Het toppunt van feminisme voor sociaal-democraten is: je eigen achternaam hanteren. En een baan in loondienst. Omdat het over sociaal-democraten gaat moet het natuurlijk een goedbetaalde baan zijn. Met arrebeiers heeft die richting nooit veel opgehad tenslotte. Laat staan met het afschaffen van de loonslavernij.
Het leek mensen uit die hoek een aardig idee een instituut waar veel advocaten en aanverwant volk in- en uitloopt naar een prominent vrouwelijk juriste te noemen. Zij kozen hiervoor niet Anneke van Baalen. Want dan had het Anneke Rueb-instituut moeten heten, en wie is dat nu weer? Het werd Clara Wichmann Instituut. Geen nabestaanden die iets kunnen zeggen, zo te zien.
Clara Meijer-Wichmanns verhaspelde naam is inmiddels gebruikt om de vrouwen achter de abortusboot in het zonnetje te zetten; het edele loonslavenbestaan van dames van plezier en hun mannelijke werkgevers als heel gewoon werk te presenteren; en inmiddels om de Staatkundig Gereformeerde Partij te vervolgen wegens discriminatie van vrouwen.
Dat deze religieus-anarchiste voorstandster van abortus geacht wordt te zijn is al verrassend. Zij stierf zelf in het kraambed, een bitter-ironische wending die zij deelt met Mary Wollstonecraft - de biologische rol als noodlot voor de geëmancipeerde anarchiste. Maar als de keuze tussen breinaalden of van de trap afvallen enerzijds of een 'overtijdbehandeling' via de boot gaat lijkt mij dat de keuze postuum duidelijk is. Voor een lofzang op het pooierdom zie ik bij Meijer geen plaats postuum.
En het vervolgen van een partij waarvan zij vier jaar bewust tijdgenote is geweest is al helemaal ongepast.
Een door de ING-Bank en een of ander notariskantoor gesponsord instituut dat volgens mij wel degelijk een of andere band heeft met de allersociaaldemocratischste Universiteit van Amsterdam dat de naam van een anarchiste hanteert zonder zelf enige affiniteit met het anarchisme te vertonen, laat staan met het religieus-anarchisme; dat de anarchistische achtergrond van haar vermeende naamgeefster moedwillig verzwijgt; dat de naam van de abolitioniste bij uitstek gebruikt om dagvaardingen rond te strooien tegen van alles of allen die vies en voos geacht worden - het is onvoorstelbaar. Zoiets kan vooral in een land waar het meest elementaire inzicht in geschiedenis ontbreekt en waar voor het leven van anderen zuur maken altijd wel een potje te vinden is, namens Staat of Bedrijfsleven. De SGP in naam van een religieus-anarchiste voor de rechter gedaagd. Mijn verstand staat er bij stil.
(Over Anneke van Baalen-Rueb kan ik nog iets aardigs vertellen. Toen zij op het Instituut voor de Wetenschap van de Politiek met affiches over Van Agt als Gods eigen seksist aankwam, waarop de toelichting "seksisme is discriminatie van mensen met een vrouwelijk lichaam" merkte ik op dat dit ook gezien kon worden als discriminatie van mensen met een lichaam. [Nu ik het terugzie zie ik de filosofische onhoudbaarheid van het geheel nog sterker.] "Haha, ja, we willen allemaal wel bij de onderdrukten horen, maar dat gaat mooi niet door." Zei de docente "die zich toch eens op het marxisme moest werpen" tegen de armlastige student. Zij was de onderdrukte, ik de onderdrukker. Bericht uit de spokenwereld van de sociaal-democratie.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten