Clarence 'Frogman' Henry, geboren in Algiers, Louisiana, woonachtig in New Orleans - zijn huis is weggespoeld. Zijn Ain't got no home is wel heel toepasselijk.
New Orleans, de stad van dixieland en jazz in het algemeen, van de blues en spiritual, van de zydeco, de stompende rhythm & blues van Smiley Lewis, Dave Bartholomew, Fats Domino, van Allen Toussaint en de Neville Brothers, Lee Dorsey, Denise LaSalle, Betty Harris, Irma Thomas, Little Richard - en dit is nog geen begin van een opsomming. Behalve het hooggelegen Franse Kwartier, de bij toeristen populaire wijk, is zo goed als nergens een begin gemaakt met herstel. Het regime aast er op dat de oorspronkelijke bevolking weg zal blijven, dat de doorgespoelde beschimmelde huizen voor een grijpstuiver gekocht kunnen worden en plaats zullen maken voor een "hoogwaardige" bestemming. Om de stad een opportunity zone voor de markteconomie te maken heeft Bush bij decreet al kort na de orkaan het minimumloon opgeheven. Halliburton mag een hoofdrol spelen bij het herstel, dat dan ook op zich laat wachten. New Orleans mag niet opnieuw een Derde-Wereldachtige, "gekleurde" stad zijn.
Machteloze woede - het land dat de baas van de wereld speelt is niet in staat of bereid zijn eigen bewoners te helpen na een natuuramp: het puin van de weggespoelde huizen en inboedels vult de straten, de Nationale Garde zit op een stoel over het vuilnis te waken. De Volgende Fase van deze planmatige markteconomie is herstel. Wat dit inhoudt wordt niet verteld.
Verbazing - de zwarte muzikanten van New Orleans zijn niet bekend bij de witte Verenigde Staten. Op Jamaica misschien, waar de reggae zo schatplichtig is aan de New Orleans-sound. In wit West-Europa, ja, daar wel.
Iemand was zo lucide om de inhoud van George W. Bush' muziekbibliotheek te vermelden. Daar zaten veel bekende liberal artiesten bij die misschien onaangenaam verrast zullen zijn geweest. Maar niemand was eigenlijk verrast dat het repertoire geheel wit was. Het zal wel zo horen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten