Uit toon en inhoud van enkele stukjes hieronder zou men misschien kunnen opmaken dat ik iets tegen parlementaire vertegenwoordiging heb. Het is allesbehalve ideaal, maar het zou al heel wat zijn als het naar behoren en op democratische wijze functioneerde. Dat doet de zogeheten volksvertegenwoordiging natuurlijk niet. Heeft zij het ooit gedaan?
Heeft u een partij waargenomen die bij voorbaat beloofde uit gemeenschappelijke midelen opgebouwde voorzieningen te verkwanselen voor een appel en een ei en deze vervolgens buiten iedere verantwoordelijkheid van het algemeen te verklaren, zodat ze de tucht van de markt kunnen voelen? Meestal met de onkreukbare vader van alle Nederlanders drs. W. Kok als commissaris. Hij heeft zelf voor die verkwanseling gezorgd, en hij moet ook eten, nietwaar?
"De zorg" is het nieuwste, onder de valse vlag van een zogenaamde algemene volksverzekering. Niet algemeen, niet voor "het volk", en geen verzekering. Verder klopt het. Het onderwijs zal het laatste bolwerk zijn. Na zoveel jaren gezucht te hebben onder de vernieuwingsdecreten kan het overlaten aan de markt niet ver weg meer zijn. De stemmingmakerij over artikel 23 van de Grondwet zal als rookgordijn dienen.
Lallende borreltafel - Hirsi Ali, Wilders, de centrumdemocraat Van Baalen - het gespuis zit vooral bij de VVD. Maar de nationale Hekking, Verhagen, mag er ook wezen. Halsema, die - typerend voor die partij - na zoveel jaar ook nog eens de zegeningen van de marktwerking ontdekt.
Het kabaal over iemand die niets gedaan heeft en derhalve wordt vrijgesproken door de rechter dat allerlei types produceren is vooral een belediging van een functie en positie die ook ik als anarchist enige waardigheid toedicht. Angstwekkend, er is een parallel met Weimar - al zal het niet zo aflopen.
Parlementaire democratie, het zou geen gek idee zijn. Om te beginnen - met democratie, bedoel ik.
[Op de foto: Johannes Agnoli, anarcho-socialistisch denker over het verval van de parlementaire democratie.]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten