, zoals de neocons in Washington en Londen waarschijnlijk beramen. Ook al is er onrust in Choezestan, voor de neoconplannen zal alleen oor zijn onder dubieuze ballingen. Het is aan de vredesbeweging om een einde te maken aan de waanzin die heerst in Washington, Londen en elders. Het zou ook helpen als een mogendheid als Rusland of China duidelijk liet blijken dat er grenzen zijn. Dat hoeft niet meteen een hervatting van de Koude Oorlog te zijn - al maken de neocons het er naar dat deze wel hervat zou moeten worden.
12 februari, 2006
En daarom was ik hem nu juist zat
Al een paar dagen brengt de bezorger in plaats van Trouw toch De Volkskrant. Het voelt degelijker en dikker aan, zo'n broadsheet. Maar dan lees je.. Marcel van Dam, Ronald Plasterk - nee hè... En een halve pagina van niemand minder dan Gijsbert Kamer - jawel mensen, de enige echte - over een verzamelbox van de Talking Heads. Hij heeft er iets tegen, vooral tegen de Talking Heads van na pakweg 1982. Noemt The road to nowhere een MTV-hit. Knap, want MTV kwam pas in 1987 in Europa, en als single is The road to nowhere uit 1986. De 12"-versie heb ik regelmatig gedraaid op RVZ, en nog kort geleden in clubs.
Het is duidelijk dat Gijsbert ..eh... Kamer het nummer wil denigreren, en daarvoor deze truc gebruikt. In een recensie iets afkraken, mag natuurlijk, maar dan moet je wel gedocumenteerd zijn. En dat is nu precies niet wat de doorsneepennelikker bij De Vollkskrant niet wil zijn.
Volgende dag: Sander van Walsum - klinkt naar familie van haven- en Unileverbaron tevens levenslang burgemeester van Rotterdam en natuurlijk lid van de PvdA (je kon toen al zien wat er mis was met deze stad). Sander van Walsum heeft het over met terroristen sympathiserende columnisten uit de jaren zeventig die De Democratie ondermijnden. Kom op, Sandertjoooh, namen wil ik lezen, en vooral ook namen van kranten voor wie deze volksverdervers schreven. Maar we moeten het op gezag van Sander .. eh... van Walsum maar geloven.
En dan toch ook nog dat pakket van zaterdag. Lousewies (wat een naam!) van der Laan in het zonnetje in de damesbijlage. Totaal opportunistisch natuurlijk, een of ander serietje over "halverwege", ze is bijna veertig. Het zit haar wel mee. Ach, ze komt er niet onsympathiek uit naar voren. Leuk om te zien ook, helaas zou ik haast zeggen. Corpstut, maar dan toch D66, een type - tja, voor De Volkskrant, denk ik. Het ergste: zij beklaagt zich over het CDA, daar moet je niet mee regeren. Lousewieswieswieswies, ik heb nieuws voor je.....
Geef me dan maar de ergernis over Letter & Geest...
11 februari, 2006
Het voordeel van het verschil
Louis Baehler vond het een zegen dat er zoveel tegenstrijdigs staat in de bijbel - dit betekent dat er nooit een (alleenzaligmakende) leer opgelegd kan worden. Een mooie opvatting, die evenwel uitgaat van de mogelijkheid van onbevangen en vrijmoedige gedachtenwisseling. Inquisities en brandstapels horen er niet bij.
Tot de traditie rond de profeet Mohammed hoort de uitspraak: "Verschil van mening in de gemeenschap (ummah) is een blijk van goddelijke genade." Het idee van Baehler wordt hier al aangekondigd.
Toen ik onder leiding van Leo Biegel - geharnast bestrijder van eurocentrisme - het zogenaamde Midden-Oosten begon te bestuderen was het gangbare verhaal van de ongelovigen die de moslims en de islam tot object verklaarden, dat deze godsdienst door zijn karakter van overgave (de betekenis tenslotte van islam) tot fatalisme en "dus" tot nietsdoen leidde. Vandaar dat "ze" allemaal in onderontwikkelde streken woonden. Het koloniale praatje is in die toch niet zo lange tijd veranderd in: "ze" zijn activistische antidemocraten. En daarom wordt het niets met "ze". Want alleen democratie leidt tot ontwikkeling.
Hoe onsamenhangend-onzinnig ook, er zit beweging in de ideologie van het kapitalisme. Niet ten goede, maar dat mochten we ook eigenlijk niet verwachten.
Tot de traditie rond de profeet Mohammed hoort de uitspraak: "Verschil van mening in de gemeenschap (ummah) is een blijk van goddelijke genade." Het idee van Baehler wordt hier al aangekondigd.
Toen ik onder leiding van Leo Biegel - geharnast bestrijder van eurocentrisme - het zogenaamde Midden-Oosten begon te bestuderen was het gangbare verhaal van de ongelovigen die de moslims en de islam tot object verklaarden, dat deze godsdienst door zijn karakter van overgave (de betekenis tenslotte van islam) tot fatalisme en "dus" tot nietsdoen leidde. Vandaar dat "ze" allemaal in onderontwikkelde streken woonden. Het koloniale praatje is in die toch niet zo lange tijd veranderd in: "ze" zijn activistische antidemocraten. En daarom wordt het niets met "ze". Want alleen democratie leidt tot ontwikkeling.
Hoe onsamenhangend-onzinnig ook, er zit beweging in de ideologie van het kapitalisme. Niet ten goede, maar dat mochten we ook eigenlijk niet verwachten.
10 februari, 2006
Einstein voor wiskundig niet-geschoolden
Voorlopig alleen maar even ingekeken en het register geraadpleegd van Einstein in Nederland, het afgebeelde boek.
De relativiteitstheorie van Einstein geschetst voor wiskundig niet-geschoolden van Felix Ortt heeft vier drukken gehaald. Dit boek noch de schrijver worden genoemd in dit pasverschenen boek over het kortstondige hoogleraarschap van Einstein in Nederland, en de contacten met natuurkundigen ervoor en erna. Wat mij opviel aan het boek van Ortt is dat het 't eerste was in vele jaren waarbij hij zijn ingenieurstitel weer gebruikte.
De auteur, S.I. Rispens, was in Amsterdam bij zekere boekhandel - met citaten uit briefwisselingen en verhalen over de professoren-vrienden van Einstein in Leiden. Er werd een filmpje vertoond van de uitvaart van Lorentz in 1928, een gebeurtenis die veel publiek trok - een groot publiek dat nu alleen voor volkszangers op de been komt. De natuurkunde is uit het beeld verdwenen, hoe belangrijk het vak ook is. Lorentz en De Sitter waren voorbeelden voor Einstein. Kent men hen nog?
Het was niet de bedoeling van het boek de receptie van de relativiteitstheorie in Nederland te behandelen, hoe belangwekkend deze kwestie ook is. Er is in 1997 al een studie over verschenen die mij ofwel ontgaan is of waarin Ortts popularisering niet of niet voldoende opgemerkt is. Nader bericht volgt. Rispens stelde mij gerust dat Ortt en Einstein elkaar waarschijnlijk niet eens ontmoet hebben.
Drugsong?
Om middernacht begint het lokale radiostation met een non-stop-muziekprogramma. Een nogal hoge vrouwenstem zingt There she goes van The La's - onderstrepende dat het zo'n sterk nummer is dat het deze bewerking doorstaat. Een speurtocht door de zoekmachines levert op dat ook Robbie Williams het gecoverd heeft. Gelukkig is dit alles aan mij voorbijgegaan.
De tekst:
There She Goes
There she goes
There she goes again
Chasing through my face
And I just can't contain
This feelin' that remains
There she goes
There she goes again
Chasing down my lane
And I just can't contain
This feelin' that remains
There she goes
There she goes again
She calls my name
She calls my name
No one else could feel my pain
And I just can't contain
This feelin' that remains
There she goes
There she goes again
Running through my veins
And I just can't contain
This feelin' that remains
There she goes
She calls my name
De band met de vrouwenstem blijkt een christelijke band (berg u voor een band die zich zo noemt), Sixpence none the richer. De prachtig-broeierige dubbelzinnigheid van de tekst - ja, je kunt het als een klacht van een verlegen jongen zien en verdere connotaties buiten beschouwing laten - was niet aan deze band besteed. Of zou het met hun Billy-Graham-gehalte wel meevallen?
09 februari, 2006
Praten over de politiek van - God...?
In wat voor auto zou Jezus rijden? Een vraag die ongeveer gelijk is aan: wat zou Jezus bombarderen? Een christendom dat verder van mij afstaat dan het Droomtijddenken van Australische Oorspronkelijken.
Maar het gaat hier om een serieuze actie van serieuze Evangelicalen (een oxymoron). Zij keren zich in naam van het rentmeesterschap en het tegenhouden van het broeikasefect tegen de Grachtengordeltractor. Megasterdominee Rick Warren zegt desgevraagd een Ford Truck te rijden. Het zegt mij niets, maar naar hij zelf zegt is het groen verantwoord. De achterban van Bush doet groen.
Jim Wallis van de Sojourners is wel eens genoemd als verwant aan het christen-anarchisme. Hij heeft een boek geschreven dat God's politics heet - klinkt noch naar christen noch naar anarchist. Heeft zijn hoop gesteld op Gordon Brown want die is tegen de armoede (al heeft hij daar toch al bijna negen jaar iets aan kunnen doen zonder het te doen). Meer van en over Jim Wallis.
Abonneren op:
Posts (Atom)