Uit mijn puberdagen herinner ik mij een kranteadvertentie die iets moest aanprijzen in deze dagen, waarin het licht stralender was dan ooit, en de vrouwen mooier dan ooit. Ik bedenk nu dat de doelgroep volwassen mannen moeten zijn geweest, maar ik kan waarachtig niet bedenken wat er nu aan de man gebracht moest worden. Alleen die passage bleef, omdat hij pijn deed, toen.
Welke vrouwen, en wat heb ik er aan? sneed het door mijn puberziel. Moeder, zuster, oma - tantes, nichtjes - degenen die de omgeving vormden van die familiefeesten van december? Mooier dan ooit? Afgezien van de waarheidsvraag was er het punt: nou en?
Toen ik groot was en het huis uit vierde ik oudejaarsavond meestal op de studentenflat. Kerst was nog wel "familie", en daarvoor gold het bovenstaande. Nu moest ik daar wel zelf voor op pad, en het viel mij op dat de mij onbekende vrouwen op straat er vaak erg mooi uitzagen. Waarschijnlijk waren die mooie vrouwen op straat ook op weg naar hun familie... Want de reis eindigde toch in het kringetje bekende familieleden met kerstkrans en een glaasje wijn. En oudejaarsavond op de flat - de daar aanwezige vrouwen kende je wel, en waren ze mooier dan ooit? Eigenlijk gold iets vergelijkbaars als voor in familiekring. Niet helemaal, want het was natuurlijk geen familie. Maar het was een versieravondje in de oorspronkelijke zin - en persoonlijk ben ik een beetje exogaam ingesteld, om het anthropologisch uit te drukken.
En eenmaal echte eigen verkering hebbende - natuurlijk is zij mooier dan ooit, maar dat is zij iedere dag, dat heeft niets met december te maken. December is een akelige maand, met duisternis, kilte en regen. Je moet wel erg je best doen om juist dan extra schoonheid te zien.
Van een oudejaarsavond herinner ik mij dat ik flirterig geweest ben tegen een vrouw op het feestje. Mijn toenmalige lief had het wel door en vond mijn gedrag grappig. "Ze is lesbisch," liet ze mij weten. Maakt het iets uit? Het ging er toch om dat de vrouwen mooier dan ooit waren?
En het diepste dal van oudejaarsavond weet ik nog maar al te goed - die inmiddels gesloten discotheek in Amsterdam. Er werkzame diskjockeys die ik kende zeiden dat er in het algemeen een onerotische sfeer hing en dat het geen versiertent was. Toch werden er zaken gedaan bij sluitingstijd, het uur van de waarheid tenslotte - ga je nog even mee koffie drinken? Maar ik heb er inderdaad zelfs nooit de neiging toe gehad. De enige vrouw die ik er meer dan een blik waardig heb bevonden werd later plaatselijk beroemd als lesbienne. (In Amsterdam word je daar allicht beroemd mee). Het klinkt vast treuriger dan het bedoeld is. Want het aardige van volwassen worden is toch dat je er achter komt dat het een verhaaltje is, een van de moderne verhalen van december, en dat het in ieder geval niet over jou gaat, en dat het niet erg is. Het gaat waarschijnlijk zelfs over helemaal niemand.
Blijft de vraag: wat bood die advertentie nou eigenlijk aan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten