01 oktober, 2005

Woorden van de week 2003-1

1. GEEN NIEUWS:


Elke vijf uur vindt er een geslaagde zelmoordpoging plaats in Nederland


2. Oud-linkse conferenciers die niets nieuws te melden hebben - de teneur van het commentaar op Lebbis & Jansen, Spijkerman en Van 't Hek bij de jaarwisseling. Beseffen dergelijke criticasters dat de piassen van rechts in Nederland aan de macht zijn: Nawijn, Zalm, Balkenende? Er is reden de verkiezingen die indirect het gevolg zijn van een politieke moord (opnieuw) met vrees en beven te bezien. [Waarbij ik mijn spijt uitspreek dat ik het voor Van 't Hek lijk te moeten opnemen.]


3. Dat machten van buiten de geschiedenis van een land bepalen, daar is een woord voor: imperialisme. - David Rieff.


Hierbij aangetekend: de IKON vertoonde op 12 januari 2003 een biddende vrouw in het Grenshospitium Amsterdam. Er werd niet erg duidelijk gemaakt dat deze vrouw hier vastzat omdat zij het NAVO-protectoraat Kosova niet meer inkan, als zigeunerin. Etnisch gezuiverd van Joden, Roma, Turken en Slavischtaligen, dankzij de humanitaire interventie van 1999. En natuurlijk al evenmin welkom in NAVO-lid en medeverantwoordelijke voor het protectoraat, Nederland. Ruim een week na de televisieuitzending is mw. Hasani op straat gezet, de illegaliteit in, met haar dochters van 10 en 2.


Overweging bij het grenshospitium, 12 januari 2003


4. 22 januari 2003. F. Baraya (1972-14 januari 2003) wordt in naamloos graf nr. 615 bijgezet op Westgaarde. De bekenden waren zijn bewakers. Degenen die zich zijn vrienden zouden noemen mochten er niet bij zijn. Van zijn familie in Burkina Faso is niets bekend, dus eventuele nabestaanden weten van niets. Hij kwam naar Nederland als vluchteling en mocht blijven - in de grond. Het regent gestaag en ik praat mijn mond voorbij tegen VARA-verslaggeefsters. Ondanks de regen wint de PvdA de verkiezingen - maar net niet genoeg. De man van de strenge Vreemdelingenwet mag burgemeester van de multiculturele hoofdstad blijven.


In de naam van God, de barmhartige, de genadige.


Crisis en kans in Nederland


5. Bush has said he will use nuclear weapons "if necessary". On March 26 last Geoffrey Hoon said that other countries "can be absolutely confident that in the right conditions we would be willing to use our nuclear weapons". - John Pilger, Daily Mirror 29-1-2003


Hoe kan iemand het met zijn geweten overeen brengen om nu nog zelfs de mogelijkheid te overwegen van het gebruik van atoomwapens, te rekenen met mogelijke kansen van een atoomoorlog? - Nico van der Veen, eerste Tweede-Kamerlid PSP, 1959


6. EEN KOMEN EN GAAN VAN MANNETJES VAN DE SHELL BIJ DE PvdA


Oud-premier Wim Kok treedt binnenkort toe tot de raad van commissarissen van twee grote Nederlandse concerns.


Bankverzekeraar ING wil Kok tijdens de aandeelhoudersvergadering op 15 april benoemen tot toezichthouder. Op 1 juli treedt hij toe tot de raad van commissarissen van Koninklijke/Shell Groep. - Nederlands Dagblad (dat moet wel betrouwbaar wezen!), 6 februari 2003.


7. According to the group Genocide Watch ethnic conflict develops in
eight predictable stages: Classification of groups into "us versus
them"; Symbolization of group identity, as with national ID cards;
Dehumanization of one group, by equating them with alien or enemy
forces; Organization of hate groups and militias; Polarization of the
country; Preparation for mass killing through trial massacres,
activation of militias and death squads with impunity; Genocide or
widespread genocidal massacres; and Denial of responsibility.


The situation in C�te d'Ivoire has reached stage six, Preparation for
mass killing through trial massacres, activation of militias and
death squads with impunity. The situation is worsening and becoming
more complex each day. Some observers are warning of another Rwanda.


Bericht 28-1-2003


8. Een verhaal van de werkvloer:


Hoe verkoop je Bakoenin?


9. Oorlog is terrorisme met een groter budget - Loesje, gezien in Utrecht


10.

Een klassieker anders


"Irak is ons ongeluk"


"Helemaal mee eens. Irak en de wafelbakkers."


"Waarom de wafelbakkers?"


"Waarom Irak?"


11. Het dagblad Trouw besteedt aanzienlijk meer aandacht aan tegenstanders van de anti-oorlogsdemonstratie van 15 februari 2003 dan aan de demonstratie zelf. Nu moet zielepotigheid van de voorstanders van oorlog tegen Irak een argument zijn - superdemocraat Leon de Winter is nog niet eens in de erelijst opgenomen hier. Nagekomen: het voormalig verzetsblad deinst er niet voor terug regelrechte nazipropaganda te plaatsen van de hand van ene Lee Harris, ontleend aan een Amerikaanse oorlogssite (zaterdag 29 maart 2003). Het zal het blad niet van de ondergang redden.


12. Het volgende citaat is van de website van George Monbiot. Omdat het artikel geen onderscheidbare url heeft, neem ik de passage integraal over:


In a series of packed lectures in Oxford, Professor David Harvey, one of the world's most distinguished geographers, has provided what may be the first comprehensive explanation of the US government's determination to go to war. His analysis suggests that it has little to do Iraq, less to do with weapons of mass destruction and nothing to do with helping the oppressed.




The underlying problem the United States confronts is the one which periodically afflicts all successful economies: the over-accumulation of capital. Excessive production of any good -- be it cars or shoes or bananas -- means that, unless new markets can be found, the price of that product falls and profits collapse. Just as it was in the early 1930s, the US is suffering from surpluses of commodities, manufactured products, manufacturing capacity and money. Just as it was then, it is also faced with a surplus of labour, yet the two surpluses, as before, cannot be profitably matched. This problem has been developing in the US since 1973. It has now tried every available means of solving it and, by doing so, maintaining its global dominance. The only remaining, politically viable option is war.




In the 1930s, the US government addressed the problems of excess capital and excess labour through the New Deal. Its vast investments in infrastructure, education and social spending mopped up surplus money, created new markets for manufacturing and brought hundreds of thousands back into work. In 1941, it used military spending to the same effect.




After the war, its massive spending in Europe and Japan permitted America to offload surplus money, while building new markets. During the same period, it spent lavishly on infrastructure at home and on the development of the economies of the southern and south-eastern states. This strategy worked well until the early 1970s. Then three inexorable processes began to mature. As the German and Japanese economies developed, the US was no longer able to dominate production. As they grew, these new economies also stopped absorbing surplus capital and started to export it. At the same time, the investments of previous decades began to pay off, producing new surpluses. The crisis of 1973 began with a worldwide collapse of property markets, which were, in effect, regurgitating the excess money they could no longer digest.




The US urgently required a new approach, and it deployed two blunt solutions. The first was to switch from the domination of global production to the domination of global finance. The US Treasury, working closely with the IMF, began to engineer new opportunities in developing countries for America's commercial banks.




The IMF started to insist that countries receiving its help should liberalise their capital markets. This permitted the speculators on Wall Street to enter and, in many cases, raid their economies. The financial crises the speculators caused forced the devaluation of those countries' assets. This had two beneficial impacts for the US economy. Through the collapse of banks and manufacturers in Latin America and East Asia, surplus capital was destroyed. The bankrupted companies in those countries could then be bought by US corporations at rock-bottom prices, creating new space into which American capital could expand.




The second solution was what Harvey calls "accumulation through dispossession", which is really a polite term for daylight robbery. Land was snatched from peasant farmers, public assets were taken from citizens through privatisation, intellectual property was seized from everyone through the patenting of information, human genes and animal and plant varieties. These are the processes which, alongside the depredations of the IMF and the commercial banks, brought the global justice movement into being. In all cases, new territories were created into which capital could expand and in which its surpluses could be absorbed.




Both these solutions are now failing. As the East Asian countries whose economies were destroyed by the IMF five years ago have recovered, they have begun, once more, to generate vast capital surpluses of their own. America's switch from production to finance as a means of global domination, and the government's resulting economic mismanagement, has made it more susceptible to disruption and economic collapse. Corporations are now encountering massive public resistance as they seek to expand their opportunities through dispossession. The only peaceful solution is a new New Deal, but that option is blocked by the political class in the US: the only new spending it will permit is military spending. So all that remains is war and imperial control.




Attacking Iraq offers the US three additional means of offloading capital while maintaining its global dominance. The first is the creation of new geographical space for economic expansion. The second (though this is not a point Harvey makes) is military spending (a process some people call "military Keynesianism"). The third is the ability to control the economies of other nations by controlling the supply of oil. This, as global oil reserves diminish, will become an ever more powerful lever. Happily, just as legitimation is required, scores of former democrats in both the US and Britain have suddenly decided that empire isn't such a dirty word after all, and that the barbarian hordes of other nations really could do with some civilisation at the hands of a benign and selfless superpower.


13. Irak kreeg een speciaal nieuwjaarsgeschenk voor 1382. De kraaltjes en spiegeltjes voor de wilden werden niet zo gewaardeerd als de ideologen achter de bombardementen zelf geloofden. Op een bepaald niveau geloven ideologen in hun eigen praatjes, blijkbaar - Freiheit und Democracy, piepsen sie.


De BBC is nog niet geheel gelijkgeschakeld en bood een kijkje op de wending naar het fascisme in de Verenigde Staten:


De tekst ontbreekt helaas deze keer


14.

De geestelijke duisternis in DE supermacht


Just a couple of years ago, there was a study of what people in the USA thought of evolution. The percentage of the population that believed in Darwinian evolution at that point was 9% - not all that much above statistical error. About half the population believed in divinely-guided evolution, Catholic church doctrine. About 40% thought the world was created a few thousand years ago. Those are the kinds of belief systems that show up in things like the God-and-country rally. - Noam Chomsky, 1994


15.

HET WIJNGLAS



's Avonds lezen w'in de kranten


Hoe het ging die dag aan 't front,


Zoveel honderd weer gevallen,


Zoveel duizenden gewond.


Zoveel kind'ren zonder vader,


Zoveel moeders zonder kind...


En we vragen wanneer eens toch


Die ellende een einde vindt...



Maar des morgens - welk een vreugde


Lezen w'in het ochtendblad


Dat er een banket geweest is


Ergens in een grote stad,


Waar Lloyd George heeft gedronken


Op de welvaart van z'n land,


En de oorlog heeft gewonnen


Met het wijnglas in de hand!



's Avonds lezen w'in de kranten:


Weer een boot getorpedeerd,


Zoveel mensen uitgevaren,


Zoveel maar teruggekeerd.


Zoveel tonnen graan verloren,


Zoveel monden zonder brood,


Zoveel vrouwen, zoveel kind'ren


Dichter bij de hongerdood...



Maar des morgens - welk een vreugde


Lezen w'in het ochtendblad


Van een rijk en deftig feestmaal


In de een of and're stad,


Waar de "Kaiser" heeft gedronken


Op z'n uitgehongerd land


En de "Alten Gott" geprezen


Met het wijnglas in de hand!



Elke dag brengt nieuwe ellende,


Elke dag brengt nieuwe rouw,


Elke dag krijgt ons vertrouwen


In de mensen weer een knauw.


Angstig vragen we hoe lang nog


Deze oorlogswaanzin duurt,


Welke afgezant des duivels


Deze wereld toch bestuurt...



Ernstig gaan de staatsregeerders


Naar hun feestmaal en banket,


Satan heeft aan 't hoofd der tafel


Zich als schenker neergezet.


En hij vult daar met een grijnslach


Telkenmale tot de rand


Met het schuimend bloed der volk'ren


't Willig wijnglas in hun hand!



Dirk Witte


(Met dank aan Wim de Bie; in de versie van Vuile Mong en zijn Vieze Gasten uit 1973 was Lloyd George veranderd in Kissinger, de Kaiser en zijn Gott waren Brezjnjew en Marx geworden. Met het treffen op een van de Azoren en in Belfast in gedachten kunnen we nieuwe namen invoeren - de president van Irak geeft naar verluidt de voorkeur aan whiskey. Plus �a change...).


16.

DE TWEE SOORTEN ANARCHIE


De anarchie waarover de gelijkgeschakelde media berichten als het om Irak gaat is het wegvallen van de staat dankzij de bombardementen van de kolonialen. Die hadden het druk met het beschermen van het ministerie van oliezaken en in goed-Rousseauaans vertrouwen in de medemens waren zij verbaasd over het grote plunderen. De anarchie in de zin waarin zij altijd gepresenteerd wordt: ordeloosheid, chaos. De anarchie die de kolonialen gunnen aan de gekoloniseerden.


Die hadden hun eigen opvattingen. Zij organiseerden zich snel om het plunderen tot staan te brengen. Van onder op � anarchie in de positieve zin. Anarchie waar �het anarchisme� voor staat. Maar de omstandigheden zijn niet naar een vreedzaam alternatief: het gaat hard tegen hard, en het geweld tegen de plunderaars wordt in de media al gepresenteerd als �etnisch�, en dus als een verdere rechtvaardiging voor de kolonialen.


17 .Zei een koloniaal officier over een doodgeschoten vrouw in Irak:


�The chick just got in the way � and so did this fellow�


18. Op de wekkerradio dit Paasweekeinde een vertoog over de nieuwe economische uitdaging. Er wordt veel meer geproduceerd dan er afgenomen wordt. Dit zal het "probleem", pardon de uitdaging dus, van de komende decennia worden.


Toen je economische werkelijkheden nog een beetje bij hun naam mocht noemen zou er gezegd zijn: het is crisis, en waarschijnlijk voorgoed. Nu de term kapitalisme als inherent kritisch taboe is verklaard zijn er in de openbaarheid geen andere woorden dan "uitdaging". Wie mee wil denken over/werken aan antwoorden op deze uitdaging aarzele niet te mailen.


19. Let's pose the question in the most provocative manner. What would have happened if Adolf Hitler had triumphed in World War Two? Would this have turned his war into a just one? Let's assume that Hitler would have indicted his enemies at the Nuremberg war crimes court: Churchill for the terrible air raid on Dresden, Truman for dropping the atom bombs on Hiroshima and Nagasaki, and Stalin for murdering millions in the Gulag camps. Would the historians have regarded this as a just war? A war that ends with the victory of the aggressor is worse than a war that ends with their defeat. It is more destructive, both morally and physically. - Uri Avnery, zoals geciteerd door John Pilger, 25 april


20. Een verklaring in overeenstemming met wat George Monbiot eerder citeerde: de ware reden van de koloniale agressie tegen Irak
en castillano


in English


21. Van Doorn was mij voor met de vergelijking tussen de Rijksdagbrand en de Twin Towers. Een belangrijk verschil is dat het nog altijd de vraag is of de nazi's op de hoogte hadden kunnen zijn. Het Amerikaanse regime kon op de hoogte zijn van de aanslagen, zoals presidentskandidaat Graham inmiddels betoogt. Verder ontvouwt zich voor ons het wereldlandschap van Orwells 1984. Oceani� is er al, evenals Oost-Azi�, Eurazi� begint vorm te krijgen (een bondgenootschap tussen Duitsland, Frankrijk en Rusland lijkt minder onwaarschijnlijk dan zelfs een jaar geleden).


En Emmanuel Goldstein? Door de ironie van de werkelijkheid wordt zijn rol vervuld door Osama bin Laden. En wellicht Saddam Hoessein al-Tikriti. En welke ex-dienaren de Oceani�rs ook verder op de vlucht mogen jagen in de toekomst...


22. There is little doubt that the United States will continue to decline as a decisive force in world affairs over the next decade. The real question is not whether U.S. hegemony is waning but whether the United States can devise a way to descend gracefully, with minimum damage to the world, and to itself. - Immanuel Wallerstein


23. Virtuele homilie:


Een miljoen Irakezen op de weg naar een goede huilbui
24. De traditie van de joodse armenzorg, die al begon met de wetten in de thora, heeft betrekking op mensen die echt niet te eten hebben, en niet op een maatschappij van uitvreters. We hebben een nieuw type joodse bedelaar gecre�erd: niet langer de hongerige man die verlegen zijn kostje bijeenscharrelt op de akkers van ruimhartige boeren en hoopt op betere tijden, maar de snoevende schooier die het nalezen van de korenvelden en wijngaarden van Amerika "werk" noemt, waarmee hij een dik salaris verdient en er nog eer mee meent in te leggen ook. - Meir Shalev, in: De bijbel nu, p. 257.


25. Last week, to the party�s eternal shame, only 11 Labour MPs voted for an independent judicial investigation into the way the British Prime Minister led us into war against Iraq. But, important as such an inquiry would be, it will not be enough. What is also needed is a similar, concurrent investigation into how the Blair government also deceived the nation over Kosovo. New Labour, of course, would rather we all forgot about non-existent mass graves, mythical rape camps and phantom WMDs. The interests of democracy and accountable government to say nothing of those killed in two shameful conflicts mean that we must never do so. - Neal Clark, The Spectator, 14 June 2003.


26. Plunderaars beroepen zich altijd op het algemeen belang - Ayn Rand


Geen opmerkingen: