Een aantal van de bekentenissen hieronder heb ik uitgesproken bij een lezing in Wageningen bij de Bilwet-tournee door het land in 1994. Ik schroomde ze op papier te zetten, maar Arjen drong er op aan dat ik juist de merkwaardige dingen zou boekstaven in Demonologie van de demonologie. Er zijn mensen die zitten te wachten op zogeheten metapsychische verschijnselen. Anderen, zoals ik, zouden liever willen dat het hun bespaard bleef. Omdat je er geen raad mee weet.
Eerst een eigen radioervaring, RVZ, najaar 1983. Ik draai in mijn vrijdagavondprogramma De draaibaarheidsfactor een blokje zogeheten vrouwenplaten, zoals vers gekocht in Londen de week ervoor. Halverwege flitst het door mij heen: "Dit zou Maria leuk vinden, als zij het hoorde." Mijn voormalige lief uit Nijmegen, lang niet meer gezien en al zeker niet in de hoedanigheid van lief. De volgende flits: "Maar ze hoort het! Ze is in de stad." Vreemde ingeving. Ik zou er geen gedachte aan besteed hebben als ik de volgende dag niet op het perron had staan wachten op de trein naar Leeuwarden. Aan de overkant het perron van de trein naar Nijmegen. Daar stond ze. Wist zich net zo min als ik een houding te geven en stapte maar even de wachtkamer binnen. Mijn programma kan aangestaan hebben in het kraakpand waar zij hoogstwaarschijnlijk verbleef, maar hoe dan ook - een toeval dat buiten kansberekeningen valt.
De volgende: ik sta aan de afwas, Caroline aan op de achtergrond in de woonkamer. Ik hoor de deejay van dienst zeggen: we hebben een nieuwe frequentie geopend waarop we ook te horen zijn, naast 963 (319 m): 576 kHz (539). Ik droog mijn handen en loop naar de tuner-versterker. Tot mijn grote ontsteltenis staat deze al afgesteld op 576. De ontvangst is wat ruisiger dan op de hoofdfrequentie. Ik heb niet gemerkt dat een Intelligentie de snaar over de band bewogen heeft intussen.
Eng!
In het licht van deze latere waarnemingen misschien ook minder geruststellend: zaterdagavond of zondagochtend, 3 maart 1968. Andy Archer doet het programma na middernacht. Hij houdt mij vast met muziek die bij mijn stemming past. "Hierna komt Never my love van The Association." Klopt. "Nu is het tijd voor Just loving you van Anita Harris." Komt. Ben ik het ideale late-night-programme van het ogenblik aan het samenstellen aan de hand van recurrents? Vang ik de signalen op van de naald bij het voorafluisteren, vanaf de Mi Amigo? Telepathie?
Overigens was het 't laatste programma dat ooit is uitgezonden in de klassieke zeezendertijd. Die ochtend werden de beide zendschepen van Caroline door schuldeisers naar de haven van Amsterdam gesleept.
De wekkerradio staat standaard afgesteld op de BBC World Service, dezer dagen, dezer jaren. "Hij is er," flitst het door mij heen, bij het tijdsein en de station call. "Kan niet, vrijdag was hij er ook. Toch..." Hij is er. De nieuwslezer die ook deejay op de Mi Amigo was. Ik durf zijn naam niet eens te noemen. Wat is dit? Hoe kan dit? Eng!
En nee, ik heb geen koorts meer. Lees het eventueel maar na in Arcade #5.
[bij de foto van Anita Harris: ik heb het singletje, maar neem de vrijheid de EP af te beelden; mijn hoesje van de single Playground komt binnenkort als illustratie op een northern-soulcompilatie - jammie].
Geen opmerkingen:
Een reactie posten