Het spookt in de nacht door mijn hoofd - hoor! hoor! de koorts van Hendrik de Vries lijkt de mijne, slapen lukt slecht. Griep? Lief is geveld door een staphylococ, en hoe kan ik nu ook ziek zijn? Maar het valt mee, het duurt maar een dag. Ik vergeet steeds de zegening van de alledaagse gezondheid te tellen. Twee jaar plaatjes draaien in openbare gelegenheden, en dit is mijn eerste afzegging - met spijt, want Vaaghuyzen is inmidels "thuis", op zaterdagmiddag/-avond. Maar het gaat niet.
Alweer bijgekomen wissel ik het zitten aan de computer af met kijken naar de eerste snookerwedstrijd van het seizoen - opmerkelijk krachtig gewonnen door John Higgins op O'Sullivan - eigenlijk in de stijl van de verslagene, die als een zombie in zijn stoel zat weg te zakken.
Later voor het eerst sinds lang op BRT2 Het Braambos bekeken. Ergerlijk eigenlijk - de onnozele benadering in tweegesprek van een van de kerngelijkenissen van de evangeli�n, die van de Barmhartige Samaritaan. En een rondvraag voor de televisie onder bedevaartgangers in Scherpenheuvel levert voor de camera alleen onwetendheid op - men kent dit verhaal niet. Heeft men de wel-kenners weggeknipt? Of is het de algehele bijbelonvastheid van de rooms-katholieken?
Later de vraag over een monnik op het eiland L�rins, wellicht het oudste klooster van West-Europa, of monniken wel normaal zijn en of ze niet gewoon in de maatschappij kunnen functioneren.
Zonder monnik te willen zijn kan ik zonder meer zeggen dat zij normaler zijn dan de zogenaamde maatschappij waaruit zij zich hebben afgezonderd. Het kan ook andersom gezien worden, beter zelfs. Maar ja, Het Braambos past zich aan aan het veronderstelde gemiddelde kijkbuiskindje om half twaalf 's avonds. Of - hoor ik nu - half tien zondagochtend.
In mijn rechterooghoek beweegt zich een zwart vlakje. Kijken.. het schiet weg. Muis! Wat er aan te doen? Koorts! koorts!....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten