13 oktober, 2005
De vakbond die geen vakbond zal zijn
Alweer wat jaren geleden werkte ik op het Trippenhuis, bij de Koninklijke Akademie van Wetenschappen. Een van die banen waarover je meewarig gevraagd wordt: met jouw opleiding? Zoals een directeur ener lagere school (ik begrijp niet waarom deze nog niet Basiscollege of -academie heet) laatst opmerkte: waar vroeger iemand met mulo uitstekend voldeed zit nu iemand met universitaire opleiding. En beiden zijn dan ook ongelukkig.
In het Trippenhuis ondergebracht waren twee wat men nu noemt denktanks - iets onnozels over Europees behoud van gedrukt erfgoed en iets nog obscuurders, Infodrome geheten. Dit genootschap hield zich bezig met de uitdagingen van de informatiemaaschappij. Een ideetje van Rick van der Ploeg, een van die typen - zoals drs. W. Bos - die net zo goed of beter bij D66 of VVD had kunnen zitten, maar de PvdA was toen nog een goed carri�revehikel. (En is het misschien nog). Niet dat Van der Ploeg met zijn achtergrond zoiets nodig had - terzake!
Het opvallende aan Infodrome in het Trippenhuis was dat er allemaal van die paarse klonen werkten, die een voortdurende minachting voor het voetvolk dat verder in het gebouw werkte uitstraalden. Een opvallende onwil om onder welke omstandigheden dan ook zelfs maar te groeten, bijvoorbeeld. Het sterkste staaltje hiervan heb ik mogen meemaken toen ik eens over een monumentale traptrede struikelde en verbaasd op de grond lag. Het kan niet langer dan enkele seconden geduurd hebben, uiteraard. Maar het was lang genoeg om een Infodromedametje in kokerrokje en met hoge hakken over mij heen te zien stappen - geen woord of blik werd mij waardig gekeurd. Het was heel gewoon dat daar zo'n onderknuppeltje effe ging legge.
Niet alleen figuurlijk maar dus ook letterlijk keken zij op ons neer. Hoe verrassend is het te vernemen dat uit deze hoek het initiatief komt voor de nieuwste vorm van yellow unionism - een organisatie (?) die zich Alternatief voor Vakbond noemt? Het medialawaai eromheen weten onze informatiemaatschappijspecialisten zelf wel te verzorgen. Ze zijn dol op Europa. Dit kan niet groot genoeg zijn. En sterk. En concurrerend. En die ouwetjes die maar willen profiteren van hun harde werken en zomaar stoppen met werken als ze nog lang niet aan hun pensioen toe zijn, dat moet ook maar eens afgelopen zijn.
Ja, dat die regeling is ingesteld om ruimte te maken voor jongeren zoals zij zich wanen - geen ziekte die zo snel geneest, jongelui, als jongere zijn - zijn zij en hun politieke sponsors gezegend vergeten. Of hebben ze nooit geweten. Onwetendheid is immers macht, zoals Van der Ploeg zelf zo treffend illustreert.
De grootste vergeetachtigheid moet toch wel waren rond het inmiddels in overbodigheid uitmuntende partijtje D66. Dit heeft deze vakbond als lieveling geadopteerd. Ten strijde tegen de babyboomers! Omdat dit genootschap ooit juichend de euthanasie heeft binnengehaald onder leiding van een 65-jarige mevrouw ("Het is volbracht!" zei zij smaakvol) kunnen wij vermoeden waar hun vakbond naar gaat streven.
66 in de naam van deze club staat dan inmiddels voor de maximaal toegestane leeftijd voor minvermogenden en men moet daarna maar een spuitje krijgen. Hun vrinden in de VS en China kunnen vertellen hoe je dit soort bevolkingspolitiek en het doodspuiten van gezonde mensen toepast.
Kom op, Infodromers, vakbondsalternatievelingen - maak je sterk voor dit programmapunt. Stel je voor wat het scheelt aan pensioen- en AOW-premies!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten