10 januari is in Benin (Dahomey) de dag van de Vaudou, de gangbare godsdienst in deze streken voordat islam en christendom en de bijbehorende zegening van slaventransporten het land het ware licht lieten zien. Sinds tien jaar is het de (een?) staatsgodsdienst van het land. In kort bestek iets over Vaudou in het Frans. Als een dergelijke verkorte weergave iets verheldert lijkt mij de kwalificatie orakelgodsdienst, ook wel sjamanisme, wel van toepassing.
De enige scheppende kracht van het universum uit zich in de eenheden Mawu en Lissa, het mannelijk en het vrouwelijk principe. Volgens de mythologie hebben zij veertien kinderen die bovennatuurlijke krachten hebben. Dezen hebben als nakomelingen: Chango, de god van de donder, Nana Bouloukou, de Godin van de aarde, de nacht en de daarbij behorende geheimen, verder Sakpata, God van de gerechtigheid en van de pokken (de ziekte, ja). Er zijn hiernaast zeker 260 mindere goden.
Aan de eredienst komen offers te pas en door de priester te bepalen fetisjen die de aardse aanwezigheid van de goden symboliseren. De trance die bij de eredienst hoort is een middel om in contact te komen met de voorouders, een centraal punt in Vaudou.
De slechte naam van de godsdienst bij "de concurrentie" is ongetwijfeld een koloniaal vooroordeel. Dit vooroordeel geldt zeker voor de syncretistische vormen die de godsdienst in de Nieuwe Wereld heeft aangenomen, als de Ha�tiaanse Vaudou, de Braziliaanse Candombl� of Cubaans-Mexicaanse Santer�a. De naam Vaudou is afgeleid van een woord in het Fon dat "blik in het oneindige" betekent.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten