Voor de Vlaamse televisie was Kerst een gelegenheid de crooner Louis Neefs te herdenken, die vijfentwintig jaar geleden om het leven was gekomen. Met lichte schaamte moest ik soms bekennen Margrietje wel mooi te vinden, maar dit is inmiddels gelegitimeerd nu het oorspronkelijk van de Comedian Harmonists blijkt. Vast wel gehoord in zijn tijd, maar treffend om terug te horen na tientallen jaren - en van toepassing, en hoe, Neefs':
Laat ons een bloem
Dit is een lied voor de mensen die zorgen,
Dat morgen de mensen al dood zullen zijn.
Dit is een lied voor de doden van morgen,
Begraven, gekist in een stenen woestijn.
Refrein:
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is,
Laat ons een boom en het zicht op de zee.
Vergeet voor een keer hoeveel geld een miljoen is.
De wereld die moet nog een eeuwigheid mee.
Je breekt en je hakt en je boort door de bergen,
Je maakt elke heuvel gelijk met de grond.
De reuzen van nu lijken morgen maar dwergen.
Vooruitgang vernielt wat er gisteren nog stond.
De vis in de zee�n vergiftigd, gestorven.
Het zand op de stranden vervuild door mazout.
En jij door je kankers en chequeboek bedorven,
Je weet zelfs niet meer waar de meeuw heeft gebroed.
En zo zal dan morgen het leven verdwijnen,
Verslagen door staal en gewapend beton.
De maan zal dan koud op je nachtmerrie schijnen.
Geen mens die weet hoe het einde begon.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten