Een berm in de Haarlemmermeer, nog niet zo lang geleden gemaaid. Met genoegen zie ik van alles staan wat je niet zo snel bij elkaar zou verwachten, half augustus. Volop loof van klein hoefblad - merkwaardig laat in een jaar waarin juist alles voorloopt. Gele morgenster, volop. Akkermelkdistel. Biggekruid. Muizeoor. En zowaar de nieuwe generatie paardebloem. Kortom, een compositie van gele composieten, op korte afstand van elkaar in een polderberm.
Sommige van deze planten zijn hier tengevolge van opspuitingswerkzaamheden. In de Haarlemmermeer is landbouw allang niet meer de hoofdbezigheid. Kantoorwerkzaamheden - schuiven met dozen, liefst virtueel, met geen enkele band met de omgeving, daar gaat het hier om. Kleine natuurwaarnemingen moeten dan maar alsnog een band scheppen.
Veel voorbijgangers zullen het onderscheid en de rijkdom niet opmerken, denk ik in het voorbijgaan. Of ze zullen alle bloemen in dit geval als paardebloemen bestempelen. Het kon erger.
Blijkbaar schreven de regels voor dat er opnieuw gemaaid zou worden. Een kale vlakte met geel verdorrend gras blijft achter. Het zal niet de kans krijgen groen te worden in deze zomer. Een week later blijken de gele morgensterren het geweld nog enigszins doorstaan te hebben. Tegelijk heeft de wind greep gekregen op de dorre vlakte, zodat de grasmat zwaar aangetast is. Maar er is volgens de voorschriften gemaaid. Regels zijn regels.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten