Ik maak een wandeling door het open duin. De "diskjockey in mijn hoofd" zoals ik ..eh.. hem noem heeft Unsquare dance van Dave Brubeck opgezet. Dat kan, geen slecht nummer om in je hoofd op te zetten.
Aan het strand waar ik tenslotte aankom is het stil en een sterke zuidenwind beneemt mij bijna de adem en het zicht, door het stuivende zand. Vechten met de elementen - en in mijn hoofd is de drumsolo uit Unsquare dance luid aan het spelen. Heeft het nummer al die tijd doorgespeeld? bedenk ik met enige verbazing.
Tijdens de wandeling moet ik ook naar planten of vogels gekeken hebben en allerlei gedachten gehad hebben. Intussen is als een autonome hersenfunctie het Dave Brubeck Quartet blijven doorspelen.
Het fenomeen heeft blijkbaar een naam: oorwurm. Het wordt meestal toegekend aan deuntjes die zich ongevraagd of ongewild in je hoofd nestelen. Ik heb niets tegen Unsquare dance, ik wist alleen niet dat het autonoom kon doorgaan. Als onderlaag bij allerlei andere hersenactiviteiten.
Men vermoedt dat het autonoom horen van muziek die "er niet is" zich afspeelt in dezelfde hersenen als het componeren.
Dat zoekt men uit. Hoe, dat wil ik eigenlijk ook niet eens weten. Ik zou gokken op de evolutionair oudste hersenen, de hersenstam, zoals filosofisch-theologisch beschreven door Tjeu van den Berk, de reptielenhersenen worden ze ook wel genoemd.
Zouden reptielen ook allerlei muziek in hun brein laten spelen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten