Harry B. zingt

Harry Belafonte heeft het aangedurfd om de president van de Verenigde Staten de grootste terrorist ter wereld te noemen, en een tiran. Er zal altijd tegen ingebracht kunnen worden dat hij toch maar mooi niet gearresteerd wordt voor deze opmerkingen. Maar hij weet wat het is om door de FBI in de gaten gehouden te worden. Mijn vaderlijk voorbeeld van jaren her - hoe zou ik hem geen gelijk kunnen geven?
Dezer dagen draai ik God bless the child van Billie Holiday in allerlei versies bij de gelegenheden die er voor in aanmerking komen. De versie van Harry Belafonte is zeer aan te bevelen en niet heel gemakkelijk te vinden.

GOD BLESS THE CHILD

Them that's got shall get
Them that's not shall lose
So the Bible said but it still is news
Mama may have, Papa may have
But God bless the child that's got his own
That's got his own
Rich relations give
Crust of bread and such
You can help yourself
But don't take too much
Mama may have, Papa may have
But God bless the child that's got his own
That's got his own

Money, you've got lots of friends
Crowding round the door
When you're gone, spending ends
They don't come no more
Yes, the strong gets more
While the weak ones fade
Empty pockets don't ever make the grade
Mama may have, Papa may have
But God bless the child that's got his own
That's got his own

Money, you've got lots of friends
Crowding round the door
Money's gone, and spending ends
They don't come no more

Mama may have, Papa may have
But God bless the child that's got his own
That's got his own
But God bless the child that can stand up and say:
I've got my own

Every child should have his own

Een zondag in Irak

Veel bomaanslagen in Irak halen de Grote Media allang niet meer - je krijgt langzamerhand de indruk dat het rustiger is daar en dat zou dan een gevolg moeten zijn van de verkiezingen van december. Hierbij hebben de met het Iraanse bewind verbonden partijen net niet voldoende zetels gekregen om alleen te gaan regeren. Toch mooi, hoe telkens ongeveer een maand na die zogenaamde verkiezingen de uitslag toch wat beter uitvalt voor de kolonialen dan verwacht (in de Palestijnse gebieden gaat die vlieger niet op).
Klein berichtje van Reuters: afgelopen zondag zijn er twee bomaanslagen geweest op kerken in Kirkoek, twee op kerken in Bagdad en een op de vertegenwoordiging van het Vaticaan. Er kwamen zestien mensen om het leven, twintig zijn er gewond. De uittocht van christenen uit Irak gaat voort, het afgelopen jaar zouden er 150.000 vertrokken zijn. Kleine lettertjes bij de voortgaande herkolonisering.

Nabeeldige publicatie

Voorbeelden en nabeelden van Joep de Hart is bedoeld als deelstudie van een project Het ongekende Nederland van het Sociaal en Cultureel Planbureau - de ondertitel: Historische vergelijkingen naar aanleiding van de dood van Fortuyn en Hazes. De reacties op de dood en bij de begrafenis van Pim Fortuijn worden vergeleken met de uitvaart van Ferdinand Domela Nieuwenhuis. De laatste was een volksheld die tegelijk politiek al was uitgerangeerd door zijn keuze voor een ongeorganiseerd anarchisme in zijn laatste jaren. Maar de Verlosser van Friesland, de grondlegger van de Nederlandse arbeidersbeweging werd ook door de stromingen die hij bestreed en omgekeerd waardig uitgeleid.
Fortuijn was politiek nog een belofte toen hij vermoord werd - er was nog niets wat hij tot stand gebracht had, behalve het in het ongerede laten lopen van de NS door die malle studenten-ov-jaarkaart (aardig ideetje, mijnheer de professor - en eigenlijk nooit genoemd na zijn dood - toch heeft hij er aardig aan verdiend). De publieke reactie werd zeker mede bepaald door een belofte die niet waargemaakt werd, gerechtvaardigde weerzin tegen de gevestigde partijen en het charisma dat Fortuijn via de televisie kon uitstralen. De reacties misten ingetogenheid en worden door De Hart als particulier omschreven.
Hij vergelijkt ook de uitvaart van de volkszangers Hazes en Johnny Jordaan - er zit vijtien jaar tussen beide sterfgevallen, maar wat een verschil. Ik denk niet dat het veel uitmaakt dat Johnny Jordaan al jaren noodgedwongen had gezwegen bij zijn overlijden.
Verdere vergelijkingen: het eerste Wereldkampioenschap voetbal in 1934 te Milaan ("We gaan naar Rome"), het trauma van 1974 en de EK van 1988. En hij vergelijkt de volksreacties op de huwelijken van aanstaande troonopvolgers Juiana, Beatrix en Willem IV.

Het boekje wordt als essay aangemerkt. DIt lijkt mij terecht, je kunt aan dergelijke eenmaligheden geen generalisaties verbinden. Veel aardiger zijn de observaties die wel enige sociologische grond onder de voeten hebben, bijvoorbeeld over het zogeheten top-clubvoetbal:
"Collectieve vreugde, bewondering en extase, gedeelde ontroering, verdriet en clubliefde zullen misschien pas helemaal verdwijnen als het voetbal eenmaal is verworden tot een peepshow van grootkapitalisten en stadions volledig bestaan uit business seats en skyboxen, met daartussenin een koninklijke loge." (p.60). "De eerste elftallen van de topclubs bestaan uit een vreemdelingenlegioen van voortdurend wisselende samenstelling, waarvan de leden als meeuwen de boot van het grootkapitaal volgen." (p.59)
Als amateurspel - in clubverband, zomaar een potje trappen op een veldje - lijkt het voetbal mij onverslijtbaar. Als commercieel uitgemolken spektakel is het ongeveer aan zijn einde, alleen weet nog niet iedereen het.

Ook bijna aan hun einde: "In Nederland worden de kerken door steeds kleinere minderheden in stand gehouden ten behoeve van velen." (p.75). Dit is niet vol te houden op den duur, en de echt bindende factor van gemeente of parochie is onvervangbaar. De Hart gaat hier verder niet op in.
Over nieuwe rituelen die als fenomeen interessanter zijn dan de media events waar het essay over gaat: "Zo vloeit het numineuze door de kieren van het gewone, alledaagse leven en manifesteert het zich dus niet alleen bij publieke persoonljkheden en de met hun leven en dood verbonden plaatsen." (p.85) Hier wordt het interessant en op deze grond treedt de schrijver verder niet. Het beertje op de hoek van de straat met het bosje bloemen, het bordje "Waarom?" bij de onbewaakte oversteekplaats van de spoorbaan, het kruis in de berm van de snelweg, de boom die alles gezien heeft in de Bijlmer - deze zijn meer een beschouwing waard dan de strovuren rond Hazes en Fortuijn. Maar goed, het ging mij dan ook vooral om het noemen en beschrijven van de uitvaart van Domela.

Maar harreblaksems, wat een beroerd geredigeerd en niet-gecorrigeerd geschrift. Nee, De Volkskrant had het in 1974 niet over "ruggengraat". Nee mijnheer De Hart zelf, u bent geen alumnus van de Radboud Universiteit. En de analen van de historie - ze staan er echt. Op iedere tweede pagina wel zoiets. Het maakt het lezen voor een beetje geletterd persoon tot een plaag. Misschien behoor ik als sociaal-wetenschappelijk geschoolde wel niet bij de doelgroep.
En wat zijn nu eigenlijk nabeelden?

Een kruisweg die naar deze dagen verwijst

Een kruiswegstatie in Saint Paul's Episcopal church in Norwalk, Connecticut, Verenigde Staten, heeft de woede van zogeheten conservatieve gelovigen opgewekt. De hiernaast afgebeelde - Jezus wordt uitgekleed voor de kruisiging - verwijst naar een iconografisch beeld van de afgelopen tijd, van de rekolonisering van Irak. De gehele kruisweg kan hier bekeken worden.

Uw vliegende kraai meldt

Op zoek naar iets geheel anders op het net - maar zo gaat het, u kent het - twee christen-anarchistische weblogs gevonden.
Een roomse, Catholicanarchy geheten,
en een van een Friend (Quaker), Quakeranarchist.
Ik zal ze volgen en kijken of ze op den duur in de linkslijst opgenomen dienen te worden. Het omgekeerde vragen - ach, in de VS spreekt men zelden een tweede taal als het niet de "eigen" taal is.

Wulpen boven Mokum

Wonderlijke gewaarwording in de vroege avond in winters Amsterdam: er vliegt hoorbaar een groep wulpen boven de binnenstad - wuliepwuliep, de onmiskenbare roep. Ook de wulp is het hele jaar door aanwezig in Nederland, evenals kemphaan en klaarblijkelijk grutto. Ik heb deze roep altijd als aankondigng van de lente opgevat, maar dit klopt dus niet. Volgens de weerspeuken belooft de roep van de wulp juist slecht weer - maar er is ook geen reden dit zomaar te geloven.

Een pizza met een glaasje prik

Een soort antwoord, en het enige juiste, dat je nooit hoort op de televisievraag: "Wat ging er toen door u heen?"
"Effe denken - ik had soep op - tomatensoep met sojaballetjes; toen andijvie met een baallegie gehaak en kruimige piepers met sju; en een griesmeelpuddinkie toe." [Gehakt spreek je op zijn Utregs uit, dat is algemeen bekend].
Of: "Drie pils en een zak chips."
Nee hoor, die mensen begrijpen meteen dat het niet gaat om iets wat letterlijk door hen heengaat. Het moet om Gevoelens gaan, en natuurlijk om Echte Gevoelens - want daar is het televisie voor. En Begrijpelijke Gevoelens - bij het winnende doelpunt moet het niet door je heengaan hoe dol je op je geliefde bent. Of dat God echt bestaat. Of: ik wou dat ze affloten want ik moet naar de wc. Of: Daar vang ik vast extra voor. Nee, het juiste antwoord is: volgens mij hebben we nu gewonnen. Dat gaat er door je heen. Knap hoor, dat die mensen altijd het juiste antwoord weten.

Geef de sneeuwluipaard maar de schuld

Sneeuwluipaarden waren rond om de puinhopen in Kasjmir. Zij bedreigen de overlevenden - wordt geschreven. Zouden ze dat ook kunnen doen als dezen echt geholpen waren na de aardbeving?

Meer van Christus, minder christendom - archiefwerk

Het hierna volgende stuk uit het Nederlands Dagblad vond ik toevallig terug toen ik voor de grap mijn eigen naam even googelde (kijken wat voor advertentie er aan verbonden wordt door de firma Google; het werd reclame voor een kasteel met overnachtingsmogelijkheid; alleen als het voor mij gratis is doe ik het!).
Het stuk is alleen nog in cache te achterhalen, en dit lijkt mij reden om het daaruit te redden. Eigenlijk hoef ik er geen commentaar aan te verbinden - het desbetreffende stukje is beknopt en in zijn beknoptheid niet onjuist. Alleen had ik "geïllegaliseerden" gezegd in plaats van "illegalen", in overeenstemming met hoe de Catholic Workers het zelf zeggen.
Vanuit de hoek van gereformeerden onderhoudende artikel 31 kreeg het onderwerp de laatste tijd een serieuzere en eerlijker benadering dan vanuit de hoek van de hoe-heet-die-kerk-ook-alweer.

Meer van Christus, minder christendom

teaser: Anarchisme wordt vaak geassocieerd met chaos en gewelddadig verzet. Daar houdt een christen zich niet mee bezig, zou je zeggen. Toch kunnen Karel Smouter en Tom van de Beek enthousiast vertellen over de combinatie van christenzijn en anarchisme.

Het duo legt de laatste hand aan een vertaling van het boek Christi-Anarchy van de Australische christen-anarchist Dave Andrews. Af en toe kom je het woord tegen in het nieuws: anarchisme. Vaak in verband met een protestactie van linkse actievoerders van Groenfront of Eurodusnie. Of wanneer er chaos ontstaat in een land bij een gewelddadige ostand of staatsgreep.

Is dat terecht? Voor Karel Smouter is anarchisme in elk geval iets heel anders. ,,Het betekent letterlijk: geen macht. Wie geweld gebruikt, oefent toch macht uit over een ander. Ik ga niet zeggen dat wie geweld gebruikt geen echte anarchist is. Maar in de kern heeft het anarchisme veel raakvlakken met de persoon van Jezus. Hij had veel macht, maar koos er elke keer voor die af te leggen. Als een lam dat naar de slachtbank werd geleid. Hij koos voor de machteloosheid.''

Smouters uitspraak zal menig anarchist de wenkbrauwen doen fronsen. Veel anarchisten zijn uitgesproken atheïsten. Ze moeten weinig van religie hebben. Christen-anarchisme is dus duidelijk iets anders dan 'gewoon' anarchisme. Ook Smouter maakt vanuit zijn visie dat onderscheid.

,,Seculier anarchisme wil elke vorm van macht afschaffen. Vanuit het idee dat het wel goedkomt met de wereld als de mensen volledige individuele vrijheid hebben. Dat vind ik een cynische en weinig hoopvolle benadering van anarchisme. Macht werkt volgens mij veel geniepiger. Mensen worden gemakkelijk verleid door macht. Ook anarchisten kennen groepsdruk, dwang op mensen die erin geloven. Er zijn dogma's waarover overeenstemming moet zijn. Ook daar speelt macht een rol. Ik kan weinig met het pure anarchisme. Als christen-anarchist zeg ik: macht bestaat nu eenmaal, maar ik wil goed omgaan met die macht. Op de manier van Christus: door er afstand van te doen.''

Daarin ligt de relevantie van christen-anarchisme voor de kerk, vindt Smouter. Op het gebied van macht is de kerk in het verleden immers vaak in de fout gegaan. Ook vandaag leidt macht tot veel misstanden. ,,Deze wereld heeft meer van Christus nodig, en minder christendom. Dat is een uitspraak van Gandhi. Theologisch mag er dan van alles op hem aan te merken zijn, hij had wel meer van Jezus begrepen dan veel christenen.''

Als christen-anarchist zet Smouter nadrukkelijk de persoon van Christus centraal. ,,Het gaat erom gericht te zijn op Christus. We worden geïnspireerd door zijn daden en willen Christus zichtbaar maken in de maatschappij. Dat gaat verder dan auto's wassen voor een goed doel. We moeten de vinger leggen op de zere plek, waar macht, geld en seks de boel corrumperen. Waar machtsmisbruik leidt tot armoede en honger. We hebben vandaag alle middelen in handen om de wereldarmoede op te lossen. De vraag is: willen we dat ook?''

De Bergrede is een belangrijk bijbelgedeelte voor christen-anarchisten. Met name de tekst waar Jezus zegt: ,Zoek eerst Gods koninkrijk en zijn gerechtigheid' (Matteüs 6:33). ,,Dat tweede wordt vaak vergeten. Jezus zelf zette zich voortdurend in voor die gerechtigheid. De kerk heeft dat vaak laten liggen. Daarom moeten we als christenen op de knieën. Niet alleen voor onze persoonlijke zonden, maar ook voor sociale zonden, begaan in naam van de kerk en van de regering. Bijvoorbeeld voor de slavenhandel, waarin Nederland een centrale rol heeft gespeeld. En voor uitbuiting vandaag de dag van bijvoorbeeld koffieboeren in de derde wereld.''

Smouter werkt samen met Tom van de Beek één dag in de week aan campagnes in opdracht van Fairfood, Time To Turn en Happy Gift, organisaties die een einde willen maken aan de honger in de wereld. ,,Time To Turn heeft ons bovendien gevraagd hen te helpen bij de reorganisatie. We zullen ons aansluiten bij Speak!, een netwerk van groepen in Engeland en Zweden. Met Time To Turn willen we jongeren aan het denken zetten en ze de mogelijkheid geven om zich uit te spreken tegen onrecht in de wereld.''

Van de Beek en Smouter zijn bijna klaar met hun vertaling van het boek Christi-Anarchy van Dave Andrews. De schrijver ziet christen-anarchisme als het alternatief voor christendom, voor hiërarchisch geleide kerken die voorwaarden stellen aan mensen om erbij horen. Van de Beek: ,,Christen-anarchisme zet Christus in het centrum. Het sluit niemand buiten. Het gaat ons erom door ons leven Jezus aan anderen te laten zien, en hen te trekken naar dat centrum. Dat is voor mij ook de waarde van christen-anarchisme.'' De kerk is te veel een bureaucratisch instituut geworden, waarbij God op de achtergrond is geraakt, vindt hij. ,,Als christen-anarchist ga ik terug naar de basis, naar Christus zelf.'' Van de Beek is daarom geen lid van een kerk. ,,Wel vind ik het belangrijk om contact te hebben met christenen om me heen. Ik zie ook iets van God in de niet-christenen die ik ken, maar met hen is het moeilijk om God te prijzen.''

Is deze benadering niet erg individualistisch? ,,Dat is inderdaad het gevaar,'' beaamt Smouter. ,,Maar je kunt er een positieve draai aan geven door de nadruk leggen op het individu, dat geliefd is in Gods ogen. Op de verandering van het individu, dat zich richt op Jezus.'' Toch is de gemeenschap belangrijk voor christen-anarchisten. Naast de Bergrede, vormen de bijbelteksten over de eerste gemeente een belangrijke inspiratiebron voor hen (Handelingen 2 en 4). Smouter: ,,Het is de uitdaging om in die gemeenschap als individu te functioneren en tot je recht te komen.'' Dat is niet gemakkelijk, weet de Nijmeegse student culturele antropologie. ,,Mensen in een groep hebben de neiging te uniformiseren, toe te geven aan groepsdruk, ten koste van het individu.''

Het christen-anarchistische model botst ook met de tuchtprocedures in de kerk, waarbij leden worden uitgesloten als zij 'zich misgaan in leer of leven'. ,,Het is niet aan ons om dat te beslissen'', vindt Van de Beek. ,,Je kunt hooguit de ander wijzen op Jezus. 'Ik geloof dit, omdat Jezus dat zegt'. De ander moet dan maar zien wat hij daarmee doet. Ik ben bijvoorbeeld vegetariër. Ook dat leg ik niemand dwingend op. Ik raak niet verbitterd als anderen gewoon een kippenboutje blijven eten.'' Aan de andere kant wil Smouter de ander ook niet maar laten aanknoeien. ,,Dat zou schijntolerantie zijn. We moeten naast elkaar gaan staan in onze strijd tegen de zonde. Samen ons richten op Jezus en terug naar het kruis. We moeten ons ook realiseren dat we allemaal in een verschillende fase zitten van de persoonlijke weg die wij gaan met Hem.''

Anarchisten erkennen geen heer boven zich. Hoe zit het dan met de voor christenen centrale belijdenis 'Jezus is Heer'? Van de Beek: ,,Jezus is voor mij meer dan een mens. Ik geloof dat Hij God is. Anarchisme keert zich tegen hiërarchie van mensen onderling. Je zou dus kunnen stellen dat we één hiërarchie laten bestaan, die van God.'' Smouter beaamt dat. ,,Jezus is wel een anarchistische Heer. Hij biedt zichzelf aan, met de armen wijd open. Hij overheerst niet, maar legt zijn macht neer. Hij komt in verzet tegen de wereldse orde waar die onrechtvaardig was. Bijvoorbeeld wanneer Hij de tafels in de tempel omkeert. Op een ander moment doet hij alsof de orde van de wereld om Hem heen niet bestaat. Hij zegt: ,,Geef de keizer wat van de keizer is, maar God wat Hem toekomt'' (Matteës 21). Daarmee bedoelt Hij volgens mij: de orde van deze wereld is tijdelijk, volg de goddelijke orde.''

Smouter en Van de Beek besloten het boek van Dave Andrews te vertalen om zijn denkbeelden aan te bieden aan de kerk en aan christelijke organisaties in Nederland. ,,Het christen-anarchistische denken is een geschikte katalysator voor de veranderingen die de kerk moet doormaken,'' vindt Smouter. ,,De kerk moet meer 'bottom-up' worden, geleid van onderaf.'' In het belang dat tegenwoordig wordt gehecht aan celgroepen ziet hij het christen-anarchistisch denken terug. ,,Maar ook in de Alpha-cursus, de vele communities en de gebedsbeweging. De aandacht voor gerechtigheid groeit. Ook toen ik op het SoulSurvivorfestival rondliep, kreeg ik het gevoel dat er iets gaande was. Ik zie de contouren van verandering in de harten van mensen. Het is ook echt iets van deze generatie. Als jongeren groeien we op in een wereld, die kritisch is op christenen. We voelen de druk voortdurend een relevant christen te moeten zijn. We zijn meer op Jezus gericht en leren de dogma's los te laten.''

Smouter en Van de Beek willen niemand het christen-anarchisme opdringen. Smouter:,,We hebben wel een drang deze modellen aan te bieden, maar doen dat niet op een 'top-down' manier. Ik wil er voor oppassen dat ik een gefrustreerde vogel wordt aan de zijkant, die precies weet hoe het moet.''

De geschiedenis van het christen-anarchisme

André de Raaij studeerde vijftien jaar geleden als historicus en politicoloog af op het onderwerp 'christen-anarchisme in Nederland'. Hij publiceert nog steeds veel over het onderwerp op internet en schrijft voor het anarchistische tijdschrift De AS.

De Raaij verbaast zich niet over de combinatie van christenzijn en anarchisme. ,,In Nederland heeft het anarchisme sowieso altijd een sterk ethisch karakter gehad. Nederlandse christen-anarchisten als Felix Ortt hebben een grote rol gespeeld als voorvechters van het vegetarisme en als medeoprichters van de Dierenbescherming. Verder als drankbestrijders, pacifisten en bestrijders van de dubbele seksuele moraal. Ze waren betrokken bij de Internationale Broederschap en stichtten in het begin van de 20e eeuw koloniën, zoals die in Blaricum. Die werd overigens in 1903 door het dronken gepeupel uit de omliggende dorpen belegerd en in brand gestoken.''

Felix Ortt introduceerde het begrip christen-anarchisme in Nederland in zijn boek Christelijk Anarchisme, dat in 1897 verscheen. ,,Vier jaar eerder werd de term door een Duitse schrijver geïntroduceerd, in verband met Leo Tolstoi. Die liet zich in zijn denken inspireren door de Bergrede, voor hem de kern van het evangelie.'' Ook de Deense denker Søren Kierkegaard wordt gerekend tot de christen-anarchisten avant la lettre.

,,Hedendaagse denkers op dit gebied zijn de Franse protestant Jacques Ellul en de Amerikaan Vernard Eller, die in de traditie van de herrnhutters staat. Dave Andrews, een reborn christian uit Australië voegde zich een paar jaar geleden bij hen. In Amerika is de Catholic Worker Movement invloedrijk. Stichters Dorothy Day en Peter Maurin beroepen zich op de benedictijnse gastvrijheid. Ze beweren dat het rooms-katholicisme uiteindelijk uit moet komen bij het anarchisme. Voor hen is dat helemaal geen tegenstelling, ondanks de ogenschijnlijke hiërarchie in de Rooms-Katholieke Kerk. Hoe ze dat klaarspelen weet ik niet, maar blijkbaar valt het wel mee met die hiërarchie.'' In de Amsterdamse Bijlmer bevindt zich een woongemeenschap van de Catholic Workers. ,,Zij maken zich sterk voor geweldloosheid en houden zich bezig met gastvrijheid voor gedwongen daklozen, illegalen dus.''

Geen brood - wel spelen

Een persbericht van Veronica, dat in een vroegere fase niet opzag tegen het gooien van een brandbom naar de concurrentie:

"Zes verschillende vrouwen, die als kind zijn geadopteerd, krijgen de buitengewone kans hun biologische vader te ontmoeten. Per aflevering wordt een vrouw met acht mannen geconfronteerd, die claimen haar vader te zijn. Aan haar om uit te zoeken wie haar echte ouder is. De in Amerika veelbesproken adoptieshow Who's Your Daddy is nu (...) te zien bij Veronica.

In Who's Your Daddy krijgen zes heel uiteenlopende type vrouwen, die als kind geadopteerd zijn, na vele jaren de mogelijkheid om met hun biologische vader te worden herenigd. Maar daarvoor moet iedere vrouw eerst uit een groep van acht mannen haar vader zien te ontdekken tussen zeven steengoede acteurs, die zich eveneens uitgeven als haar vader. Door met deze mannen te praten en ze te observeren moet ze op zoek gaan naar overeenkomsten in karakter en uiterlijk, om tot de juiste keuze te komen.

Kiest ze uiteindelijk voor haar echte vader, dan verdient ze ook nog eens 100.000 dollar, maar kiest ze voor een man die niet haar biologische vader blijkt te zijn, dan gaat hij er met de enorme geldprijs vandoor. In één aflevering binnen de reeks gaat een vrouw op zoek naar haar moeder. Deze aflevering wordt gepresenteerd onder de naam Who's Your Mommy."

Dit programma komt oorspronkelijk van Rupert Murdoch's Fox Channel. In de VS is het gestaakt na een aflevering omdat het met zes miljoen kijkers te weinig bereik had. Het meisje op zoek naar haar echte vader was ter verhoging van het familiegehalte en de pret actrice in soft-pornofilms.
Rupert Murdoch, de vriend van Howard van Australi� (al heeft hij deze zijn nationaliteit gemakshalve opgegeven voor die van de VS), Blair en Bush, een herboren christen. Uitgever van The Weekly Standard, waar dit warmhartig-conservatieve pleidooi voor een goede portie martelen is te vinden.

In Nederland gaat het niet supergoed met Murdochs ondernemingen. Zijn Classic FM is niet meer op de FM te horen en zijn Sky Radio adverteert nu in de courant dat je tussen 9 en 5 pm (ja, zo! - om te onderstrepen hoe Nederlands dit is) niet meer twee dezelfde nummers zult horen. Je ruikt er het angstzweet aan dat de mensen die zeiknummers niet meer waarderen, en al helemaal niet als ze zes keer op een dag langskomen. Niet dat Murdoch er nu een boterham minder door zal eten...

En het kan altijd nog erger op de televisie. In Japan wordt een ontmaagding live uitgezonden. "Een ontmaagding". Er wordt ook al gezinspeeld op live bevallingen en live euthanasie. "Live euthanasie". Of is dat al uitgezonden?
Misschien hoeft het vulgus niet eens meer brood. Geef het spelen. Murdoch heeft de coach van het Engelse nationale voetbalelftal min of meer tot ontslag gedwongen omdat deze wat waarheden had gezegd tegen een als sjeik verklede pennelikker voor een van zijn bladen.
Een sjeik? Zou moslims voor de leeuwen gooien geen beter passend televisie-idee zijn voor mijnheer Murdoch?

Is het een wedstrijd?

Blijkbaar moet er een record gevestigd worden - de kleinste vis ter wereld, zonder benige bescherming van de hersenen. Gevangen in een veenmoeras op Sumatra, en waarschijnlijk zeldzaam en ten ondergang gedoemd met zijn biotoop. Paedocypris progenetica, nog geen 8mm lang, en met kenmerken van een larvestadium.

Maar de hierboven afgebeelde vis, Schindleria brevipinguis, van het Grote Barrièrerif, wordt ook niet groter dan 8 mm.
Moet het echt een wedstrijd zijn? De derde plaats is voor Trimmatom nanus, de dwerggovie, maar ja, die wordt langer dan 8mm.

Het blazende rooster

De witte waterlelie is nooit meer zomaar een lelie - Frederik van Eeden heeft zich tussen de beschouwer en de lelie gedrongen. Het draaikevertje dat Gezelle schrijverke noemt is het kevertje van Gezelle. De Dam hoort een beetje bij Breitner. De Westertoren hoort bij Thijssen (of bij Johnny Jordaan - hier begint het verschil al?).
Een meisje dat haar rokje omlaag moet houden boven een heteluchtrooster is op het randje. Het is wel een tafereel met Mariiyn Monroe, maar heeft zij het zelf bedacht? Zo ja: zij heeft het niet zelf gefilmd, enzovoort. Het creatieve proces dat tot dit vermiddelde neo-archetype heeft geleid is van een collectiviteit en het beeld gaat ook nationale culturen te boven.

Raar genoeg denkt iemand als George W. Bush - als hij tenminste zijn eigen script schrijft, wat nog maar de vraag is - dat de filmrealiteit van de VS een echte historische is. Kort na de aanslagen van 11 september 2001 had hij het over affiches die "in het Westen" hingen: Gezocht - dood of levend. Hebben die affiches er ooit echt gehangen? Hij praatte ongetwijfeld filmbeelden na. Hij deed dit blijkbaar ook met de malle vertoninig "Mission accomplished" - al verwees het naar een film die ik niet ken en die mij (dus) niets zegt.
Het is duidelijk dat hier neo-archetypering overgaat in realiteitsverlies. Waar ligt de grens? En als het waar is van de huidige baasjes in de VS - zijn er dan nog mensen in die entourage die deze filmcowboy die islamitische Injuns wil laten afknallen tot de werkelijkheid en de orde terug zullen roepen?
(Met dank aan TomDispatch).

Op boekenspeurtocht

En na het schrijven van het onderstaande over Rupert Sheldrake - ik heb alleen een boek over hem gelezen, waarin het idee van de morfische resonantievelden plausibel wordt gevonden - ging ik naar enkele beproefde boekhandels min of meer in de buurt. De grootgrutter in ramsj had, zag ik, Marshall McLuhan in de opruiming - wat vermag nog te verbazen? -, en - wat ik niet kon laten liggen - een wonderbaarlijk boekje over hoe je zelf een tijdreismachine bouwt, een geschiedenis van de duivel en nog zo wat. Geen Sheldrake gevonden. De Redelijk Sympathieke Grote Boekhandel (ik ken bij elke grote wel een aardig iemand, dus dat is eigenlijk geen criterium) had voor de grijp de vergelijking van het Sociaal-Cultureel Planbureau over onder andere de uitvaart van Domela, van Fortuijn en van Hazes. Verslag volgt. Snel door, want intussen gingen ze dicht, maar niet de Al Even Sympathieke Amerikaanse Boekhandel.

Een sc`ne onderweg valt mij op: een verkoopster van een kledingzaak houdt de deur dicht voor late klanten. Bij de ingang is een heteluchtrooster. Ze draagt een wijd, kort rokje. Ze moet dit met beide handen vast houden want het wil omhoogwaaien. Ja, ze is blond. Een belangrijk verschil is onder andere dat ze met haar achterste de deur moet dichthouden omdat ze geen handen vrij heeft. Zo'n beeld kan nooit meer alleen zichzelf representeren. Tenzij je het beroemde filmbeeld niet kent, als foto of filmscène - wat in ieder geval in Europa en Noord-Amerika knap zeldzaam moet zijn. Ik denk overigens dat het meisje iets anders aan haar hoofd had dan deze voorbijganger.

Sheldrake was waarschijnlijk door eerdere publiciteit - ik neem niet aan dat u allen na mijn stukkie hier naar deze winkel bent gerend - vrijwel onvindbaar. Maar het een en ander van Chomsky lag in de afprijzing, en onder de zelfde rubriek "sale" - vooruit, hier mag het - Anarchism - a beginner's guide van Ruth Kinna. Ik moest even nadenken bij deze naam, maar wist het al snel weer. In 1998 heb ik een inleiding gehouden over de parallellen tussen de Nederlandse christen-anarchisten en Gustav Landauer in Haifa. Ruth was daar om een paper te presenteren over de beeldvorming met betrekking tot de zogenaamd gewelddadige Bakoenin en de pacifistische Kropotkin. Dat was imaazje, was haar conclusie, en niet feitelijk juist. We hebben in de euforie van de conferentie afgesproken contact te houden en het een en ander wederzijds te publiceren, maar er is niets van gekomen.

Alweer een inleiding. Maar het ooit ontmoet hebben van de schrijfster geeft toch een extra lading. Ik ben nog niet ver, maar kan meen ik wel concluderen dat het "beginners"-aspect cum grano salis genomen dient te worden. Maar ik kom er op terug, Ruth, me dook.

(Van de terugtocht kan ik nog melden dat Dennis Bos' heruitgave van Koning Gorilla inmiddels in de ramsj ligt - gezien in de etalage van de Grootste Boekhandel. Dennis mag mij dankbaar zijn dat ik het voor de volle prijs gekocht heb in LariBlari - daar kun je het toch zeker niet laten liggen).

Velden van weleer - kanttekeningen over Sheldrake

1.
In een hier geplaatste voordracht verwijs ik naar de wonderlijke ervaring dat ik soms mij gedwongen voel naar de overkant van de gracht te kijken want - stop de persen! - er is een voorbijgang(st)er al dan niet op de fiets. Op mijn beurt kan ik de voorbijgang(st)er het ongemakkelijke gevoel geven bespied te worden, een gevoel dat een zekerheid wordt als zij (meestal zij) op- en omkijkt.
Het is behoorlijk rustig op de gracht, en het werkt eigenlijk alleen als ik niet geconcentreerd met iets bezig ben. Het is niet vatbaar voor experimenten, dunkt mij. Ik zie het ook als basis voor religio, het gevoel of besef van een aanwezigheid die jou als ander waarneemt, maar die jij niet kunt waarnemen - een ervaring waarvoor je in ontzag of schrik terugdeinst. Dit is de etymologische achtergrond van het Latijnse woord, het heeft niet direct iets met "verbinden" te maken, ook al wil de Kerk van Rome het graag zo voorstellen.
Is de overkant-van-de-gracht-ervaring experimenteel te verificeren/falsificeren? Het gebrek aan concentratie dat mij uit het raam doet kijken in het besef: "voorbijgang(st)er!" is niet experimenteel af te dwingen. Het zelfde geldt dunkt mij voor andere vormen van telepathie (want hieronder deel ik het maar in), of metapsychische verschijnselen in het algemeen. Juist het idee van proefopzetten en observeren heeft tot zoveel bedrog en charlatannerie geleid, waarmee de verschijnselen zelf hun slechte naam hebben gekregen. Het is beter er in te berusten dat er verschijnselen (vooralsnog) principieel onmeetbaar zijn.

Dit geldt zeker ook voor mystieke ervaringen, die terwille van een boek dat "Waarom God niet verdwijnt" of iets dergelijks heet, gedaan zijn: monniken melden met een belletje dat ze een mystieke ervaring hebben en er wordt gauw even iets aan hun hersenen gemeten. Ik betwijfel of monniken zo vaak mystieke ervaringen hebben dat er iets meetbaar zou kunnen zijn. Hier gaat het al helemaal om iets wat zich in de eerste plaats aan definitie en zeker aan operationalisering onttrekt.



2.

Het lijkt mij dat dus ook het gevoel dat er ogen in je rug prikken niet in een experimentele opzet is te verificeren of falsificeren. Er zou in berust moeten worden. Het verschijnsel onttrekt zich aan de meten-is-weten-sfeer. Zoiets kan men ook zeggen van de dieptepychologie van Jung - hoogst interessante gedachten, maar niet betekenisvol te bevatten volgens de Wetenschappelijke Methode. We zijn hier in de sfeer van de literatuur, waar waarheden onthuld worden die zich onttrekken aan de Sickbocks en de Cijfers. Rupert Sheldrake wil experimenteel aantonen dat je ogen wel kunt voelen staren zonder ze te zien. Hij zou er van af moeten zien dit met experimenten te onderbouwen.



3.



Weinig zo ideologisch geladen als de biologie zoals deze aan het brede onwetend geachte publiek wordt verkocht. De natuurfilm: het boomaapje zit zich rustig te vlooien, of zit vruchten te eten (je moet namelijk voortdurend kanen in natuurfilms). Met een eventueel dreigend muziekje eronder wordt ingezoomd op de grote boze arend, de aartsvijand van het boomaapje (of de wurgslang, de luipaard of noem maar op). De montage suggereert dat de filmer het gevaar voor het boomaapje al ziet, maar het onschuldige diertje zit te wachten om meteen gegrepen of opgejaagd en gegeten te worden. Dat er geen verband is tussen de eerste dreigende beelden en het opgegeten worden moet de kijker ontgaan. Het gaat er om dat de sterkste de zwakke overwint en opeet. Het sociaal-darwinisme als bevestigende ideologie van het kapitalisme.

Bij het imploderende kapitalisme van na 1975 hoort een verder uitgebreid verhaal. Het boomaapje vecht met een ander boomaapje om een vruchtbaar boomapinnetje dat wacht op het ogenblik dat een mannetje haar eens lekker verwent. Het winnende boomaapje wordt gefilmd terwijl hij een nummertje maakt met het vrouwtje. Commentaar: het sterke aapje geeft zijn genen door aan het vrouwtje, waardoor de aapjes alleen maar sterker worden. (Je dient je niet af te vragen waarom er nog aapjes zijn die verliezen).

Genen als ideologische kletskoek om het volk zijn plaats te wijzen. Wij moeten vooral niet denken dat het vrouwtje ook iets door te geven heeft, in ieder geval aan het mannetjesaapje, namelijk een (kortstondig) genoegen waar het tenslotte om begonnen is. Nee, de pornografische beelden gaan over het zelfzuchtige gen. Denken dat het iets met gevoelens, lust en de bijbehorende drang te maken heeft is volgens de bijbehorende ideologie anthropomorf redeneren. Ik verstout mij op te merken dat het juist uiterst anthropocentrisch is te denken dat de boomaapjes alleen maar genen hebben door te geven, en dat het knokken om het meissie daarover gaat - en het is al helemaal grof te suggereren dat het meissie zelf niets te vertellen heeft.
Het egocentrische gen als beeld van het kapitalisme dat consumptie vooropstelt en het bijbehorende hebberige ikje - iets wat zich als paradigmatische wetenschap presenteert met dergelijke verhalen is junk science, crackpot ideology, om de taal van het Vierde Rijk aan te houden. En dat de aapjes alleen maar bezig zijn met hun genen, of liever de genen met de aapjes, is tenslotte een ideologisch bedenkseltje dat zich aan experimenten onttrekt. De heersende wetenschap is de wetenschap van de heersers, zeker hier.



4.



De morfische resonantie met de bijbehorende veld-gedachte van Rupert Sheldrake doet mij sterk denken aan de entelechie van Driesch (en dus Aristoteles).
Hier alles wat u wilt weten over en van Driesch, en meer.
We zijn hier in het grensgebied tussen natuurwetenschap, filosofie en theologie, zoals Ortt met zijn pneumat-energetisch monisme. Interessante gedachten, maar waarschijnlijk niet in een proefopzet te verificeren/falsificeren. Eigenlijk denk ik dat Sheldrake dit ook niet moet proberen. Hij wil serieus genomen worden door zijn collega-biologen, maar een paradigmawisseling vraagt om meer dan het - vermoedelijk op deze wijze onvindbare - bewijs dat je ogen in je rug kunt voelen prikken. En met een verbondenheid met het Al van het zelfzuchtige genendoorgevende consumentje hoef je in de biologie in het huidige tijdsgewricht niet aan te komen.



5.

"Met honden zit het zo - ook al denken sommige mensen dat het triviaal is vanuit wetenschappelijk oogpunt, het is precies het omgekeerde. De natuurwetenschap gelooft dat dieren en planten slechts onbewuste automaten zijn. Het geheel van de natuur is onbewust, behalve de mens. Wij zijn de enige slimmeriken in het hele universum en hebben op de een of andere manier ontdekt hoe alles in elkaar zit. En dit betekent dat wij door middel van de natuurwetenschap de natuur kunnen manipuleren en producten voor de multinationals kunnen verbeteren.
Descartes geloofde dat de enige soort geest de bewuste geest is. Toen ontdekte Freud het onbewuste. Toen zei Jung dat het niet alleen maar een persoonlijk onbewuste is maar een collectief onbewuste. Morfische resonantie toont ons dat onze zielen met die van anderen verbonden zijn en gebonden zijn aan de wereld om ons heen."
Sheldrake verder aan het woord.

Wanneer bent u opgehouden uw vrouw te slaan?

Ben ik nu de enige die zich verbaast over dit soort dingen?
- Vandaag, ochtendnieuwsbulletin: "Canada heeft gekozen voor verandering, Canada heeft gekozen voor de Conservatieven." Letterlijk zo. Dit kan toch alleen in een wereld waarin dit woord conservatief iedere band met zijn etymologie kwijt is.
- Gisteren: de Hekking van het CDA spreekt. De kop in Trouw stelt vast dat het CDA niet voor godsdienstvrijheid is. Natuurlijk, het CDA heeft niets met christendom te maken. Maar om zelfs de schijn van de suggestie van betekenis van die C in de naam te vermijden wordt de naam zelden voluit uitgesproken, en zo kan een dergelijke kop gegeven worden.
Het geblaat van deze Limburgse Hekking hield natuurlijk in dat er geen vrouwen geslagen mogen worden - of, vanuit deze hoek nog ongelooflijker: geen homo's gediscrimineerd - enzovoort. Weet deze figuur wat zijn politie regelmatig doet? Weet hij iets af van het verleden, wat zeg ik: van het heden, van de kerk die hij met zijn accent en die C hoe dan ook vertegenwoordigt?

Op dezelfde manier - Marcuse heeft al gewezen op het mechanisme in One dimensional man - wordt de afkorting NAVO zelden of nooit voluit uitgesproken. Kosovo, Afghanistan - Noordatlantisch?

Voorspelbaar

De Siberische koude heeft via Europees Rusland en Polen inmiddels Duitsland bereikt. Of het in Nederland en Belgi� net zo koud wordt als op de continentale landmassa is de vraag.
Maar een voorspelling kan nu al gedaan worden als de thermometer dubbele cijfers onder nul gaat aangeven. Niet dat men al snel weer over de Elfstedentocht begint. Nee, het gaat over de plaatsing van met open armen ontvangen ingezonden stukken in de Staatspers: "Hoezo broeikaseffect?".

Mede mogelijk gemaakt door de politie

[Ook de foto, tussen haakjes...]

Voor wie verbaasd is over wat De Telegraaf aan gelekt BVD-materiaal heeft gepubliceerd moet er toch weer even herinnerd worden aan de activiteiten van de recherche via door haar gerunde criminelen. Wiet en coke importeren bijvoorbeeld. En informant Kris J. moest van vervolging uitgesloten worden. Over de activiteit van deze Kris J., de zogenaamde paralllel-import (import van drugs door de recherche zelf, dus, maar dat klinkt zo cru):

"Daarnaast werden echter containers met kwalitatief goede weed en cocaine ingevoerd. Deze containers met kwalitatief goede weed en cocaine zijn op de markt terecht gekomen. Het is vastgesteld dat het gaat om minimaal acht parallel-importen, waarbij cocaine werd ingevoerd naast de ladingen slechte weed. Deze acht importen betreffen slechts de door politie in beslag genomen of doorgelaten partijen. De omvang van de parallel-importen buiten deze inbeslagnames van slechte weed via de Delta-methoden is niet vastgesteld. De hoeveelheid cocaine die in het geding is, bedraagt tenminste 15.000 kilo. Daarnaast zijn er sterke aanwijzingen voor nog enkele duizenden kilo's. De hoeveelheid van 15.000 kilo brengt nu op de criminele markt een bedrag van ongeveer 750.000.000 gulden op (groothandelswaarde). De zogenoemde straatwaarde bedraagt dan 1,2 miljard gulden." (Verslag uit 1999).

Lemuren - de meest bedreigde primaten

De camera is - terecht - verliefd op de biologe en op de aapjes - de aan honden of katten (ze maken een miauwend geluid) herinnerende lemuren. Charlotte Uhlenbroek bevindt zich tussen de ringstaartmaki's, Lemur catta. Sociaal levende halfapen die een hi�rarchische ordening kennen (of is dit projectie?). Het vrouwtje "onderaan" verliest haar jong en ziet er flodderig uit, omdat ze weinig en vergiftigd voedsel eet. Een uit Zuid-Amerika ge�mporteerde boomsoort blijkt de maki niet goed te bekomen. (Over importbomen op Madagascar heb ik voorlopig alleen een verhaal over bamboe gevonden).
Droogte en druk op hun woongebied door boomkap maken dat de halfapen alle tot de bedreigde, misschien wel meest bedreigde, diersoorten ter wereld behoren. Er is een soort halfapenreservaat in Florida (!), maar ze horen bij uitstek thuis bij Madagascar en omgeving. Het toerisme dat ontwikkeld wordt om naar de aantrekkelijke dieren te kijken (ze blijken bepaald niet schuw, misschien herkennen ze ons mensen als familie) vergroot de druk op hun woongebied. Anderzijds laat de documentaire over de vrouwtjesmaki's zien dat ze hun voordeel kunnen doen met de maaltijdresten van de toeristen.
God behoede de maki voor haar familie...

De dominee wordt los ingekocht

"Dit rapport is een hulpmiddel om inzicht te krijgen in je interesses en voorkeuren. Meestal hebben drie tot vijf interesse gebieden een relatief hoge score. Uw werk of opleiding kunt u het beste zoeken in die richtingen. Deze interessevragenlijst zegt niets over je geschiktheid, maar interesse is vaak wel nodig om gemotiveerd te zijn om bijvoorbeeld een opleiding af te kunnen maken. Als je wilt kun je de resultaten van deze vragenlijst bespreken met een CWI adviseur."

Let op de merkwaardige afwisseling van tutoyeren en beleefd zijn. En de spelfouten, uiteraard. Deze tekst is duidelijk opgesteld door een communicatie-adviseur. Extern ingehuurd, ongetwijfeld. Overigens was de uitslag vrijwel gelijk aan de interessetest die ik ooit op school heb uitgevoerd. Alleen mijn welwillendheid ten aanzien van de exacte vakken is gegroeid. En in plaats van letterkunde (meer dan honderd procent destijds) scoort theologie/wijsbegeerte nu 100%. Maar hier heeft u niets aan. Ik ook niet trouwens.

Als je maar lang genoeg werkloos bent koopt het Centrum voor Werk en Inkomen voor u een re�ntegratiebedrijf in. Knorren aan de trog, alweer.
Wat mij nieuw lijkt is dat deze types op huisbezoek komen, om samen met jou uw cv en sollicitatiebrief (enkelvoud) door te nemen.
Toen we alemaal nog van de Kerk waren kwam de dominee of de pastoor regelmatig op huisbezoek. Nu komt er een zogenaamd particulier bedrijf even kijken of je wel employabel (geen tik- of spelfout) bent.
Staatsslavernij waar uzelf voor betaalt. De totale perversie van de sociaal-democratie.

Butskop requiescat in pace

De butskop die de Theems was opgezwommen is op een ponton geladen en naar de monding van de rivier gebracht, met het idee het bij opkomend getij naar zee te laten zwemmen. Het dier heeft de onderneming niet overleefd. Wie weet hoe het gegaan zou zijn als het niet een bemoeizuchtig media-circus was geworden.

Veiligheid gaat van boem

Eens heb ik een canvas boodschappentas in de Opstapper laten liggen. Hij was zo goed als leeg. Er zat een paar handschoenen in en - heel handig, zou je denken - een of twee giroafschriften met mijn adres er op.
Aan een chauffeur gevraagd wat je moet doen in dit geval. De busjes worden gestald in de Garage Noord, werd mij verteld. Bel daar vanavond maar naartoe.
"Ja, we hebben wel een tas gevonden. Met een giroafschrift, niet?" Men vindt het vooral voor mij niet handig als ik de tas in Noord ga afhalen. Hij wordt de volgende dag naar het kantoor van het GVB gebracht, afdeling gevonden voorwerpen.
Daar zal hij jaren later dan nog steeds wel liggen, want hij was plotseling na de overbrenging onvindbaar geworden, maar belt u morgen nog eens, enzovoort.

Ik veronderstel dat er nu een explosieven-opruimingsteam aan te pas komt om zo'n giro-envelop onschadelijk te maken.

Ook met "NS" enige ervaring op dit gebied. We waren een dagje of zo naar Nijmegen geweest, dit was besloten in de onvolprezen brouwerij De Hemel. Enigszins angeheitert zitten we in de trein terug naar Amsterdam. De liefste heeft een jurkje gekocht, we pakken het even vrolijk uit het zakje en doen het tevreden terug. Blijkbaar belandt het zakje naast de grote tas waar het zakje in hoort te zitten.
Tja - "NS" en gevonden voorwerpen. Het is natuurlijk al lachen, gieren, brullen als je bij Gevonden Voorwerpen gaat vragen naar de verloren jurk. "Ach, haha, mijnheer is zijn jurk kwijt." Ik begrijp eigenlijk niet waarom ik nog uitleg van wie hij wel is. Maar hij bevindt zich vermoedelijk in Den Helder, en gaat vandaar naar Utrecht. Wanneer? Nou, eens per week gaat er een transportje (u denkt toch niet dat we dat met de trein zelf doen, wel?). En dan mag je hem in Utrecht ophalen en bewaarloon betalen. Zoveel heeft de hele jurk niet gekost.
Maar ik vertrouw er op dat dezer dagen de trein wordt stilgelegd, alle passagiers de trein uit worden gejaagd en dat de jurk vervolgens deskundig wordt opgeblazen door een anti-terrorismeteam. Veiligheid mag wel een centje kosten.
Angstaanjagerij mag nog meer centjes kosten. En weet u wie er voor betaalt? - ach, dat is zo'n aardig detail....

De dreigende moskee van Hohola

Papua-Nieuw-Guinea is sinds enkele jaren een moskee rijk. Hier staat het gebouw afgebeeld. Hij bevindt zich in de buitenwijk Hohola van Port Moresby. Er zijn in totaal enkele honderden bekeerlingen tot de islam in het land. Reden tot zorg voor de regering en vooral voor grote buur en voormalig koloniaal bezetter Australië. PNG dreigt een mislukte staat te worden waar het islamitisch terrorisme voet aan de grond krijgt. Vandaar waakzaamheid van het Australische leger in de voormalige kolonie en trustgebied. De regering van PNG vroeg zich al af of de vrijheid van godsdienst niet te ver werd opgerekt door het toelaten van een moskee.

Australië is verder nog hard aan het werken om het mislukken van staten te voorkomen in het Pacifische gebied. Vandaar een optreden in de Salomons-archipel in 2003, kort nadat dit land toch door Bush II tot lid van de Coalition of the Willing was uitgeroepen om Irak aan te vallen. Tot verbazing van de regering: het heeft slechts enkele tientallen politiemanschappen. De veiligheid en de welvaart van de omliggende landen is een belangrijke zorg voor de Australische regering. Het is maar dat u het weet, dat dit regime zich niet alleen onledig houdt met Irak. Bij de overval op de Salomons-Archipel zijn "militanten" gearresteerd. Toelichting op het militantisme wordt niet gegeven. Wel dat er wapens in beslag zijn genomen. Kleine lettertjes in het nieuws over het Vierde Rijk. "Naast het versterken van onze eigen veiligheid schrikt het het internationale terrorisme af van het misbruiken van deze eilanden," laat het Australisch regime trouwhartig weten.

Meer over Australische wederwaardigheden hier van de hand van John Pilger.

You can't stand alone

Drumslagen, aanzwellend orgel, koper, gitaarwerk - de spanning wordt opgebouwd. En dan de stem: "I'm gonna wait 'til the midnight hour". Als een nummer, en een artiest, de paradigmawisseling - die ik overigens nooit geheel aanvaard heb - van rhythm & blues naar soul belichaamt voor mij, is het Wilson Pickett. The midnight hour is gebaseerd op een spiritual die ik vooralsnog niet ken. Het was ook wel een beetje een schok toen ik er nog niet zo lang geleden achter kwam dat de instrumental van Little Mac and the Boss Sounds de originele versie is. Het doet niets af aan de verdienste van Picketts versie, en aan Pickett in het algemeen.
Donderdag 19 januari is hij overleden aan een hartaanval. Hij was in de VS al zo vergeten en onbelangrijk dat hij het lot van zovele zwarten heeft gedeeld en nogal wat tijd in de gevangenis heeft doorgebracht de laatste decennia. In de VS begrijpt men niet dat hij in Europa tot het einde volle zalen trok. Men begrijpt daar zoveel niet.

Luisterend naar zijn Cole, Cooke & Redding, op de wijze van Abraham, Martin & John kan ik slechts een gevoel van verdoofdheid vermelden. Pickett heeft het hier over zijn eigen dood en de ontvangst die Nat, Sam en Otis hem bereiden. Ga zitten jongen, je zult wel moe zijn.

Vaarwel Wilson.

Luister naar o.a. In the midnight hour.

Butskop of bruinvis

Een heel enkele keer wordt er een in de Noordzee gesignaleerd. En de Theems is, net als de Schelde bijvoorbeeld, tot een eind landinwaarts een zeearm. Maar ik vrees dat de butskop die nu in Londen rondzwemt niet de rust zal worden gegund om de weg naar zee terug te zoeken.
Tot 1932 was het IJ een arm van de Zuiderzee. Dankzij het Noordzeekanaal met zijn sluizen kwam het zeewater toen van twee kanten het IJ op. Tot op heden heeft het IJ in fauna-opzicht nog de trekken van een zeearm. Maar een walvis zal het er niet meer in halen. Tot 1932 was het denkbaar en mogelijk dat bijvoorbeeld een bruinvis via de Zuiderzee-ingang in Amsterdamse wateren terechtkwam. Dit is naar men zegt zelfs wel eens voorgekomen, volgens deze site in ieder geval vaak genoeg in de zeventiende eeuw.

Betreurenswaardig toch eigenlijk dat de aanwezigheid van een zeezoogdier bij de door mensen bewoonde wereld nieuws is. In mijn jeugd lagen er nog wel eens dode bruinvissen op het strand, Waarschijnlijk om het leven gekomen door de mijnen die nog voor de kust lagen. Toch was hun stranding een indicatie van betrekkelijk-veel-voorkomen. Ik zie dezer jaren nooit bruinvissen voor de kust.

Laten we hopen dat de butskop van Londen het op eigen kracht weer naar de zee redt.

Donald McGill nader beschouwd

Leuke tekening, en verder niet zo typisch Donald McGill - niet de dikke llllievellling met het dunne mannetje onder de plak (als bezongen door Wim Sonneveld, dunkt mij) aan het strand.
Eerlijk gezegd ontgaat mij de eerste betekenis van de dubbelzinnigheid hier. Schiet mijn kennis van het Engels tekort? Betekent het eigenlijk: "naar het mij uitkomt" of "naar ik er zin in heb"?

Enfin - naar aanleiding van een programma op de BBC over de kaartenschilder Donald McGill, die na vijftig jaar ontwerpen plotseling voor de rechter gesleept werd in de jaren vijftig wegens onzedigheid, het belangrijkste dat ik er over kan melden: George Orwell's essay over hem online. Is er nog iets belangrijks van zoveel jaar geleden dat niet op het net te lezen is?

Katholiek Werker

De verbuiging van het adjectief verraadt het al - de Nederlandstalige Catholic Worker-site heeft zijn basis in Nederlandstalig Belgi�. En of het om de goedkoopte is of omdat men toch verwacht dat er in Tokelau geen aparte Catholic Worker zal komen is het een .tk website. Een offici�le link maak ik er niet van, omdat ik nog moet zien of hij wordt bijgehouden.

Het fotootje dient als illustratie van de (te verwachten) computerdichtheid van Tokelau. Eigenlijk vind ik dat die Nederlandstalige CW zich moet schamen hiermee in zee te gaan.

Staatsslavernij

Hilaire Belloc is een nogal dubbelzinnig figuur. Hij geldt als christen-anarchistische inspiratiebron, maar hij is Tory-kamerlid geweest. Hij heeft een schandelijk antisemitisch boek geschreven waarvoor een uitgever gevonden is (herdrukken waren rond in de Arabische wereld). Toch - mensen die ik hoog inschat, als Peter Maurin en Alasdair Gray, zien werk van hem als inspiratiebron. Ik heb het verontrustende boek The servile state een paar jaar geleden gelezen - het is een waarschuwing voor de staat die toch alleen als anarchistisch opgevat kan worden.
Van een site die ik nu dan maar bij mijn links heb gezet een mooi citaat hieruit, passender dan ooit voor de zogenaamde verzorgingsstaat die geen enkele verzorging meer garandeert, maar wel steeds meer staat:

A man has been compelled by law to put aside sums from his wages as insurance against unemployment. But he is no longer the judge of how such sums shall be used. They are not in his possession.... They are in the hands of a government official. "Here is work offered you at twenty-five shillings a week. If you do not take it, you certainly shall not have a right to the money you have been compelled to put aside. If you will take it the sum shall still stand to your credit, and when next in my judgment your unemployment is not due to your recalcitrance and refusal to labor, I will permit you to have some of your money: not otherwise."

Knorrend aan de trog op de Paardenhoeve

Co, uw partner bij Van de Geijn - zou u een tweedehands auto van hem kopen?

Zoals het een adviesorgaan dat Innovatieve Idee�n te spuien heeft, kunnen ze in principe hun eigen naam niet eens spellen. Meestal staat er "van de Geijn Partners". Aan het begin van een zin begint de "van" wel met een hoofdletter. Wie of wat Van de Geijn is weet ik niet. Ze houden kantoor aan - zoiets verzin je ook niet - de Paardenhoeve te Houten.
Van hun site:
"Van de Geijn Partners werkt aan uiteenlopende opdrachten voor verschillende markten, zoals:

Baanbrekend detentieconcept voor �s werelds modernste gevangenis in Lelystad.
Ontwerp nieuwe processen voor fraudebestrijding in de sociale zekerheid.
Projectmanagement en procesinrichting in de zorgsector.
Positieverbetering Nederlandse tuinbouw- en agroclusters in internationale netwerken."

's Werelds modernste gevangenis te Lelystad betekent: zes op een cel, in stapelbedden met een televisietoestel aan het voeteneinde, en lessen in handenwassen en netjes plassen. Bespaart 35 euro per gevangene per dag. Daar huurt het Balkenende- (Kok)-regime graag een adviesbureau voor in. Voor een goed adviesbureau speelt geld geen rol.

De frisse helden hebben voor de zekerheid de betrokkenheid bij de nor in Lelystad van hun site gehaald, maar zijn het prachtige fenomeen van de cache vergeten. Hadden ze geen deskundigen voor in huis.

Ik heb geen huis

Clarence 'Frogman' Henry, geboren in Algiers, Louisiana, woonachtig in New Orleans - zijn huis is weggespoeld. Zijn Ain't got no home is wel heel toepasselijk.
New Orleans, de stad van dixieland en jazz in het algemeen, van de blues en spiritual, van de zydeco, de stompende rhythm & blues van Smiley Lewis, Dave Bartholomew, Fats Domino, van Allen Toussaint en de Neville Brothers, Lee Dorsey, Denise LaSalle, Betty Harris, Irma Thomas, Little Richard - en dit is nog geen begin van een opsomming. Behalve het hooggelegen Franse Kwartier, de bij toeristen populaire wijk, is zo goed als nergens een begin gemaakt met herstel. Het regime aast er op dat de oorspronkelijke bevolking weg zal blijven, dat de doorgespoelde beschimmelde huizen voor een grijpstuiver gekocht kunnen worden en plaats zullen maken voor een "hoogwaardige" bestemming. Om de stad een opportunity zone voor de markteconomie te maken heeft Bush bij decreet al kort na de orkaan het minimumloon opgeheven. Halliburton mag een hoofdrol spelen bij het herstel, dat dan ook op zich laat wachten. New Orleans mag niet opnieuw een Derde-Wereldachtige, "gekleurde" stad zijn.

Machteloze woede - het land dat de baas van de wereld speelt is niet in staat of bereid zijn eigen bewoners te helpen na een natuuramp: het puin van de weggespoelde huizen en inboedels vult de straten, de Nationale Garde zit op een stoel over het vuilnis te waken. De Volgende Fase van deze planmatige markteconomie is herstel. Wat dit inhoudt wordt niet verteld.

Verbazing - de zwarte muzikanten van New Orleans zijn niet bekend bij de witte Verenigde Staten. Op Jamaica misschien, waar de reggae zo schatplichtig is aan de New Orleans-sound. In wit West-Europa, ja, daar wel.
Iemand was zo lucide om de inhoud van George W. Bush' muziekbibliotheek te vermelden. Daar zaten veel bekende liberal artiesten bij die misschien onaangenaam verrast zullen zijn geweest. Maar niemand was eigenlijk verrast dat het repertoire geheel wit was. Het zal wel zo horen.

Chavez christen-socialist

Vooraf: deze bijdrage mist de nauwkeurig uitgezochte links. Tot twee keer toe viel het programma uit terwijl ik aan het tikken was en de verbindingen zijn zoek. Ik ga niet voor een derde keer speuren. Wie mij niet op mijn woord gelooft mag helemaal eigenhandig op zoek. En terwille van de leesbaarheid heb ik de accents aigus (AE123~) op de Spaanse woorden maar achterwege gelaten...

1.
In een kersttoespraak heeft Hugo Chavez de staf gebroken over degenen die Jezus gekruisigd hebben, en die nu aan de touwtjes trekken in Wall Street en dergelijke. Dit klinkt behoorlijk naar het socialisme van de eenvoudigen van geest, en dat is het ook, zij het anders.
De machinerie van Bushaanhangers in Washington weet nu te verkondigen dat Chavez een antisemiet is. Het opperrabbinaat in Venezuela ontkent dit beslist. Nu hebben de Bushies het woord "antisemiet" van inhoud en betekenis ontdaan door het op alle critici van Israel, en op henzelf, te plakken. Tegen Sjaron? Tegen neocons? Antisemiet! Counterpunch heeft over dit ideologisch mechanisme een heel boek uitgebracht, The politics of antisemitism.

Een half jaar geleden waren alle Boliviaanse kranten nog online te lezen. Hartverwarmende beelden van demonstraties van Indianen - maar waarom zo'n spandoek tegen een rechts type met daarop de diskwalificatie: Judio? Nabestaanden van de ene genocide tegen die van een andere? Hier stokt de solidariteit.

Maar met Chavez zit het in ieder geval anders. Hij heeft naar verluidt een klap van de molen van de bevrijdingstheologie meegekregen. Voor bevrijdingstheologen is Jezus een socialist, Die door de aanhangers van de mammon is gekruisigd, en dagelijks weer gekruisigd wordt. Deze redeneerwijze is zo gangbaar, dat Chavez hiernaar verwees zonder te beseffen dat de boodschap elders anders zou overkomen.

Tant pis voor de bevrijdingstheologie. Mij dunkt dat Ellul er al afdoende mee afgerekend heeft in L'idéologie marxiste chrétienne. Ik stel er maar Marcus 10:21 tegenover. Jezus ziet de rijke jongeling aan en heeft hem lief. Jezus heeft ook de rijke lief, die niet met Hem het Koninkrijk in wil gaan. De reductie van de klassemaatschappij tot slechte rijken en goede armen is niet christelijk, is ernstig versimpelend en heeft tenslotte toch een kern van antisemitisme-desnoods-zonder-joden (naar Robert Kurz). Het gaat niet om "de rijken" - het gaat om een andere maatschappelijke ordening.

2.
Maar dat is de vraag die de verkiezingsoverwinning van Chavez, Morales en wie weet wie nog oproept - naast de voortgaande ontwikkelingen in Argentinië. "Socialisme" is uit het zicht verdwenen, in diskrediet gebracht door degenen die de Sowjet-Unie en al die andere staten ermee vereenzelvigen (inclusief natuurlijk de communisten zelf), en nu komt het via de Latijnsamerikaanse achterdeur weer in het zicht. En hiermee komt er ruimte vrij voor kritiek - al dan niet in de vorm van praxis - vanuit de staatloos-socialistische hoek. Ik denk dat "we" hier Chavez en allen die achter en naast hem staan wel degelijk dankbaar voor mogen zijn. De andere maatschappelijke ordening komt toch weer in zicht, ook al is die anders dan Chavez en de zijnen voorstaan. De situatie is vergelijkbaar met die in Chili 1970-1973 - alleen staat het leger in Venezuela nu aan de zijde van de president - dit lijkt dan weer een beetje op Portugal 1974-75.
We zullen zien. Ik wil natuurlijk graag dat het goed afloopt. Hier laat ik het nu bij.

De wapens waren er wel

Colin Powell - iemand die het zelfs vertikt zijn eigen voornaam behoorlijk uit te spreken. Gisteren op het rooster gelegd door Jeremy Paxman, hier terug te zien.
De minister van buitenlandse zaken van de VS die stijf en strak volhoudt dat hij niet gelogen heeft en dat wat hij aan onjuiste dingen zei - met name in de Veilgheidsraad, februari 2003 - gebaseerd was op leugens uit de inlichtingendienst.
Paxman begrijp ik overigens ook weer niet. Destijds was hij niet te houden over die oorlog. Een bekeerling? Of is het zijn aggressieve stijl van interviewen in het algemeen die hem zo vaak advocaat van kwade zaken doet lijken?

Maar het ging dus over die massavernietigingswapens in Irak - een woord overigens dat al net zo onmenselijkend klinkt als het idee achter die wapens zelf. Ze zij zogenaamd niet gevonden. Maar ze waren er wel, zegt niemand minder dan Noam Chomsky.

Het desbetreffende stukje vertaald, over Rusland, Iran en China leze men verder op de aangegeven link:

"We krijgen steeds te horen dat ze geen massavernietigingswapens hebben gevonden. Maar dat is niet precies juist. Ze hebben massavernietigingswapens gevonden, te weten de wapens die naar Saddam gezonden waren door de VS, het VK en andere mogendheden in de jaren tachtig. Daar waren er nog veel van over. Ze werden onder controle van de VN-inspecteurs ontmanteld. Maar er waren er nog veel. Toen de VS de invasie begon werden de inspecteurs eruitgegooid, en Rumsfeld en Cheney hebben de VS-militairen geen opdracht gegeven de opslagplaatsen te bewaken. Dus die werden niet bewaakt en ze zijn systematisch geplunderd. De VN-inspecteurs hebben hun werk voortgezet via de satelliet en zij hebben meer dan honderd opslagplaatsen vastgesteld die systematisch geplunderd waren, niet, zeg maar, dat er iemand inging en iets meepikte, nee, systematisch en zorgvuldig geplunderd.

-Interviewer Geov Parrish: Door mensen die wisten wat ze deden.

Chomsky: Ja, mensen die wisten wat ze aan het doen waren. Dit betekent dat zij alle precisie-apparatuur die je kunt gebruiken voor kernwapens en raketten, gevaarlijke biologische vergiften, al dat soort spul, hebben meegenomen. Niemand weet waar het heen is, maar daar kun je ook maar beter niet aan denken..."

Aan het eind van een gedenkwaardige televisiedag

De wereldkampioenschappen vogeltjepik oftewel darts, en het begin van de Masters Snooker...
Het bijzondere televisiegenieke van deze sporten is dat zj nog sportief gespeeld worden. Er komt misschien wel Groot Geld bij te pas langzamerhand, maar onsportiviteit en geweld, zoals bij het door en door gecommercialiseerde voetbal, komt er niet bij kijken. Het drama speelt zich af rond een rond vlak - het dartsbord, of een groot rechthoekig groen vlak, de snookertafel. De spelers staan buiten de velden van het drama. Manipulatie met beelden of emoties is niet mogelijk, bij live-uitzendingen krijg je wat er geboden wordt. Dat is in televisieland bijzonder zeldzaam. Iets om te koesteren: twee bijzondere televisiesporten op een dag...
Een van de andere aardige kanten aan deze sporten is dat ze nog steeds van de arbeidersklasse zijn. Darts op een rommelige, kroegerige manier, snooker op een nette maar even uitgesproken wijze. Ook zeldzaam. Natuurlijk wel te bekijken via de BBC, niet via een Nederlandse piraat. Aangezien de finale van de wereldkampioenschappen darts tussen twee Nederlanders ging zal het piratenvolk zich er verder wel op storten.

Hollanders moeten van Holland houden

1.
Als dezer dagen de Nederlandse leeuw brullend wordt opgevoerd als behoeftig aan een canon van literatuur en geschiedenis dan is in het vertoog het islamitische gevaar altijd dichtbij. Dit illustreert dat het wel degelijk om een onbenullig streven met een bij het Vierde Rijk horende agenda gaat. In Irak en Afghanistan zal er op geslagen worden om te voorkomen dat "ze" in de bepaalde wijken in de grote steden toe gaan slaan. Wie het geloof van een verpauperde groep mensen die naar deze streken geronseld is om in de intussen verdwenen industrie te werken als een bedreiging ziet, neemt een klassepositie in - en zeker niet iets wat als "algemeen nationaal" gezien kan worden. Op grond van mijn afkomst en gezindheid ben ik zo vrij een andere positie in te nemen.


2.
Een canon van de Nederlandse literatuur zou klaarblijkelijk auteurs van Nederlandse nationaliteit moeten omvatten. Het was al duidelijk bij de verkiezing van de Nederlander aller tijden, waar Hadewijch werd genomineerd. Omdat ze een van de vroegsten is die in de Nederlandse taal schrijft? Jammer dan dat ze het Nationale Gevoel zo slecht kan strelen omdat zij met terugwerkende kracht Belgisch is. Maar ook dichterbij in de tijd zou een Nederlandse-nationaliteits-canon provinciaal zijn. Er valt veel voor te zeggen dat Gezelle de grootste dichter in de Nederlandse taal is. En wat prozachrijvers betreft - om Elsschot en Boon kan men in ieder geval niet heen. Over Zuidafrikaanse of Surinaamse (of Indische) schrijvers heb ik het dan nog maar niet.
En dan de canon van de geschiedenis. Het bekendste jaartal uit het geschiedenisonderwijs was lang 1600 - natuurlijk omdat het zo'n mooi rond getal is- Slag bij Nieuwpoort. Omdat dit jaartal zo vaderlands was heb ik altijd gedacht dat deze slag plaats had gevonden bij een vlekje in het huidige Zuid-Holland. Men vond het blijkbaar niet nodig uit te leggen waar hij wel was, en waarom. Het blijkt om het bestrijden van Duinkerker kapers (Duinkerke ligt nu in Frankrijk) te zijn gegaan, en de slag was in het huidige België.
De gemiddelde canonjager weet de naam Duinkerke ongetwijfeld niet eens te spellen.


3.
Het probleem van Nederland is dat het niet met zijn geschiedenis zal kunnen omgaan - omdat het een "afgesneden" land is. Bij het zoveelste zeurstuk van Paul Scheffer over de noodzaak het Nationale Gevoel te bevorderen staat de Leo Belgicus afgebeeld, de Nederlandse Leeuw moet men vertalen. "Nederlands" verwijst dan naar de Nederlanden, niet de huidige bananenmonarchie. De Nederlanden omvatten Nederland, België en Luxemburg, maar dan zonder het omvangrijke bisdom Luik. Maar wel met bijvoorbeeld Bitburg in de Eifel, een flink stuk Noord-Lotharingen, het Land van Kleef, het huidige Frans-Vlaanderen en Artesië. Pijnlijk om dit met het rood-wit-blauw te illustreren. De Lage Landen omvatten van oudsher zoveel meer. En wat kan men tegen deze vaststelling tegenwerpen? Dat het naar irredentisme klinkt en dus nationalistisch is? Nationalistische geschiedschrijving van Nederland is met minimale eerlijkheid niet te schrijven en dus ook niet te onderwijzen - quod erat demonstrandum. "We" zouden er blij om moeten zijn.


4.
Maar het project Hersteld Nationaal Gevoel heeft dan ook niets met canons van welke soort dan ook te maken. Het gaat om de zoveelste oefening in xenofobische uitsluiting van de "verkeerde" immigranten. Of de verkeerde inwoners van de bananenmonarchie zelf. Waarom moeten Zeeuws-Vlamingen, Achterhoekers, Oostgroningers van Holland houden?

Demonstratie dinsdag 17 januari voor Mehdi

"MANIFESTATIE
Wat: Picketline A-status voor Mehdi
Wanneer: Dinsdag 17 januari
Waar: Plein Den Haag, hoek Korte Vijverberg
Hoe laat: Van 12:00 tot 16:00 uur

Met deze picketline willen we alle Tweede Kamerleden oproepen om tijdens de zitting van 17 januari het Vragenuurtje te benutten om een oplossing te vinden voor de situatie van Mehdi Hooshyar.
We zullen een petitie aanbieden aan een vertegenwoordiger van de Tweede Kamer met daarin alle namen van de Platform-leden t/m maandagavond.
Wij hebben een aantal mensen benaderd met de vraag of ze tijdens de manifestatie willen spreken. Toegezegd hebben professor dr. David Pinto en de Iraans-Rotterdamse dichter Amir Afrassiabi. Het programma zal nog verder worden uitgebreid, maar daar zijn we druk mee bezig. Hieronder alvast een korte introductie van de twee toegezegde sprekers:

Professor dr. David Pinto
Professor dr. David Pinto, verbonden aan de Vrije Universiteit Amsterdam als hoogleraar Interculturele Communicatie, is sinds 1982 directeur van het Intercultureel Instituut (ICI), een zelfstandig expertisecentrum voor (Interculturele) Communicatie, Organisatie en Management. Hij is schrijver van vele boeken over interculturele communicatie en adviseert verschillende (overheids)organisaties en werkt o.a. samen met KPMG.
Begin 2005 heeft hij een nieuwe politieke partij opgericht om deel te nemen aan de Tweede Kamer verkiezingen van 2007. Zijn overtuiging is dat het geheel anders moet, zeker op het gebied van het migratievraagstuk.

Amir Afrassiabi, dichter
Amir Afrassiabi is in 1934 geboren in Esfahan (Iran) en is woonachtig te Rotterdam. Hij studeerde architectuur in Teheran en in Londen. Sinds de jaren '50 werden zijn verhalen, gedichten en essays in verschillende literaire tijdschriften in Iran gepubliceerd. In 1986 vluchtte hij naar Nederland waar hij zijn werk voortzette als stedenbouwkundig ontwerper en gastdocent aan de TU Delft. Hij heeft zes dichtbundels in het Perzisch op zijn naam staan. In 2003 werd zijn werk voor het eerst na zijn vlucht ook in Iran gepubliceerd. In november 2005 debuteerde hij in Nederland zijn dichtbundel Ballingschaap.
Amir Afrassiabi wil de Iraanse poëzie een plekje geven binnen de Nederlandse literaire cultuur en geeft Iraanse ballingen de sleutel voor het openen van de Nederlandse cultuur. Amir is de bruggenbouwer tussen culturen voor een kleurpalet aan mensen, al lang voor de tijd dat termen als "intercultureel programmeren", "multiculturele diversiteit", "culturele integratie" en zodanig woordgebruik gemeengoed zijn geworden."

Mehdi Hooshyar is intussen vijftig dagen aan het hongerstaken. Maandag 16 januari wordt hij op Schiphol door de IND gehoord bij het starten van een nieuwe procedure. Hij heeft een nieuwe advocaat die hem zal bijstaan.
Red Mehdi.

Een christen-democraat aan het woord

"Dus eerst een schoonveeg-operatie, uitgevoerd door de Amerikanen (of Britten) en daarna, als er geen terrorist meer over is, een hearts-and-minds-operatie van Nederland (of Belgi�)." Misverstand. "Elimineren van de terroristen en het winnen van de bevolking gaan namelijk hand in hand."
Een Amerikaanse officier aan het woord na het intrappen van een deur waarna men in een vertrek bleek te zijn beland waar een vrouw net lag te baren: "These Arabs shit children like turds." Het verhaal vertelt niet of de vrouw of haar man of een van haar eerder gebaarde kinderen de te verdelgen of te elimineren terrorist was, ter wille van wie de deur werd ingebeukt. Hoe haar heart-and-mind gewonnen is (zijn?) door deze operatie laat zich raden.
Het eerste citaat is van de bijzonder hoogleraar "Human security in war situations" aan de Vrije Universiteit. Ja, de taal van het Vierde Rijk lekt overal door. De naam van deze professor: Mient Jan Faber. In de dagen van de grote demonstraties tegen de kruisraketten (ja, toen wel) noemde de maker van de Red Rat-strips hem Fielt-Jan Faber. Ik vond dit sectarisch. Ik beken mijn ongelijk met terugwerkende kracht. Voor wie het over het verdelgen of elimineren van mensen op wie een etiket is geplakt heeft, zijn bepaalde politieke classificaties. Maar christen-democraat lijkt mij goed genoeg.

Tolstoi ontdekt in De Vrije, 1962

Terwille van een artikel over "anarchisten en Nieuw-Guinea, destijds" enkele jaargangen De Vrije doorgenomen - de voortzetting van De Vrije Socialist in de vroege jaren zestig. Het was in die dagen nog een weekblad. Toen ik er zelf kennis mee maakte, omstreeks 1964, was het nog op A4-formaat, ik weet niet of het nog een weekblad was. Het werd een maandblad - ik ben zelf nog even redacteur geweest - het wist de kille wind van de marktideologie van de jaren tachtig/negentig niet te overleven. De man die aan de touwtjes trok bij het blad in zijn laatste fase wilde er graag een baan mee hebben, laat mij alsjeblieft loonslaafje zijn van... tja van wie? De Perscombinatie? Iets anarchistisch was er in ieder geval niet meer aan te bespeuren. Reanimatiepogingen later leidden tot niets. Nu is er - eender en anders - de internetversie. Die kun je een dagblad noemen zelfs, dus vooruitgang ten opzichte zelfs van de tijd van Domela. Tegelijkertijd staan er geen uitgebreide beschouwingen over de verdiensten van het materialisme en dergelijke op. Het is ook de vraag of daar veel mensen op zitten te wachten. Een site als deze is daar geschikter voor.
De Vrije van zo'n veertig, vijfenveertig jaar geleden vertelde het verhaal van een levende (sub-)cultuur, speciaal in het noorden des lands. Toneelverenigingen en mandolineclubs, zonnewendefeesten. Ook (de lofzangen op het materialisme!) vertogen over de onmogelijkheid geloof en anarchisme te combineren. Er moet op dit punt steeds van alles uitgelegd worden, maar dat ga ik niet nu doen.
Want het is tegelijkertijd grappig dat zekere JDS (ik heb geen vermoeden wie dit kan zijn) tussen al deze gestencilde pagina's het christen-anarchisme van Tolstoi ontdekt aan de hand van een boekje van Stefan Zweig. Felix Ortt was net drie jaar dood, maar hij hield zich al lang niet meer op in anarchistische kringen in zijn laatste jaren - bestonden die ook nog wel, christen-anarchstische kringen? Anderzijds: Kees Boeke, A.R. de Jong... Onbekenden blijkbaar voor de Vrije van die tijd.
Ik kom er op terug, hier en elders.

Buitengewone politiestaatactiviteit

Een ANP-bericht van deze ochtend:

AMSTERDAM - De politie heeft donderdag in het centrum van Amsterdam tachtig aanhoudingen verricht tijdens een grootscheepse controle. De actie, getiteld Twenty-four, richtte zich op de aanpak van criminaliteit en overlast. In totaal controleerden agenten achthonderd mensen in de binnenstad en controleerden ze voertuigen en fietsers. Dat maakte de politie vrijdag bekend.
Bij een aantal aangehouden personen verrichtte de politie op dezelfde dag nog huiszoekingen. Daarbij nam ze diverse goederen in beslag. In een woning troffen agenten een hennepplantage aan. De politie vermoedt naar aanleiding van de actie nog meer mensen aan te kunnen houden.


De controle volgt na de vergelijkbare actie Stadspoort vorig jaar. Toen hadden de controles rondom de toegangspoorten van de stad plaats. Behalve 250 opsporingsambtenaren van de politie werkten ook justitie, gemeente, Koninklijke Marechaussee, Belastingdienst, douane, sociale dienst en de Arbeidsinspectie mee.

Ook de zorginstellingen waren nauw bij de actie betrokken. Met de controles wil de politie de criminaliteit en overlast terugdringen en de normen en waarden handhaven. - Einde bericht.

Vroeger had je razzia's. Dat klinkt naar een Italiaans woord, en het hoort dan ook bij de As-mogendheden. SInds 1945 maakt Nederland deel uit van een andere As, en vandaar een bezetting van de binnenstad van de hoofdstad des lands, met tachtig aanhoudingen en huiszoekingen. Twenty-four - want als goed lid van de As neem je een naam in de taal van de ware Leidersnatie voor zo'n overval op de stad.
Wonderlijk genoeg heb ik als binnenstadsbewoner eigenlijk niets gemerkt - behalve dan dat er geen helicopter boven de stad hing op koopavond - en dat lijkt juist deze actie tegen te spreken. De dagelijkse politiestaat had even vakantie voor buitengewone politiestaatactiviteiten. "Ook de zorginstellingen waren ... bij de actie betrokken." Een bericht om licht misselijk en uiteraard ernstig verontrust te worden. Hoe heet de burgemeester van Amsterdam ook alweer?

Slechts vier - naast deze dan

De weblogzoekmachine die je in beeld krijgt als je aan blogspot wilt sleutelen leverde slechts vier Nederlandstalige logs op die eventueel in de verte naar anarchisme rieken. Ik meen vrij zeker te weten dat er meer zijn - maar goed: ik verwachtte al niet dat het een lang overzicht zou worden. Wie zich tekortgedaan voelt moet dit vooral melden.
Artistiek
Studentikoos
Iemand die zich H.D. Thoreau noemt
Geen goden geen meesters, bekende leuze nietwaar

Ik weet niet of ik er een van kan aanbevelen. U weet het zelf wel uit te zoeken.

Liberals

Een aardige van Kevin Carson, die het citaat aan Noam Chomsky toeschrijft:
There was probably a "liberal" wing of the Nazi Party that only wanted to kill half the Jews.
En het VS-adjectief liberal kun je ook in dit citaat best vertalen met: sociaal-democratisch.

Het grote paddensterven in tropisch Amerika

Voor onderzoekers is er geen twijfel meer: Batrachochytrium dendrobatidis, de schimmel die padden plaagt tot de dood er op volgt, wordt bevorderd door de wereldwijde klimaatverandering. In Centraal- en Zuid-Amerika zijn de laatste jaren zeventig paddensoorten simpelweg verdwenen.
De schimmel krijgt zijn kans door de toenemende bewolking - nachten zijn te warm, dagen zijn naar verhouding te koel in de leefgebieden van de betrokken paddensoorten (genus Atelopus). Dit is een verkorte weergave van wat onderzoekers aan verklaring bieden voor het verband tussen klimaatverandering en schimmelinfectie. Meer bijvoorbeeld hier.

Een bedreigde soort van genus Bufo: de gouden pad.

Burke over de Burkeanen

Een citaat dat Burke gericht lijkt te hebben tegen de potentiepillenideologen in Nederland:
All that we need for evil to prevail is for good men to remain silent.

Voor de zekerheid: men betekent hier naar het gangbare achttiende-eeuwse spraakgebruik: mensen.

Jaarlijkse invasie van de pestvogel?

Naar verluidt ligt het aan een tekort aan bessen in het hoge Noorden, waar zij normaal gesproken verblijven: het is bijna iedere winter pestvogelwinter. Nog niet lang geleden gold het diertje als een onregelmatige invasievogel - alleen volop aanwezig als er iets mis was in het hoge Noorden dus. Toen ik in de winter van 2004-2005 op een kleine afstand oog in oog stond met een van hen vroeg ik mij af hoe het kwam dat het diertje geen enkele schuwheid vertoont. Blijkbaar ligt het aan de schaarste zoniet afwezigheid van Homo sapiens in de streken waar zij meestal verblijven.
Als het een vaste verschijning wordt zouden we eens moeten nadenken over een aardiger naam voor dit mooie vogeltje. De naam verwijst naar het verband dat gelegd werd tussen hun verschijning af en toe en een uitbraak van de pest. Onnodig te zeggen dat er geen verband is.

Tien jaar Vaudou

10 januari is in Benin (Dahomey) de dag van de Vaudou, de gangbare godsdienst in deze streken voordat islam en christendom en de bijbehorende zegening van slaventransporten het land het ware licht lieten zien. Sinds tien jaar is het de (een?) staatsgodsdienst van het land. In kort bestek iets over Vaudou in het Frans. Als een dergelijke verkorte weergave iets verheldert lijkt mij de kwalificatie orakelgodsdienst, ook wel sjamanisme, wel van toepassing.

De enige scheppende kracht van het universum uit zich in de eenheden Mawu en Lissa, het mannelijk en het vrouwelijk principe. Volgens de mythologie hebben zij veertien kinderen die bovennatuurlijke krachten hebben. Dezen hebben als nakomelingen: Chango, de god van de donder, Nana Bouloukou, de Godin van de aarde, de nacht en de daarbij behorende geheimen, verder Sakpata, God van de gerechtigheid en van de pokken (de ziekte, ja). Er zijn hiernaast zeker 260 mindere goden.
Aan de eredienst komen offers te pas en door de priester te bepalen fetisjen die de aardse aanwezigheid van de goden symboliseren. De trance die bij de eredienst hoort is een middel om in contact te komen met de voorouders, een centraal punt in Vaudou.

De slechte naam van de godsdienst bij "de concurrentie" is ongetwijfeld een koloniaal vooroordeel. Dit vooroordeel geldt zeker voor de syncretistische vormen die de godsdienst in de Nieuwe Wereld heeft aangenomen, als de Ha�tiaanse Vaudou, de Braziliaanse Candombl� of Cubaans-Mexicaanse Santer�a. De naam Vaudou is afgeleid van een woord in het Fon dat "blik in het oneindige" betekent.

"Ik ben vegetarier, doe mij maar een kroket"

Een oude grap - maar een bericht van niks brengt ons even in herinnering wat de inhoud van kroket en frikandel is. In zeventig procent van de gevallen is dit paardenvlees. Een vleessoort waarop een groter taboe rust dan op de andere hoefdieren die op menigeens bord belanden. En dat hoeft niet eens uit moderne sentimentaliteit te zijn.
Het is nog niet zo lang geleden dat je speciale paardenslagers had in Amsterdam, en ik neem aan ook elders. Je ziet ze niet meer. Dit is niet speciaal winst voor het anti-vleeseetfront, want de consumptie is latent geworden. De inhoud van 's lands toch al zo zondig en raadselachtig gevonden maar evengoed zo gewaardeerde vleesmaaksels is even in de aandacht. Alles weten maakt niet gelukkig, om de Prediker te populariseren.

Wie een mens redt...

Wie een [1] mens redt redt de hele mensheid; wie een [1] mens doodt doodt de hele mensheid.

Het staat in de koran, zoals de bergrede de kern van het evangelie zou moeten zijn zou dit de goede kern van de islam zijn. En de idee is universeel.
Het Nederlandse regime heeft niets met islam of christendom, niets met universalisme, en dus al helemaal niets met het redden van mensen.
Mehdi Hooshyar stond er op gisteren - op zijn 45ste hongerstakingsdag - naar het ministerie van justitie in Den Haag te gaan. Een ambtenaar van het ministerie nam een verzoekschrift in ontvangst, er zou "vandaag nog" naar gekeken worden.
Vervolgens kwam politie Mehdi inrekenen ter afvoer naar een psychiatrische inrichting, de begeleidende mensen van zijn steungroep in verbijstering achterlatend...

De motivatie is dat hij als uitgeprocedeerde inmiddels illegaal in Nederland verblijft. In de psychiatrische afdeling van het Scheveningse gevangenisziekenhuis gaat men proberen hem zo ver tekrijgen weer te eten en te drinken. "Misschien kan zijn zaak nog eens bekeken worden." Ach ja - als je te royaal bent worden ze plotseling allemaal christen. Zal het CDA ook niet blij mee zijn.

Ik neem aan dat Mehdi wil blijven in het land van degenen die hem steunen. Wie terwille van de Balkenbende in dit land wil blijven is inderdaad geschikt voor een inrichting. Een misverstand van de politicus van het jaar 2005 dat vluchtelingen het zo zouden zien (o ja, die vrije pers en zijn verkiezingen, nog zoiets prachtigs aan Nederland).

Marktanarchisme

Ik sluit niet a priori uit dat anarchie (staatloos socialisme) en markteconomie niet te verenigen zijn. Het is nog nooit geprobeerd - en als het geprobeerd zou worden zou het de harde hand van het huidige staatskapitalisme voelen.
Een interessante VS- site die zich hiermee bezighoudt, en waarop bijvoorbeeld een thans bepaald niet meer gangbare of geaccepteerde analyse van de klassebasis van het fascisme.
Aanbevolen dus.

Bericht uit de isoleercelhel

Op 22 december gaf voorlichter John Dipko van de superbeveiligde isoleercellengevangenis Boscobel, Wisconsin VS, een verklaring af over de dood van de gevangene Steven Rundel. Deze had zich opgehangen aan aan elkaar geknoopte lakens. Dit was aan de aandacht van de bewakers ontsnapt. In de verklaring wordt volstrekt nodeloos uitgeweid over de reden waarom Rundel in de gevangenis zat voor dertig jaar. Dit lijkt nogal op een rookgordijn om de aandacht van een verdachte "zelfmoord" af te leiden. Rundel had aan zijn familie geschreven dat de bewakers hem hadden toegebeten dat hij de Kerst niet zou halen. Dit kwam uit.
Hij was voor 240 dagen in deze gevangenis geplaatst vanuit de gevangenis van New Lisbon. Dat hij in 1999, dus toen hij 35 was, iets met een dertienjarig jongetje heeft gedaan dat hij zijn beste vriend noemde bij de rechtszitting, zou aanleiding hebben moeten zijn naar zijn psychische of intellectuele gesteldheid te kijken. Of dit "iets' een opsluiting van dertig jaar wettigt - een straf die in Nederland nog niet voor moord wordt gegeven - is een retorische vraag.

Een brief hierover vanuit de hel van de isoleercel, van een medegevangene die weet waarover het gaat, en die ook weet van Lornell Evans, die twee maanden eerder dood bleef in dit complex. Over beiden berichtte ik eerder.

"We are wondering how many people must die here in the Supermax before they find the source of this problem, these so-called 'invesigations' the department claims to have launched is like a dud firecracker. There will never be a 'bang' to solve this problem, not when you are investigating yourself. We are wondering what happened with no investigation when the brother Lornell Evans died up here Oct. 2, 2005? We don't even remember seeing an initial report in the newspaper from State Corrections Department John Dipko - is it because Mr. Evans is black and mr. Rundel is white? No, we are not playing the race card here, just laying out the evidence. We are all prisoners in my book, and every prisoner is my fellow brother of this ongoing struggle for peace & justice at the hand of the opprerssors. It could be because of liability, the way Mr. Lornell Evans died, and the way mr. Steven T. Rundel died. After a major operation Mr. Evans was brought back here to the Supermax, when he should have stayed at the hospital where he could be watched by trained doctors & nurses, but here they just left him in a cell and after he (Mr. Evans) informed them that his stomach hurts and he could not eat, they never sent him back out to the hospital or no institution nurse at this facility came down to check him - the next day he was dead (R.I.P. Soljah). Now since Mr. Steven T. Rundel died at his own hands, and was a convicted child molester, it is easier for the oppressors to drag his name through the mud, knowing the public will turn a blind eye to a child molester's death.

We can't play into the oppressors' hands, I'm on the inside and know better, we asked why have two people died here this year? Why wasn't Mr. Evans sent back to the hospital? Why happened with the Jones-El and Johnson- v. Berge, et al. Class Action Agreement that all prisoners must be screened by a psychologist for any kind of mental illness before they are sent here to the Supermax - someone failed in this screening process. Mr. Steven T. Rundel clearly had some kind of mental illness to take his life, he was not there a good month-and-a-half. John Dipko the Department spokesman said "the Department has launched an invetigation into how Rundel was able to construct a noose from his bedsheets and hanging himself without attracting notice of prison personnel." Even a monkey will figure this out. Prison personnel don't give a damn about prisoners' well-being, and I'm in a room constructed the same way as Mr.Rundel's and there's no place in this room to hang yourself but on the bars on the door, and the crazy thing about it is that the bars play no purpose in supporting the door, they can cut the two bars off the door. This was an incident just waiting to happen - the doors on Alpha unit don't have these bars on it, so why do these doors need them? This is monkey science. Take the bars off the doors, they don't need them - their investigation will go nowhere. We on the inside are callling for help. How many more must die, hear our voices, hear our cry comrades.

The bars on the door are about five feet off the floor so Mr. Rundel had to kneel down with his feet still on the floor.

Rounds: all staff are supposed to make their rounds on the range: white shirts, unit manager, nurses, social workers, and crisis workers. The white shirts, unit manager, nurses, social workers, and crisis workers might come on the unit and sign in at the sergeant cage, but no rounds on the ranges where the prisoners are at, unless it's some kind of emergencyor a prisoner is getting suited up on. This will be the time you can catch them on the range - 'some' sergeants make rounds - not all - all frontlline officer will make rounds - and one psychologist, Dr. Hughes has for the last 30 days been making rounds once a week cell to cell asking prisoners if they are okay. No-one else is concerned. So this is how Mr. Rundel hung himself without attracting notice of prison personnel."
[January 1st, 2006)