26 december, 2005

Droom zacht


Thank you Lord, saw your sunshine today,
Bless you Lord, got to see my children play,
May not be the right way to pray,
But I want to thank you anyway

Een tekst van Roy Buchanan.
John Peel stelde dat er techno was die met de ziel (with soul) gespeeld werd, en dus geen 'technische' techno was. Ik was nog steeds van plan hem eens te vragen wat hij bedoelde toen het plotseling niet meer kon. Kan instrumentale muziek de ziel raken (soulful zijn, met een verwijzing naar de zang)? Een overbodige vraag als het over klassieke muziek gaat - niemand stelt de vraag naar aanleiding van Johann Sebastian Bach. Het zou ook over populaire muziek of popmuziek geen vraag moeten zijn. Er zijn vooral gradaties.

Zeer veel ziel zit er in Sweet dreams van Roy Buchanan. Het lied van onvervuld en onvervulbaar verlangen wordt door de schrijver, Don Gibson, nogal routineus uitgevoerd. Patsy Cline respectievelijk The Everly Brothers maken er al meer een een uiting van hopeloosheid van. Maar de enkele gitaar van Roy Buchanan maakt het tot een wanhoopskreet - geen katharsis mogelijk, de rest van mijn leven zal ik dromen van het onvervulbare.
Als je dit met een gitaar kunt overbrengen heeft het gitaarspel ziel - spreekt van ziel tot ziel, zoals Dave Godin het omschrijft. De gitaar van Roy Buchanan in Sweet dreams giert door de ziel.

In de zomer van 1975 ging ik zelf door de "donkere nacht van de ziel." Op Caroline zat 's avonds een deejay die zijn eigen naam nog wel eens verhaspelde, maar die zich Phil Mitchell noemde. Om middernacht ging het station in die dagen de lucht uit. Phil Mitchell kondigde het einde van zijn programma en de uitzendingen steeds aan met Sweet dreams van Roy Buchanan. Alleen al de eerste tonen getuigen van een onvoorstelbare hopeloosheid.
Een jaar of tien later sloot ik zelf mijn vrijdagavondprogramma steeds af met dit nummer. Het station, RVZ 95,5, was uit de lucht gehaald in 1987. In die dagen was Roy Buchanan een soort comeback aan het maken. Voorzover je dit kunt zeggen van iemand die nooit de doorbraak naar het grote sukses heeft gemaakt.
14 augustus 1988. Roy heeft ruzie met zijn vrouw, en hij heeft gedronken. Zijn vrouw belt de politie omdat zij zich door hem bedreigd voelt. Smerissen komen naar het huis en nemen Roy Buchanan mee naar de cel wegens "openbare dronkenschap". Vrijwel meteen hangt hij zich op aan zijn t-shirt. Onbegrijpelijk einde van een begenadigd artiest. Tenzij een smeris van Fairfax, Virginia, ooit nog eens iets vertelt moeten we het met dit verhaal doen. De eerste confrontatie met de cel die tot onmiddellijke zelfmoord leidt.

Sample en eventueel laadbare mp3 van Sweet dreams.

Geen opmerkingen: