Dezer dagen is er een vergoelijkende biografie van Mussolini uit, waar ik geen woorden aan ga besteden - behalve dan dat het een teken des tijds is dat dit kan.
Het is de likkebaardende biograaf evenwel kwalijk genomen dat hij Mussolini als een soort voorloper van de zogenaamde 'derde weg' ziet - de weg van Tony Blair en Bill Clinton, van Gerhard Schr�der en Wim Kok. Dat kan toch helemaal niet. Maar de schrijver vertelt een pijnlijke waarheid die liberals en sociaal-democraten nog niet willen horen. Met het afschudden van de ideologische veren, met het dumpen van de zwakken, zieken en misselijken om het zo maar even uit te drukken, met het kiezen voor het krachtpatserskapitalisme - is er een andere kwalificatie mogelijk? Alleen de massa's die op straat marcheren zijn er niet. Die zitten naar de kijkdoos te loeren. Of ze daar het optreden van de politieke helden volgen is maar ernstig de vraag.
Walter Wolfgang is in 1937 nazi-Duitsland ontvlucht. Hij is sinds 1948 lid van de Labour Party. Op het congres van zijn partij kon hij zich tijdens een lofzang van Jack Straw op het koloniale avontuur in Irak niet inhouden, en hij riep: "onzin". Nog heel beschaafd, zou je zeggen. Maar de ordedienst sleurde hem uit zijn bank en sloeg hem de tent uit. Hij mocht niet meer binnenkomen. Verdacht van terrorisme. Al wordt hij hier - hoe grootmoedig, die derdeweggers - niet voor vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten