Boehoe...snik
Jarenlang ging het goed, eigenlijk was er geen plantje beter en makkelijker te kweken. En je kon ze laat inzaaien, ze bloeiden door tot vlak voor de winter.
Maar bij mij thuis werd de eerste generatie een aantal jaren geleden in een nacht opgegeten door een onbekende onverlaat. Al het verse groen in een klap weg. Nog een keer ingezaaid. Daar zijn de nieuwe! 's Nachts in de vensterbank achter het gordijn gezet om ze de kans te geven volop van de zon te genieten.
Mooi niet. Door een geluidloze onverlaat allemaal opgegeten.
Jaren later in tuinhuisje voorgetrokken. Alles ging goed. Toen in potten buiten gezet om ze later te verspenen. Slonken iedere nacht, sommige tot op de stam kaalgegeten. Weer binnengehaald, herstel zelfs van de kaalgegeten exemplaren heel aardig. En ze werden zo groot dat ik meende dat ze wel veilig in de volle grond konden. Omdat er twee slakken opzaten bij het planten voor de zekerheid schelpen gelegd om de stammetjes.
Een week later: vrijwel allemaal zo goed als kaalgevreten. Een nog niet. Hoewel ik beter kan weten leg ik schelpen om de intacte afrikaan om ze tegen slijmerige meeëters te beschermen. De volgende dag is het afrikaantje geheel kaalgevreten en de schelpen zijn weggeduwd.
Over het afrikaantje als lekker hapje voor muizen niets op het net te vinden. Kun je die plantjes nog kweken als ecologisch verantwoorde tuinier?
En nu begrijp ik hoe het komt dat een plantje dat zich in principe in het wilde staande zou kunnen houden in Nederland dit niet kan. Ze krijgen de tijd niet, dankzij de muizen. De twee verwilderde in de duinberm bij Egmond aan Zee een tijdje geleden waren toeval - eenmalig.
NASCHRIFT JAREN LATER
De ondervinding heeft mij duidelijk gemaakt dat de volwassen planten te lijf worden gegaan door slakken. De zaailingen zijn wel interessant voor muizen, maar die eten niet een hele plant op. Tot mijn verbijstering en leedwezen heb ik in mijn huidige tuin gemerkt dat slakken zo'n plantje in een week kapot krijgen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten