De Plaag voor het Gezin jubelt op de voorpagina over de comeback van Bettye LaVette. Een zeker "3 voor 12" heeft het over "fenomeen uit de jaren '60". Mainstream media hoeven nooit gehinderd te worden door kennis van zaken. Betty Lavette (ik houd toch liever de spelling aan die ik het eerst kende) komt niet terug, want ze is nooit weggeweest - en groot succes heeft ze (nog) niet gekend. En ze stamt niet uit de jaren zestig, ze is echt ouder.
"Je moet wel naar haar concert hoor" wordt mij door mede-soulambassadeurs verteld. Een van hen weigert overigens haar nieuwe album te laten horen, want dat vindt hij rotzooi. Ik vind het nogal meevallen. Laat ik even uitleggen waarom ik niet bij een grote groep wannabees in Paradiso bij een optreden van Betty L. wil zijn.
Zij zou intussen bekend kunnen zijn dankzij 0605 van Theo van Gogh - o ja, vandaag een jaar geleden -, maar daar zijn niet veel mensen naar toegegaan. Op de tonen van Let me down easy wordt Pim Fortuijn symbolisch begraven in de film (die opnamen zijn echt, maar de begrafenis was het niet, en Betty L. werd er niet gespeeld). Een getuigenis van de goede muzieksmaak van Theo van Gogh.
Ook twintig jaar geleden mocht ik zelf uitzoeken wat ik draaide [op de radio] en er zelf voor betalen. Een van de vondsten van die dag zelf was de LP Southern soul belles, waarop zangeressen deep soul zongen. Ik had het album nog niet in zijn geheel beluisterd.
In de intimiteit van de studio van RVZ, een ter beschikking gestelde studentenkamer, op vrijdagavond, koos ik als eerste van deze LP het nummer van die zangeres in het superkorte jurkje - best een goed selectiecriterium. Het was Let me down easy. Ik laat het nu maar even weten dat ik in de loop van het nummer in snikken uitbarstte - niemand zag het, niemand heeft dit gehoord.
Waarschijnlijk was ik een van eersten in Nederland die iets van haar draaide. Voor Amsterdam weet ik zeker dat ik de eerste was. Hoeveel mensen die het toen gehoord hebben zullen tussen de opzichtige consumenten in Paradiso staan op 3 november? Maar afgezien daarvan - het is geen donkere bioscoopzaal, het is geen stille radiostudio op vrijdagavond...
Ik koop de cd wel (liefst de lp). Denk ik.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten